Aaltje op reis

Posted on 3 oktober 2021 by Alida

Hallo, hoe gaan dit?

Even een kort blogje over hoe het hier gaat in Zuid Afrika.

De afgelopen weken zijn we bezig geweest met een auto kopen, die we nu anderhalve week geleden gekocht hebben! Tadaaaa!

In eerste instantie waren we er erg blij mee!

OMG, wat een kopzorgen hebben we over deze auto gehad, boehoeee.. Van tevoren hebben we ‘m laten testen (dekra, dit kan je hier doen om te kijken in wat voor conditie een auto is) en daar kwam van alles uit wat niet goed was.. navraag gedaan bij een garage via via, daar een bedrag gekregen van hoeveel het ongeveer ging kosten om alles te maken, flink bedrag van het aankoopbedrag af gekregen dus wij dachten, sorted, we laten ‘m voor t geld maken wat we besparen en we gaan lekker rondtoeren.. eeehm NEE! Het bedrag bij de garage kwam op meer dan het dubbele uit, toen ze de auto onder handen gingen nemen. En toen we dachten eindelijk klaar te zijn bleek de auto niet in de 4×4 stand te kunnen die we zo hard nodig hebben, dus dit kwam er ook nog eens bij! AAAHHH… je kunt je wel voorstellen hoe ik de vrouw vervloekt heb, waar we de auto van gekocht hebben, die heel veel zaken voor zich heeft gehouden (toen alle covers er af kwamen bleek de auto echt vreselijk onder het stof te zitten en de garage zei dat ze de auto echt nooit onderhouden hebben, waardoor er dus zoveel problemen zijn ontstaan). Bijna 2000 euro meer kwijt, dat gaat van onze reistijd af boehoeee. Weer had ik op mijn gevoel af moeten gaan, we ontmoetten de vrouw en haar vader op een parkeerplaats, ze was daar met 2 kinderen die er echt vreselijk onverzorgd uitzagen. Achteraf denk ik, als je je kinderen zo behandelt, zal je ook zeker niet netjes zijn op je auto.. maarja, daar hebben we nu niks meer aan. Joe is trouwens geblokkeerd op haar telefoon, want ze denkt.. opgeruimd staat netjes.. Er moeten nog 2 zaken gemaakt worden bij de garage en dan is de auto good to goooo. Maarrr we willen zelf natuurlijk ook nog van alles, dus om geld te besparen heeft Joe al veel zelf gedaan, hij en Justin (z’n schoonzoon) zijn bezig met een dakrek maken, dit scheelt heel wat duku’s. In de tussentijd zorg ik er voor dat ze geen honger krijgen. We hebben onderdelen voor de auto, bijvoorbeeld reservebanden, op het autokerkhof gekocht, waarvan je er wel 2 nodig kan gaan hebben en nog een aantal zaken die we overal en nergens vandaan hebben gehaald. We hebben een daktent gekocht, soort van 2dehands, maar nog nooit gebruikt (zat nog in de verpakking), en daar wat op kunnen besparen.. etc etc. Hieronder de foto’s om te zien hoe hard er gewerkt wordt aan de auto om ‘m goed genoeg te krijgen voor onze trip…. Er wordt hier zelfs met een stethoscoop naar de banden geluisterd! Ik ben de fotograaf, is ook héél hard werk haha. Natuurlijk wel al wat schoonmaakwerk gedaan en ik mag morgen eindelijk m’n handen vies gaan maken om het dakrek te verven, want ’t werk wat die gasten doen is niet echt voor mij weggelegd… Preparing our car!!

Omdat we veel meer geld kwijt zijn, dan dat we dachten, hebben we een fonds opgericht.. #helpJoeenAliAfrikadoor gaarne te storten t.n.v. A.Batelaan NL68RABO0179923064 Uw bijdrage wordt zeer gewaardeerd!!

We zijn ook op zoek naar een toepasselijke naam voor onze auto.. we denken dat het een vrouw is, omdat ze niet zo makkelijk blijkt te zijn hahaha, ‘t liefst in de stijl van onze trip, dus iets van lion ofzo, maar dan origineler.. dus als er iemand een leuke naam weet?? Dan horen we het graag!

Maar we zijn de afgelopen weken natuurlijk niet alleen bezig geweest met de auto, we hebben Joe z’n verjaardag gevierd. Geluncht met z’n dochters en bij z’n ma en schoonzus thuis een braai gehad. Lekker gegeten ennn niet heel onbelangrijk, de wijn is nog steeds erg lekker in Zuid Afrika!

Verder word ik vermaakt door de dierenboel hier.. katten die je overal volgen en dan ook echt overal (op t begin erg lastig met m’n allergieën, maar hoe langer ik hier ben, hoe beter t gaat…als ik nies schrikken ze zich de pestpokken en rennen ze heel hard weg haha en ze komen ook echt niet in onze slaapkamer, als Joe niet vergeet de deur dicht te doen…) en een chicahua die elke keer met iets nieuws aankomt om weg te gooien. Ook een wat grotere hond (soort shar-Pei) waar ik vanmorgen mee ben gaan hardlopen. Na 3 km was hij er klaar mee dus toen ben ik maar weer terug gegaan hehe.

We hebben in de buurt nog een wandeling gedaan, waar we bokkies en dassies tegenkwamen.. cute!

Hier nog een quizvraag, wat is een melkskommel?? De eerste die goed gokt mag een extra euro op m’n rekening storten hahaha

Ik raak al gewend aan de Afrikaanse taal, omdat ik nu veel Afrikaans praat hier. Ik betrapte me er zelfs op dat ik een paar dagen geleden in deze taal nadacht. Maar woorden als melkskommel blijf ik nog steeds zooo grappig vinden haha.

We zijn met Justin en Ella naar de locatie gegaan waar zij zouden gaan trouwen vorige maand, en wat nu volgend jaar september wordt. Onderweg zijn we mee gegaan in hun traditie, als je auto een grondpad raakt, stop je voor een biertje en een dansje. Dit keer 0,0% omdat we toen nog geen alcohol mochten kopen in t weekend, maar dat mocht de pret niet drukken zoals je kunt zien…

Lekker ontbeten op de prachtige trouwlocatie en winetasting gedaan, want het is natuurlijk héél belangrijk dat we weten of er lekkere wijn te krijgen is!

Hier sluit ik graag mee af, omdat ik toch altijd als wijnzinnig gezien wordt op de foto’s!!

Einde van deze week hopen we naar Botswana te vertrekken, we gaan er vanuit dat we niet veel meer onverwachte problemen tegen gaan komen met onze geheel vernieuwde car!!

Tot siens!

Posted on 14 september 2021 by Alida

Hallo, hoe gaan dit?!

Yes! Eindelijk was het dan zo ver.. we kunnen weer op pad! Anderhalf jaar op gewacht en echt niet te hard durven hopen.. ik was zooo bang dat het mis zou gaan, maaarrr het is toch gelukt! We hebben een aantal keer tegen elkaar gezegd dat het echt fantastisch (en vooral ongelooflijk) was, dat we weer in Kaapstad waren! En wat hebben we genoten! De plek waar we elkaar 4,5 jaar geleden ontmoet hebben en verliefd zijn geworden, heeft bij beide van ons toch een speciaal plekje gekregen. We zijn naar dezelfde backpackers gegaan en hadden een upgrade genomen naar een kamer i.p.v. een tent. Vlak voor vertrek kregen we nog een betere upgrade aangeboden van de backpackers, of we een kamer wilden met badkamer in de guesthouse. Wij hadden nog niet zoveel verwachtingen van een gezellige vibe in de backpackers, dus hebben hier ja op gezegd. De kamer was prima, alleen de eerste paar dagen hadden we geen warm water en moesten we nog met slippers en handdoeken over straat om in de backpackers te douchen haha. Om er al snel achter te komen dat er inderdaad totaal geen gezellige vibe meer is in de backpackers. Er zitten hier een aantal mensen voor een langere periode die in de buurt werken en helaas zijn er nog geen andere toeristen. Hopelijk gaat dit allemaal weer komen!!

We hebben wisselend weer gehad en hier onze planning een beetje omheen gebouwd. De eerste dag zijn we naar de V&A Waterfront gelopen via longstreet met onderweg onze nodige stops. Er achter gekomen dat onze gezellige koffieplek er ook niet meer is, maar ook gezien dat V&A nog steeds gezellig is met leuke bandjes. Nog een leuke Afrikaanse cd gekocht die we hopelijk in onze 4×4 kunnen luisteren als we lekker door Afrika gaan toeren. En de zeehonden zijn er ook nog!

De volgende dag met onze huurauto op pad gegaan om de Elephant’s Eye Cave hike walk te doen. Helaas is de Afrikaanse Piet Paulusma ook niet te vertrouwen, dus de helft van de wandeling slecht weer gehad. Een uitdaging om een berg op te wandelen in de regen maar wel genoten van de mooie omgeving. Zo blij dat we eindelijk weer in de mooie Afrikaanse natuur konden rondwandelen, met fynbos en bergen om ons heen. Elephant’s Eye Cave staat waarvoor je denkt dat het voor staat, een olifantenhoofd en de grot waar je heen loopt is z’n oog. Je hebt er een beetje fantasie voor nodig en het ligt er natuurlijk aan van welke kant je kijkt, maar het was mooi!

De volgende dag hebben we een peninsula route gereden, over chapman’s peak waar we toen onze eerste selfie hebben gemaakt, naar houtbay waar de zeehonden staan te wachten op eten bij iedereen die er maar aanwezig is…

De volgende dag voor velen een welbekende foto gemaakt voor de tafelberg, aangezien we eindelijk mooi zicht hadden op de berg. Oh ik hou zo van die berg!

Hierna weer een prachtige wandeling gemaakt vanaf Franschoek. Wat een omgeving! Heerlijk koud bergwater gedronken mmmm

De dag erna weer met onze auto op pad gegaan, was weer mooi weer, vanaf signal hill de berg bekeken, hierna op de rotsen gelopen in het water bij camps bay (ik heb echt NIET geklaagd dat de rotsen nat waren), weer even gekeken bij onze oude vertrouwde campingplek, biertjes gedronken met uitzicht op de berg vanaf onze favo kroeg en pizza gegeten bij zonsondergang met jawel… uitzicht op de berg! Heerlijk dagje!

Zo mooi om te zien hoe deze stad rondom de berg is gebouwd, wij houden er zo van! Ben een aantal keer echt stil van geworden van de schoonheid van de berg.. en zoals de meesten weten… is daar wel wat voor nodig hehe. Still in love with Cape Town!!

Onze enerlaatste dag in Kaapstad besloten we nu wel genoeg oefening gehad te hebben om de tafelberg zowel op als naar beneden te klimmen. Wow, wat ontzettend mooi! Het ene prachtige uitzicht na het andere. Soms hadden we het een beetje zwaar naar boven toe, maar ik vond het uiteindelijk wel meevallen. Later op de berg rondgewandeld, wat gegeten en genoten van het uitzicht (Oh ja, het begon toen wel een beetje te waaien…) Alhoewel we met de cablecar naar beneden hadden kunnen gaan, vond ik dit zonde en vond dat we naar beneden moesten met een wandeling, dezelfde wandeling als waar ik 4,5 jaar geleden onwijze spierpijn van heb gehad. Nu ook dus. Ik typ dit blog bijna een week later en kan eindelijk weer een beetje normaal lopen…..

Onze laatste dag daar hebben we dus wat rustiger aangedaan, we zijn laat op pad gegaan en naar stellenbosch gereden. Hier lekker geluncht, beetje rondgelopen en onderweg naar huis een winetasting gedaan. Omdat Zuid Afrika op dat moment op level 3 zat, kon je van vrijdag t/m zondag geen wijn kopen in de supermarkten. Bummer! Maar mensen die van wijn houden hebben hier wel een oplossing voor! Bij de winetasting konden we wel wijn kopen.. hehe… Weinig foto’s gemaakt deze dag..

We zijn wel een beetje geschrokken van de armoede die er is ontstaan in en rondom kaapstad. De armoede is nu ook deze kant op getrokken. Ik heb nog nooit in m’n leven gezien dat mensen op de snelweg onder de vangrail hun hutjes maken met dozen. Ze riskeren hun leven door de drukke snelweg over te steken en liggen s’nachts in de uitlaatgassen, het lawaai en de lampen te ‘slapen’. Vreselijk om te zien!

Op het moment zijn we nu al weer een paar dagen in Krugersdorp bij Joe z’n familie. Erg fijn om iedereen weer te zien. Ik moet wel weer erg wennen aan het Afrikaanse tempo van sommige mensen en dan bedoel ik vooral de bediening in sommige koffieplekken/restaurants en b.v. politiebureaus (we hebben een verklaring nodig om de 4×4 over de grens te mogen rijden), Joe weet dan meestal wel weer iets anders te verzinnen, zodat we niet na 5 uur huilend het bureau hoeven te verlaten zonder resultaat.. haha.. Héél misschien hebben we een 4×4 over een paar dagen.. wordt vervolgd!

Terwijl ik dagelijks de Afrikaanse taal hoor, vind ik het nog steeds een grappige taal en helaas zie je de taal niet zoveel meer voorkomen op schrift. Des te leuker als je het weer ziet..

Tot siens!!

Posted on 2 november 2020 by Alida

Hallo allemaal!

Helaas.. we zijn weer thuis, boehoeee. We hebben anderhalve week van Frankrijk mogen genieten, maar toen we de grens over kwamen in Spanje moesten we al weer snel noodgedwongen terug naar huis. Een enorme teleurstelling voor ons, na zo lang wachten op Joe z’n vergunning, waren we blij dat we nu eindelijk op pad konden.

Zoals met zo veel dingen verpest Corona het hele verhaal, maarja, we hebben het geprobeerd! En we kunnen gelukkig weer terecht in m’n pa z’n huis! Aangezien we de komende anderhalve week geen contacten mogen hebben, heb ik ruim de tijd om een blog online te zetten. En de ontknoping van het spannende verhaal volgt op het eind, dus nog even geduld…

De beheerder van de site is bijna de hele dag bezig geweest om de foto’s nu goed online te kunnen zetten. Je kunt nu op de foto’s klikken en met de pijltjes naar de volgende… Volgens ons is het gelukt, fingers crossed! Het is dat de beheerder meer geduld heeft dan mij, want ik heb de laptop al een aantal keer bijna op de grond gegooid…

We zijn onderweg echt ontzettend veel mooie, oude kerken en andere bijzondere gebouwen tegengekomen dus die zullen her en der in t blog naar voren komen..

Korte tussenstop gemaakt in de havenstad Le Tréport

We hebben 2 nachtjes geslapen in Fécamp op onze eerste camping met een prachtig uitzicht over de zee. Mooie wandeling gemaakt boven de berg op naar de Notre Dame chapelle waar we een mooi uitzicht hadden over de stad. Het weer was hier ook nog goed, behalve de tweede nacht. Geen last van gehad omdat we lekker droog in de tent lagen, maar de volgende dag was het toch moeilijk om de grasheuvels op te klimmen naar de douches.. glibber glibber…

Joe trok op de vorige foto zo’n gekke kop en noemde zichzelf een ‘smurk’, dat ik niet kon stoppen met lachen. Toen ik de foto nu weer zag, heb ik zeker weer een half uur gelachen. Voor een goede prijs mag je de vorige foto zien… hehe

Onderweg naar de volgende plek weer een paar bijzondere gebouwen gezien..

een omweg gemaakt naar Le Havre, een havenstad. Dit vonden we allebei niet veel aan, erg lelijk moderne gebouwen. Tussendoor gelukkig nog wel wat mooie dingen gezien.

2 nachten gekampeerd bij een NL boer met een Franse vrouw en hun 11-jarige dochter. Leuk plekje en een mooi uitgangspunt voor de stranden van D-Day, waar de slag om Normandië is uitgevochten. De Amerikaanse begraafplaats, één van de stranden, Omaha Beach, en Pointe du Hoc (hoge klif bekend om een gewaagde Amerikaanse aanval) bezocht. Je ziet er de gaten nog waar bommen hebben ingeslagen, ze hebben veel intact gelaten zoals het vroeger was, bijvoorbeeld het prikkeldraad boven op de klif en de bunkers. Zeer indrukwekkend. Voor de filmliefhebbers, een aantal films zijn hier opgenomen, waaronder Saving Private Ryan. Je moest hier, ook in de buitenlucht, een mondkapje op, en aangezien dat mijn favoriete bezigheid is, heeft Joe er een foto van gemaakt.

Op het internet had ik gevonden dat onderweg richting de Spaanse grens het Parc Naturel régional d’Armorique lag, met prachtige kliffen. Was nogal een gedoe om hier in de buurt een camping te vinden die open was en uiteindelijk 1 gevonden die er een uur rijden vanaf lag. Het blijkt dus, dat heel veel ‘nationale parken’ in Frankrijk niet zo zijn als de nationale parken die wij gewend zijn. Dit zijn gewoon delen waar mensen wonen en er omheen is dan wat mooie natuur. De wandeling die we hebben gemaakt was echter wel mooi, met prachtige uitzichten over kliffen (en super veel wind). Ook veel bunkers overigens. Er zit nog een foto bij dat Joe iets probeert te verbergen, wat ik lelijk vond voor op de foto, wie kan deze ontdekken?

Onderweg naar de volgende plek de stad Nantes bezocht, dit was dan wel weer een gave stad. Het begon helaas met regenen toen we de Grand Élephant bezochten, maar we hebben ‘m wel zien lopen! Het is een cultureel, toeristisch project, een olifant van 12 m hoog, vervaardigd uit 45 ton staal en hout. Echt heel leuk gedaan, hij loopt als een echte olifant en plast ook, erg grappig. Wij vonden het prima om hem te bekijken vanaf de grond, het is niet al te goedkoop en we vonden het niet zo’n best idee om met zoveel mensen op 1 hoop te zitten ook al had iedereen een mondkapje op. Er worden jaarlijks kunstwerken geplaatst in het kader van de jaarlijkse kunstroute. Normaal zijn de kunstwerken voor een jaar te zien, maar sommige objecten hebben een permanente plek in de stad gevonden, waaronder dus de olifant en b.v. super grote ringen langs de rivier. Als je een hele dag hebt kun je de groene lijn volgen om de leukste bezienswaardigheden te zien. We hebben de lijn regelmatig gezien tijdens het lopen..

In de tussentijd werd t steeds slechter weer en bleef het maar regenen, zelfs Joe was er toen klaar mee. Ik heb toen voor een nachtje een betaalbaar hotel gezocht dichtbij La Rochelle. De volgende dag een paar uur in La Rochelle rondgelopen en 1 van te torens beklommen (we wilden er 3, maar de andere 2 sloten i.v.m. lunchtijd en wij moesten verder om het op tijd te redden naar de volgende plek. Super geïrriteerd hierom, want we hadden er wel voor betaald, maar op t laatste moment gelukkig een ouder stel uit Frankrijk blij kunnen maken door hen de kaartjes te geven. We zijn nog een paar andere backpackers tegengekomen, zie pic..

Hierna verder gereden naar Casteljaloux, meer in de buurt van de Spaanse grens. Hier lekker goedkoop kunnen kamperen, daar houden we van! We kregen wel een Franse les omdat de eigenaresse vond dat we beter Frans moesten spreken. Helemaal mee eens, dus heb m’n 6 jaar Frans un petit peu opgehaald.. Een stuk verderop een wandeling gemaakt van Roquefort naar Sarbazan, zowel de dorpjes als de natuur waren mooi om doorheen te lopen. Joe heeft weer nieuwe vrienden gemaakt met de ezels onderweg, echt te grappig als hij z’n dierengeluiden gaat maken en gaat praten met ze. Als Joe z’n stem een paar octaven omhoog gaat weet ik dat er een dier in de buurt is…

En dan nu, het moment waar iedereen op gewacht heeft, waarom zijn we nu al weer terug in Nederland?! Op weg richting Spanje vroeg Joe aan mij wanneer we voor het laatst op het internet hadden gekeken voor de situatie daaro. Dat had ik een paar dagen geleden voor het laatst gedaan. Shit! We zagen dat er meerdere regio’s gesloten waren.. waarvan degene waar wij heen reden op het moment en alle omliggende regio’s ook! Dus ik schoot vol in de stress, Joe kan dan wat rustiger blijven, wij bedachten dat het handiger was als ik de douane zou passeren, omdat mijn rijbewijs sneller geaccepteerd wordt, dan de ZA van Joe. De grens passeerden we eigenlijk zonder problemen. Toen we het land echter in kwamen stond er echt overal politie! Echt op alle hoeken van de straat. Ik werd steeds nerveuzer en Joe was maar op me in aan het praten dat ik rustig moest blijven. Wat ik nog niet verteld heb, is dat ik vanaf camping 1 al een gejaagd gevoel heb gehad, waarvan ik niet thuis kon brengen waar dit nu precies vandaan kwam, soort van aangevoeld denk ik.. Meerdere politieagenten kunnen omzeilen, omdat we in de stroom mee konden rijden.. voelde met net een crimineel! Totdat we nog geen 10 minuten van de camping af waren en we moesten stoppen op de rotonde van de politie! Oeps! Gebaren dat we ons mondkapje op moesten doen en toen stonden er 2 mannen bij het raam. Die verstonden we niet en toen kwam de vrouwelijke politieagente erbij die goed Engels kon. Dat wij dit deel NIET in mochten. We mochten wel verder rijden naar een regio die wel ‘geel’ was en ook doorrijden naar Portugal, maar deze regio’s mochten we echt niet verder! Streng, maar wel vriendelijk, stond ze ons te woord. Totdat Joe probeerde haar om te praten! Met z’n mooie ogen knipperde hij een paar keer en vroeg; Can’t you make an exception? Eeehm.. toen werd ze iets minder vriendelijk.. I just explained to you why NOT….. met best wel grote ogen boven haar mondkapje.. ooookay sorry we will gooooo. Dus tja.. 10 minuten vanaf onze eerste bestemming in Spanje sta je dan op straat! We wilden geen overhaaste beslissingen nemen dus gingen op zoek naar een andere camping in de buurt om daar verder te beslissen. Hier zijn we naar toe gereden maar hier was niemand meer bij de receptie. Een man legde uit in Spaans en handen en voeten werk dat we daar wel onze tent neer mochten zetten en dan de volgende dag konden betalen. Daar even rondgekeken maar het leek wel een opvang voor daklozen, had direct geen goed gevoel hier en Joe ook niet. Toen zijn we.. je raad het nooit! Naar de Mac Donalds gereden omdat we omkwamen van de honger! Gadver, dit is nog steeds ranzig! Hier uitgezocht dat we toch het beste terug konden rijden naar Frankrijk, Spanje ging alle regio’s sluiten en Portugal werd nu ook meer oranje, vooral het deel waar wij een adresje hadden waar we heen zouden gaan. Snik snik.. toch maar terug.. Onderweg bedacht dat we dan anders maar in Frankrijk een work away gingen doen totdat de situatie in Spanje wat minder gespannen zou worden. Daar kregen we echter te horen van de Nederlandse bij wie we kampeerden dat Frankrijk binnen 2 dagen in lockdown ging. Mijn god, het heeft gewoon echt niet zo mogen zijn. En dit terwijl het de volgende dag stralend weer was, eindelijk! En er niet eens van kunnen genieten! Zo zuur…. Bij deze camping in het Zuiden van Frankrijk kunnen we echter wel een keer terug voor een work away.

Ernstig teleurgesteld hebben we ervoor gekozen om terug te rijden naar Nederland. Dit via dure tolroutes, overnacht in een louche hotel, om maar een beetje op tijd terug te zijn voordat we te grote problemen kregen. Race tegen de klok omdat we buiten de avondklok aankwamen, stresssss!

Boehoee. Super jammer, maar niets gebeurd zonder reden, ik denk dat er nog extra verdiend moet worden voor dat jacht op St Tropez… We hebben het geprobeerd!

Tot snel!!

Posted on 6 oktober 2020 by Alida

Toets: als je de fotogalerij onder zie pic’s niet ziet staan, klik dan rechts bij meest recente berichten op de titel van het blog…

Hallo allemaal!

Wij zijn zaterdag weer thuis gekomen van een geslaagde en gezellige vakantie in Nederland! Ik zet nog even een blog online van de afgelopen twee weken. Het komt toch met bakken de hemel uit!

Zoals ik vertelde in het vorige blog, verbleven we bij een kaasboerderij met eigen koeien. Daar ben ik niet erg blij van geworden, aangezien de koeien daar nu al dag en nacht op stal staan. Ik vind het sowieso al zielig, zoveel beesten op elkaar, zeker als het nog niet nodig is. Overal liepen de koeien namelijk nog vrolijk rond op de velden, behalve bij deze boer. Ik heb nog wel even wat uitleg gevraagd over het reilen en zeilen, hij heeft een melkrobot waar de koeien zelf naar toe lopen. Ze weten waar ze moeten zijn, ze hebben stuwing die ze graag kwijt raken en als ze aan de beurt zijn dan geeft de chip rondom hun nek aan dat ze gemolken mogen worden, dan komt er eten vrij, blijven ze staan en dan worden ze gemolken! Dat vind ik dan wel weer een behoorlijke uitvinding, maar denk wel dat het voor luie boeren is.. Ik kom er in ieder geval niet meer en heb er ook geen kaas gekocht. Puh dat zal ‘m leren!

We zijn op een zondag naar Leeuwarden geweest. Omdat wij de vorige keer op een zondag naar Sneek waren en er niks te doen was, dacht ik, zal even nakijken of het koopzondag is. En ja hoor Leeuwarden zou elke zondag open zijn, het hele jaar.. jammer joh! Alle winkels waren toch echt dicht! In plaats van winkelen zijn we de miniatuurmensjes op gaan zoeken die geplaatst zijn door een fotograaf die in 2012 in het ziekenhuis is beland i.v.m. 3 hersenbloedingen. Dan kan je voor een euro een plattegrond kopen en ze opzoeken in de binnenstad. Leuke manier om zo nog wat extra dingen te bezichtigen en nog best moeilijk om ze te vinden terwijl het wel duidelijk beschreven staat. Na een aantal mensjes zijn we op een terrasje beland met een biertje, waar we (hoogst waarschijnlijk Joe, want het is altijd zijn schuld) het plattegrondje per ongeluk hebben laten liggen, dus we hebben er niet al te veel gevonden helaas en het was tijd om terug te gaan naar de camping (werd s ’avonds al een stuk kouder en we zaten daar in de kou te koken). De scheve toren op het plein bekeken, aantal mooie gebouwen en kerken en de gave graffiti. Zie pic’s!

We hebben een wandeling gemaakt in het Nationaal Park de Alde Feanen. Was mooi, maar we werden wel geteisterd door de muggen! De terugweg moest je op een pontje naar de overkant, altijd leuk!

Ik wilde graag naar Schiermonnikoog, ik las vroeger het stripje Sjors en Sjimmie en die kwamen op Schiermeeuwenoog, gebaseerd op bovenstaand eiland. Voor de cultuurbarbaren, hier een fotootje van een cover..

En aangezien we toch bij de waddeneilanden zaten, had ik m’n zinnen op dit eiland gezet. In de ochtend toen we op stonden was het helemaal dichtgetrokken met dikke mist. Maar we hebben het er toch op gewaagd en met succes! We hebben ter plekke weer een fiets gehuurd en het was echt relaxed. Heerlijk rondgefietst, even op het strand gelegen, terrasje gepakt, uit eten geweest en de terugweg op de boot een mooie zonsondergang gezien. Had ik al verteld dat ons leven erg zwaar is?

Ruimte genoeg op Schiermonnikoog…

behalve voor de fietsen….

Dit visje zwemt nog dankzij Joe.. waarschijnlijk wel met wat hersenbeschadiging omdat ik ‘m graag op de foto wilde hebben..

Hierna zijn we vertrokken naar de volgende camping, manege Beekdal vlakbij Borger. Omdat ik geen zin meer had om buiten in de kou te zitten om te koken hadden we deze plek uitgekozen want hier hadden ze ook zo’n gemeenschappelijke ruimte. We moesten hier wel ons eigen gas mee nemen om op te koken, maar verder was het heel relaxed, met een tv en banken waar je lekker een boekje kunt lezen. Tijdens ons eten konden we zo de binnenbak in kijken of lekker televisie kijken. We kampeerden vlak naast 1 van de buitenbakken waar de paarden stonden, erg leuk zo tussen de paarden in. Joe vindt dat al helemaal fantastisch, als zijn stem een paar octaven hoger gaat, dan weet ik dat hij tegen een dier staat te praten, dus hij had daar een grote vriend met wie hij communiceerde. Wat ook heel bijzonder was, er liep een paard rond met een kleintje, maar de moeder was blind. Omdat ze op het begin erg in paniek raakte als ze haar veulentje niet kon vinden, hebben ze het kleintje een belletje gegeven, zo kon ze haar kind makkelijk terug vinden. Met foto’s maken kon ik het belletje niet vinden, maar ik hoorde het wel.. iemand die het belletje kan ontdekken?!

Van hieruit hebben we uiteraard weer meerdere plekken bezocht. Een aantal adviezen van iemand van de manege gekregen. De eerste dag hebben we lekker gewandeld, naar het loomeer, 1 van de hunebedden en het boomkroonpad. Bij de laatste loop je over een hoge brug tussen de boomtoppen door. Erg mooi allemaal. Ik heb me de laatste weken toegespitst op paddenstoelenfotografie. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel foto’s gemaakt van alle prachtige paddenstoelen die we tegenkwamen. Vooral de grote paddenstoelen, rood met witte stippen waren in trek. Totdat het liedje Joe z’n neus uitkwam heb ik het een aantal keer gezongen. Nog maar even een keertje dan, speciaal voor hem… ‘Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen, zat kabouter spillebeen heen en weer te wippen.. krak zei toen de paddenstoel, met een diepe zucht, allebei de beentjes.. hoeplaaa in de lucht!!’ Graag zingen als je Joe tegenkomt, vindt hij leuk! Hier een aantal foto’s van o.a. mijn paddenstoelenfotografie, er staan auteursrechten op, dus doorverkoop wordt gestraft!

Joe wil ook graag verder komen met paddenstoelenfotografie, hij gaat er zelfs voor op z’n knieën haha

En hij heeft alweer geprobeerd een steen mee te nemen maar het lukte helaas niet..

Op 25 september was Joe jarig en toen zijn we een dagje naar Bourtange geweest, een vestingdorp in Groningen, dat tijdens de Nederlandse Opstand is aangelegd. Lekker toeristisch, maar leuk dorpje. Rondgelopen, geluncht, fotootjes gemaakt, cadeautje gekocht voor Joe. Hierna richting Vlagtwedde gereden, terrasje gepakt, even op de markt geweest en lekker uit eten geweest bij een Turks restaurant voor z’n bday. Mmmm

Ik dacht dat deze schapen 4 hoorns hadden, maar Joe heeft me uit de droom geholpen..

Tot de 18^e eeuw werd dit houten paard als martelwerktuig gebruikt. Het werd gebruikt voor militairen die een misdrijf hadden begaan. Ze moesten op de scherpe rug gaan zitten en soms werden hun voeten verzwaard met zakken zand.. Auuw!!

De dag erna zijn we een dagje naar Orvelte geweest, ook weer op advies. Dit is een monumentendorp, welke zich kenmerkt door een uniek Drents karakter. Was leuk, weer lekkere koffie gedronken en naar de winkel van Jan Kruis geweest, kon Joe ook zien wie Sjors en Sjimmie heeft bedacht.

Er was hier al weer een deur die net iets te laag was voor Joe!

De volgende dag een wandeling gemaakt door het bos de hondsrug in Emmen. Alwéér dezelfde paddenstoelen! Jullie raden al wat ik de hele weg heb gezongen! Bedankt voor de tip mam, prachtig bos!

En aan jullie de eer om te zien hoe hoog ik was geklommen…

Hierna naar Westerbork gegaan. Joe had er geen idee van wat er tijdens WO 2 in ons land is gebeurd, zij hadden alleen van Duitsland gehoord. Indrukwekkend om hier rond te lopen en de verhalen te lezen en horen.

Aangezien het nu echt met bakken de hemel uit kwam en ik dat goed zat was, heeft Joe hard gezocht op het internet en een leuke locatie gevonden om te verblijven. Het brummeltje! Echt grappig, t werd al de bloemenkiosk van m’n pa genoemd door één van m’n vriendinnen.. nou ik kan je vertellen die is 2x zo groot haha. We hebben hier 3 nachten in geslapen, 2^e nacht was een hel door een muggenjacht maar de andere nachten heerlijk geslapen. Joe iets minder helaas, waarschijnlijk lag ik dwars in het bed omdat ik eindelijk weer een matras voelde..

Camping de Brummel ligt in Eerbeek, vlakbij de veluwe. De eerste dag rondgewandeld in Nationaal Park de Veluwezoom. Deze wandeling gedownload via natuurmonumenten. Dit was al de 2^e keer dat we de wandeling zelf saai vonden omdat het over de gewone wegen is, waar ook de fietsers rijden. Wij gaan graag het bos in en pakken het liefst de moeilijkere paadjes, waarschijnlijk zijn we hier een beetje te avontuurlijk voor. Maar bleef erg mooi wat we zagen. Ik stond m’n uiterste best te doen om een schotse hooglander in de verte op de foto te zetten, stopt er een stel op de fiets omdat ze foto’s wilden maken van waarschijnlijk herten o.i.d. dus ik zeg het is een groepje schotse hooglanders, was ze me toch teleurgesteld.. ooh het waren maar hooglanders! En dr man stond me ook aan te kijken of ik gek was geworden dat ik daar foto’s van stond te maken! Ik maak foto’s van al het moois wat ik tegenkom! Of het nou een hooglander is in NL of een olifant in Afrika, of een grote paddenstoel, rood met witte stippen.. dat maakt niet uit! Ik vind het speciaal! Ik heb heel kattig gezegd; nou dat vinden wij WEL bijzonder en ik ben weggelopen.. HA! Dat zal ze leren! En jullie kunnen mee genieten van m’n foto’s….

De volgende dag gingen we naar het Nationale Park de Hoge Veluwe. Helaas viel dit een beetje in het water, want hier kwam het pas met bakken de hemel uit! Klein stukje gewandeld maar de rest in de auto gezeten. We zouden gaan picknicken dus dat hebben we vlakbij het infocentrum gedaan waar we onderdak hadden. Hier kun je op de foto zien dat Joe regen toch ook echt NIET leuk vindt op dit soort moment.. MAAR de aanhouder wint, toch nog wat rondjes gereden en een prachtig hert gevonden en een stuk verderop in de verte ook nog wat herten. Besloten om hierna het park te verlaten en naar Arnhem te gaan om een beetje te gokken, geen winst helaas en lekker uit eten te gaan bij een tapasrestaurant. Toch nog een geslaagde dag van gemaakt!

Camping de Brummel ligt ook op een boerderij met koeien en als je het leuk vindt mag je meekijken bij het melken van de koeien. Omdat we de dag ervoor te laat terug waren heb ik m’n wekker gezet, om 8.15 u, dus dat is nog een christelijke tijd, om mee te kijken bij het melken. In onze pyjama op pad, plastic zakjes om m’n nog enige droge/schone schoenen heen. Gezien hoe ze de laatste koeien van de ochtend aan het melken waren. Zij doen dit ook niet geheel met de hand, maar ze zetten met de hand de machine er op en die doet verder het werk. Wat ontzettend leuk om te zien! Moest wel denken aan de moeders op de afdeling die wel is zeggen ik lijk wel een melkkoe als ze moeten kolven, dat snap ik wel haha. M’n eerste aanblik was een dood kalfje wat buiten lag, dat vond ik echt heel zielig, die had diarree gekregen en was doodgegaan aan uitdroging, super sneu! Maar gelukkig had hij nog een paar broertjes over, die te drinken kregen van de boer waar we bij stonden. Echt onwijs cute! En de boer vond het weer super interessant dat Joe uit Z Afrika kwam en als kind ook op de boerderij is opgegroeid. In tegenstelling tot onze andere melkboer liepen deze koeien wel vrolijk buiten rond na het melken en eten,  je zag ze af en toe naar buiten huppelen, en ze blijven zo lang mogelijk buiten zolang het gras en het weer het toelaat. Toch een beter gevoel over hoe het er hier aan toe gaat!

Onderweg naar huis zijn we bij Hans langs geweest in Bemmel. Hans was 3 jaar geleden 1 van de NL vakantiegangers die Joe 3 jaar geleden heeft rondgeleid tijdens de tour ZA, Namibië, Botswana en Vic Falls. Ze hadden samen een leuke klik, dus hebben altijd contact gehouden. We zijn gezellig uit eten geweest, bij gekletst tot midden en in de nacht en daar blijven slapen en op het laatste moment er nog aan gedacht om een foto te maken. Hans reist ook al jaren en koopt elke reis iets bijzonders, waaronder deze Terracotta krijger uit China.. Mila, de prachtige bouvier wilde ook graag op de foto! Bedankt Hans voor de gastvrijheid en gezelligheid!

Deze foto is speciaal voor broertje omdat hij het zo leuk vindt als ik b.v. de Pisa toren tegen hou op de foto… ali en de krijger…

De komende twee weken ga ik nog een paar dienstjes draaien en 15 oktober is het eindelijk zover! Joe mag z’n verblijfsvergunning ophalen! Jeeh!! 19 oktober hopen we weer te vertrekken naar wat warmere delen.. foto’s maken van paddenstoelen is leuk, maar wil nu een foto maken van de Portugese of Spaanse kust!

Tot ziens!!

Posted on 26 september 2020 by Alida

Hoi, hoe giet it?

Eindelijk weer een blog! Mocht tijd worden, heb al weer 6 maanden mogen werken, nu is het weer tijd om te reizen.. vind ik.. hehe.. Dit keer wel in Nederland en dat is stiekem tot nu toe best leuk..  En ik mag de trouwe lezers natuurlijk niet teleurstellen want ik heb de afgelopen tijd best vaak gehoord, ik ga je weer volgen..  oei de druk is hoog!

Voordat we echt met de tent vertrokken hebben we een dagje Leiden gedaan. Daar was Joe nog nooit geweest, dus dat werd hoog tijd. Heerlijk rondgewandeld en een beetje gewinkeld. De terrasjes mochten natuurlijk niet ontbreken, onze eerste serveerster kwam uit Zuid Afrika, erg grappig. Leiden blijft een mooie stad zo langs het water.. nog een paar leuke fotootjes..

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Joe wilde hier naar binnen maar het paste niet helemaal…

Op maandag zijn we vetrokken om te kamperen bij de eerste boer, camping Duinzoomhoeve in Noord Holland, in de buurt van Julianadorp. We waren het eens met de straatnaam..

We kampeerden op een open veld, we blijken 1 van de weinige te zijn die nog kamperen in september (de rest staat in een caravan) omdat het te koud zou zijn. Te koud was het volgens ons niet (boven 5 km hoog in India kamperen met ijs op de tent.. dat is pas koud!) maar de wind was wel vreselijk! Joe snurkt er echter doorheen, ik sliep de eerste nachten in totaal 2 uur, nou ja, heb je er toch 2 gehad, beter dan niks hihi.

We konden in de morgen verse broodjes bestellen, dat vond Joe wel een goed idee dus dat regelde hij..

S ’ochtends al onze kruimels gegeven aan de schattige musjes die om ons heen liepen/vlogen…

Dagje naar Den Helder geweest (en ja, t mag in de krant, Alida is een museum in geweest, ik vind het vaak zonde van m’n geld en niks aan, maar nu waren mijn excuses; het regende en Joe wilde graag…) de volgende dag rondgewandeld richting Julianadorp en weer terug.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Toen was het zover, Joe ging voor het eerst naar een wadden eiland! We zijn naar Texel geweest, hebben ter plekke een fiets gehuurd (waar we een uur voor in de rij hebben gestaan, zie foto!) en hebben het HELE eiland rondgefietst! Met normale fietsen.. daar hadden we ons een beetje in vergist, we hadden beter een klein deel kunnen pakken, maar na wat irritatie en discussie zaten we toch na een geslaagde dag om half 9 op de ener laatste boot terug naar Den Helder. Als beloning zijn we uit eten geweest bij de Italiaan en hebben we rode Sardijnse wijn gedronken mmm was weer even terug in Sardinië!  Hier wat foto’s van t mooie en soms verrassende Texel!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wie heeft er wel eens een Zuid Afrikaan zien fietsen in Texel? Ik! En ik heb er foto’s van gemaakt haha.. hier heb je er 1tje..

Nog snel een foto gemaakt van de tent voordat alles ingepakt werd, lekker chaotisch zoals wij af en toe zijn…

Vanuit Den helder zijn we eerst richting Callantsoog gereden omdat een Friezin dit adviseerde, leuk strandplekje en een mooi strand. Daar lekker geluncht aan de boulevard en toen verder gereden naar het Zwanenwater waar we een leuke wandeling hebben gemaakt.

• 

• 

• 

• 

Van hieruit zijn we verder gereden naar ons volgende stekkie; camping de Nije Trije in Pingjum – Friesland. De camping was net buiten het dorpje, maar dit dorpje had niet eens een winkeltje haha. We hebben hier echt héérlijk kunnen verblijven. Weer de enige met tent, lekker uit de wind en ons huisdier was een ezel! Al heel snel kwamen we er achter dat deze ezel héél hard lawaai kan maken als hij een broodje wilt.. ik denk dat het thuis in Rijswijk te horen was, niet normaal! De eerste nacht flikte hij t ook om 3 u s’nachts, toen was ik niet zo blij met hem.. we hoorden achteraf dat hij dit doet als er vossen of wolven in de buurt zijn.. eigenlijk heeft hij ons dus een beetje gered, dus ik hoop dat hij me niet heeft horen schelden die nacht hehe. Joe leert mij al jaren liedjes in het Afrikaans over een ezel; oh die donkie. Zijn moeder staat met haar mond open als ik zijn versies voor haar zing, het blijken dus niet de juiste versies te zijn! In de loop van de dagen heb ik een liedje voor deze ezel bedacht in dezelfde trend in het Nederkaans:

Oh die donkie, oh die donkie, oh die donkie is een wonderlike ding, hij opent z’n snoetje en je schrikt je een hoedje.. die donkie is een wonderlike ding!

Ik vond ‘m zelf wel mooi bedacht  hehe. We hebben hem elke dag een broodje gegeven en ook bleekselderij stengels die we nog bij ons hadden en er niet zo lekker meer uit zagen. Mozes (zo bleek hij te heten) vond het echter heerlijk. Maargoed, genoeg verhalen over onze donkie….

We hadden nog een paar dieren op de camping, de kleine puppy heb ik helaas niet op de foto maar wel 3 andere dieren…

• 

• 

En een foto van ons stekkie…

Deze camping was vooral erg lekker omdat we gebruik mochten maken van de keuken, hier konden we s’avonds lekker warm ons eten maken, een boekie lezen  en een beetje internetten op de relaxte banken. Oh ik mis die plek nu al, nu ik dit blog in de kou naast m’n tent zit te typen! Als klap op de vuurpijl werden er ook nog drukknopjes op m’n tas genaaid.. wat wil je nog meer…

Van daaruit verschillende plekjes bezocht, het eerste plekje was Hindeloopen. Wat een ontzettend schattig stadje is dat! Wel heel toeristisch maar wij vonden het leuk. Lekker rondgelopen, visje gegeten, mooie huisjes en straatjes bekeken, gelachen om de Friese taal, ons verwonderd over de huizen die allemaal schots en scheef staan, lekkere chocolade gekocht en op een ‘terrasje’ gezeten vlak langs het water, een lange stenen muur waar kussens op gelegd worden en je zo over de haven uitkijkt, heel leuk.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag, op zondag, naar Sneek geweest. De stad was eigenlijk niet heel boeiend, want het was geen koopzondag, maar we zijn alweer naar een museum geweest omdat Joe graag een scheepvaartmuseum wilde bekijken, wat ook best interessant was, lekker geluncht, terrasje gepakt, we zijn veel Friese biertjes aan het uitproberen (kortom, vretuh, zuipuh, wij komen een paar kilootjes zwaarder terug!). Hier nog een paar fotootjes van Sneek… ook nog een foto van de laatst overgebleven waterpoort, wat het symbool van Sneek is.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hierna hebben we twee dagen een fiets gehuurd, waarop we de eerste dag naar Harlingen zijn gefietst. Een groot deel op de dijk langs de zee gefietst, erg mooi. Harlingen is een super leuke stad, ontzettend leuke boottocht via Ouwe Seun gedaan, van een uurtje door de grachten heen onder leiding van Henk! Erg leuke gids en veel kennis gekregen over Harlingen en mooi rond kunnen varen. Na de boottocht nog een stukje rondgewandeld, foto’s gemaakt van alle oude reclameteksten op de muren, mooi kerkje bekeken.. zit ik daar op de bank rustig rond te kijken, staat er opeens een man naar me te kijken.. ik dacht wie staat me nou zo uitgebreid te bekijken? Was het m’n trainer en hardloopmaatje van Sparta, Bert! Hij was samen met z’n vrouw Thea op vakantie.. dat is toch te grappig dat je elkaar tegenkomt in Harlingen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Dit is het huis van Piet Paulusma, dus als hij het weer eens mis heeft, weten we hem te vinden hoor! Hehe

De tweede dag op de fiets zijn we naar Makkum gefietst. Aangezien het lekker warm was, hebben we vooral het strand gezien! Erg fijn strand aan het Ijsselmeer, wat echt superkoud is om in te zwemmen, maar ben er toch 2x in geweest. We hebben lekker liggen relaxen, uiteraard terrasjes gepakt op het strand en in het dorp en nog gezien hoe de brug opengaat voor de boten daar en hoe ze het bedrag innen van de mensen op de boot…. Een stok met hieraan een klompje vastgemaakt, hier kunnen de mensen hun cash in doen! Hoe grappig!

• 

• 

Nog een nachtje langer gebleven bij deze boer omdat Joe een beetje wilde relaxen, ik heb lekker hardgelopen, hij heeft z’n haren laten knippen in Witmarsum en we hebben weer lekker geluncht. Ben bang dat het geld snel op gaat raken met al dat lunchen en terrasjes pakken.. maar tis zo gezellig hehe.

Na zes nachten toch echt vertrokken bij onze favo boer, om nog geen 45 minuten verder te rijden naar de volgende stek.

Dat is de kaasboerderij. De eerste stek waar we oorspronkelijk de tent neer wilden zetten zat vol met duizenden vliegen, omdat het vlak naast de koeienstal bleek te zijn. We zijn een stukje verder op gaan staan en daar waren er veel minder gelukkig. We zijn hier zes nachten geweest en hebben van daaruit weer leuke plekjes bezocht.

Een dagje naar Dokkum geweest, ook weer zo’n leuk stadje, omgeven met grachten en een paar molens, beetje gewinkeld, fotootjes gemaakt en terrasjes gezeten.. wij hebben een heeeeel zwaar leven!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag zijn we over gevaren naar Ameland. Hier weer fietsen gehuurd en het eiland rondgefietst. We hebben de oude huizen uit de 18^e eeuw bewonderd en we hebben ervaren hoe hard het kan waaien op Ameland als je terug moet fietsen op een normale fiets! Die dagen waren Japie en Lizza, bekenden van ons, daar ook, samen met hun schattige dochtertje Lola. We hebben elkaar ontmoet in een strandtent daar en even gezellig bij gekletst. Erg leuk voor Joe, want Japie komt ook uit Zuid Afrika. Weer een heerlijk dagje gehad.. Er zijn trouwens best wel veel alpaca’s in het Noorden!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

In realiteit zijn we nu al weer een week verder en zitten we in Drenthe, maar ik vond toch dat het tijd werd om een keertje een blog online te zetten over Noord Holland en Friesland (en de lezers worden wat ongeduldig hihi). De volgende keer proberen we de foto’s beter te plaatsen, dat er een slideshow op staat, maar daar moeten nog even wat veranderingen voor aangebracht worden…

Oant Sjen!

Posted on 3 februari 2020 by Alida

Hallooo, hoe gaan dit?

Ik heb de tijd om mijn voorlopig laatste blog over Zuid Afrika te schrijven, voordat we weer naar NL komen. Joe is aan het studeren voor zijn Nederlandse examens, vanmiddag schrijft hij de examens met 2 vingeren in zijn neus, zegt hij hahaha

We hebben bijna twee weken geleden de Kraal verlaten om nog een beetje rond te reizen, op weg naar Krugersdorp. Onderweg gingen we weer via de gratis weg het Addo door, om daar weer super veel moois te zien! Nog meer olifanten, saai hoor hehe

• 

• 

• 

• 

• 

We zijn eerst naar Chintsa vertrokken, een plekje aan het strand, omdat een Nederlandse gast bij de Kraal dit had geadviseerd. Joe was hier ook nog nooit geweest dus we vonden het de moeite waard om dit te onderzoeken. We dachten, o.a. lekker relaxen op het strand… Eehm helaas.. de zomer in Zuid Afrika heeft ons de afgelopen twee weken een beetje in de steek gelaten. Relaxen op t strand is er dus niet echt van gekomen, dat was wat minder in de zeikregen! Als rasechte Nederlander heb ik natuurlijk niet geklaagd en heb ik vol frisse moed over het strand gewandeld, hehe. Als de zon dan wel schijnt, is het eigenlijk te heet om er in te zitten/lopen. Dan nog klaagt Aaltje natuurlijk niet…  Oh mijn god, wat is het warm! Haha Summer in South Africa!  De locals en dieren zijn in ieder geval blij dat het weer geregend heeft, dus dat gun ik ze dan ook wel weer…

Chintsa was echter wel mooi, gaaf plekje aan de Wild Coast. Van meerdere kanten was Buccaneers backpackers geadviseerd, waar we gekampeerd hebben (in de regen uiteraard). Dit was inderdaad een gave backpackers met een prachtig uitzicht. De eerste dag hebben we lekker rondgewandeld op het strand, tot het begon te regenen, dus de rest in onze regenjassen gedaan. Dan maar schuilen in de plaatselijke koffieshop die we ontdekten. Een lekkere cappuccino maakt veel goed!

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag hebben we de kano’s van de backpackers gepakt en zijn we een stukje de rivier op gevaren. De boot lekte een beetje dus we werden lichtelijk nat, maargoed, dat mocht de pret niet drukken. Ergens aangelegd een stuk verderop, dit was echter niet het beste plekje om uit te stappen. We stonden enkels diep in een ranzige, stinkende, zwarte modder! Bij de villawijk onze voeten gespoeld in de hoop dat er geen pitbull op ons af zou komen stormen en weer verder gewandeld. Op weg naar een restaurantje wat ons geadviseerd was. Een aantal km’s de heuvel opgelopen, om tot de ontdekking te komen dat het gesloten was.. shiiiit, toch maar weer naar de koffieshop een stuk verderop! Dan maar weer een cappuccino hehe.

• 

• 

• 

• 

• 

Nog even (lees 5 minuten!) van de zon bij het zwembad kunnen genieten bij de backpackers, waar Joe nog wat fotootjes heeft gemaakt van de weavers die hun nestjes aan het bouwen zijn. Ik heb dit feitje al eerder verteld in mijn blog; ‘the weavers wife’, maar nog steeds leuk om weer te vertellen. Het mannetje haalt overal grassprietjes en takjes vandaan om een zo mooi mogelijk nestje te bouwen. Als hij klaar is komt het vrouwtje kijken en als ze het niet eens is met het nestje (te dichtbij de stam van de boom voor aanvallers als slangen bijvoorbeeld) trekt ze woest het hele nestje uit elkaar! En het mannetje moet weer opnieuw beginnen! Bitch! Hehe.

• 

• 

• 

• 

In de avond een gezellig avondje gehad met een Nederlands stel die we hadden ontmoet (eerst was Joe een beetje beledigd, want de man noemde de avond ervoor toen we hem ontmoetten, de Afrikaanse taal 1 van de lelijkste talen ter wereld, maar toen ik uitlegde dat hij dat ergens gelezen had en het er niet mee eens was, trok Joe weer een beetje bij en vond hij het toch ook wel gezellig..). Er waren nog een aantal bomen op deze camping die ‘lekten’. Wanneer het niet regende kwam er nog water uit! Dit hebben we even nagevraagd aan de tuinman en dit bleken insecten te zijn, die volgens hem spuug of plas verliezen… van dichtbij bekeken en een foto gemaakt.. wij denken dat het een soort zweet is of lichaamsvocht wat ze uitscheiden.. erg interessant in ieder geval!

Van uit Chintsa verder gereden richting Kokstad waar we vlakbij in het Mount Currie National Park gekampeerd hebben. Een klein park, prachtige plek aan de dam met wat heuvels om ons heen (voor ons als Nederlanders eigenlijk bergen hehe). De eerste avond kwamen we vrij laat aan en waaide het heel hard, maar ik vond dat we op een bepaalde plek moesten kamperen omdat het een goede, rechte plek was voor de tent. Zonder regen was dit ook prima. De tweede avond begon het echter weer is te regenen dus onze kampeerplek veranderde in een grote modderpoel. We hadden van tevoren wel de Kazeebo opgezet (lees: partytent), dat heeft wel geholpen, maar met sandalen aan kon je je niet bewegen omdat je vast plakte aan de grond. Joe heeft de hele tijd rondgelopen op blote voeten en ik ben zoveel mogelijk blijven zitten om de groenten te snijden. Worst campsite eeever!

• 

• 

We hadden wat problemen met de bakkie (lees: uitlaatgassen inademen!) dus de dag dat we hier waren, is Joe de stad in gegaan om dit proberen op te lossen. Ik heb lekker rondgewandeld in het park tussen de bokkies en heuvels. Ik vond het eigenlijk best saai om dit nu opeens alleen te doen, best gek voor iemand die al zo vaak alleen heeft gereisd. Joe vond het uiteraard leuk om te horen dat ik hem eigenlijk best wel gemist had, hehe. Geprobeerd een short cut te nemen toen ik zag dat Joe terug was, maar de wandelpaden waren er niet voor niks.. best lastig om door het hoge gras en tussen de gaten door terug te klimmen. Later nog geprobeerd een hek over te klimmen, maar dat was toch niet zo makkelijk, uiteindelijk een uurtje langer er over gedaan om terug te komen, maar het is gelukt haha. Het probleem van de bakkie is helaas niet opgelost…ook nog een fotootje hier hoe we er uit zien als we een paar uur uitlaatgassen inademen… pfff

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Van hieruit hebben we een prachtige route gereden richting Drakensberg. Langs heuveldorpjes waar iedereen staat te zwaaien en super mooie bergen om ons heen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben twee nachten gekampeerd bij White Mountain Resort in drakensberg, ook weer aan een dam. Het klinkt wat luxer als dat het is daar, maargoed daar heb je niet zoveel last van als je kampeert. Wij waren de enige gekken die aan het kamperen waren, dus ze wilden de geiser van de badkamers liever niet aan doen. In ruil daarvoor kregen we de sleutel van een cottage waar we konden douchen. Daar hebben we geen nee tegen gezegd! De tweede avond ging het uiteraard weer regenen en hebben we dan ook gebruik gemaakt van de cottage om daar ons eten te koken (lucky us!). De volgende morgen hadden we daar ook nog een huisdier (geen spin dit keer hehe).

• 

• 

De dag dat we gingen hiken in Giant’s Castle was het gelukkig wel héél lekker weer! Weer een beetje te heet voor de hike, oh mijn god wat was het warm hehe, maar beter dan regen! Eland tegengekomen, verschillende bokkies, bavianen en paarden. Wat een prachtige omgeving!!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Iemand wel eens van een kraai met een rubber fetisj gehoord? Wij ook niet tot nu toe…

Regelmatig koeien tegengekomen; bij deze de leukste foto van de cow river crossing..

Onderweg naar de volgende stop kwamen we in de Drakensberg een padstal tegen, waar we belgische wafels konden eten. Daar hadden ze midgetgolf! Eindelijk mijn beurt om te laten zien aan Joe dat ik hem toch echt versla met dit spelletje hehe. Of zal het aan Joe z’n midgetgolfkunsten liggen dat ik hem zo makkelijk kon verslaan?! Aan jullie de keuze om dit te beoordelen…

• 

• 

Onderweg nog gestopt in Little Switzerland bij een gezellige picknick plek..

• 

• 

• 

• 

Verder gereden naar Clarens, waar ik de vorige keer met Nina ook ben geweest. Zelfde backpackers opgezocht, de paar plekjes die die vrouw heeft daar waren bezet, maar we mochten voor een goede korting wel in de b-hive slapen! Ha! We hebben als bijtjes geslapen na weer een behoorlijke tijd op matjes liggen in de tent hehe. De heenweg naar Clarens, door Golden Highlands is echt prachtig!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

In de avond zijn we eerst gratis bier gaan proeven bij de brewery in het dorpje, alles sluit daar nogal vroeg op maandagavond, maar de barman adviseerde een Duits restaurantje om te gaan eten.. daar waren we nog net op tijd om wat te eten te bestellen. Wel nog wat leuke foto’s kunnen maken…

• 

• 

• 

Weer een keertje voor de liefhebbers! Zoek de verschillen…

• 

• 

Haha sorry kon het niet laten..

In de tussentijd heb ik nogal heimwee gekregen sinds een maand ofzo, dus heb geprobeerd om m’n ticket om te boeken om iets eerder naar huis te komen, maar dit werd een beetje te duur, dus Joe en ik maken er hier het beste van tot het weer tijd wordt om jullie te komen te vervelen hehe.

Wie dit kan vertalen in perfect Nederlands maakt weer kans op een kop koffie…

Tot over een paar weken! Totsiens!

Posted on 13 januari 2020 by Alida

Hallo, hoe gaan dit?!

We zitten alweer een tijdje in 2020, maar bij deze willen Joe en ik iedereen de beste wensen sturen voor 2020!! Hopelijk heeft iedereen gezellige feestdagen gehad en hebben jullie lekker je buikkie volgegeten (en gedronken haha)! Bij deze willen we ook Ivo nogmaals bedanken voor z’n bijdrage, we hebben lekker een paar cappuccino’s en biertjes gedronken! M’n visum is vorige maand eindelijk goed gekeurd dus ik hoef niet het land uit te vluchten hehe.

Mijn vorige blog heb ik een aantal mensen een beetje laten schrikken met m’n lost in the forest verhaal en onze slechte ervaringen met Workaway. Excuses daarvoor, maarja that’s life.. niet alles gaat over een leien dakje hehe. Ik zal dit blog wat positiever zijn… maar ik begin eerst even met ons Slave Away verhaal, want helaas was onze tweede ervaring niet veel beter dan de eerste. Zoals al eerder beschreven, was er op het begin geen geld voor eten, dus moesten we voor onszelf zorgen. Al heel snel kwamen we er achter dat we ook voor de eigenaar moesten zorgen, omdat hij zelfs geen geld had voor z’n eigen eten! Joe en ik hebben dit besproken en we zeiden tegen elkaar, we laten niemand honger lijden en voor 1 persoon meer koken vinden we geen probleem. Later zal het wel goed komen.. Buiten het feit dat wij de boodschappen deden, kwam het er ook op neer dat we altijd zelf moesten koken, want als het op etenstijd aankwam, wist meneertje er altijd tussen uit te glippen om de planten water te geven of door te zeggen dat hij dan wel de afwas zou doen. Dat ging natuurlijk steeds meer irriteren, omdat Joe na hard gewerkt te hebben overdag, ook in de keuken stond omdat hij mij niet alleen wilde laten koken. Toen zijn geld eindelijk binnen kwam zei hij, je kan het eten wat jullie nog hebben voor het weekend bewaren, want wanneer we vrij zijn moesten we voor onszelf zorgen. Dit was de afspraak zoals hij op Workaway staat, maar ik vond het nogal gierig, dat we hem twee weken hebben onderhouden, en dat we dan opeens op onze vrije dagen alleen van ons eigen eten mochten eten. Maar ik hield nog steeds m’n mond. Toen ik begon met werken kwam het er op neer dat hij zag dat ik wel goed schoon kon maken dus dat was mijn taak! Hij gaf z’n schoonmaakster zelfs vrij, omdat hij die moest betalen. WTF? Na twee dagen vroeg hij of ik tevreden was daar, dus ik heb eerlijk gezegd dat ik de taak om voor de kippen te zorgen erg leuk vond, maar dat ik geen schoonmaakster ben. Ik vind het prima om een keer op te ruimen of iets schoon te maken, maar ik was daar om te leren, van bijvoorbeeld zijn permacultuur en tuinieren, niet om als schoonmaakster gebruikt te worden. Daar werd gehoor aangegeven en de volgende dag hebben we samen getuinierd (eigenlijk alweer rotzooi opgeruimd, want het was vooral ruimte maken om later te kunnen tuinieren…). Op vrijdag waren wij eigenlijk vrij geweest, maar omdat hij met z’n hond naar de dierenarts moest (voor een wond die ik ontdekt had een paar dagen ervoor) vroeg hij of wij dan zaterdag en zondag vrij konden nemen.. deze dag hoefden we dus niet veel te doen, maar er kwam wel een honeymooncouple, die konden we een gratis upgrade geven naar een grotere kamer met badkamer. Dus die kamer moesten we wel schoonmaken en het bed verschonen etc etc. Daarna hebben we samen de kleine, 8 kuikentjes losgelaten naar buiten die al een paar dagen bij ons waren, te cute, (we begonnen met 9, helaas hebben we weer een begrafenis gehouden, boehoeee), beddengoed gewassen, dus toch nog een werkdag gehad, gekookt en natuurlijk samen met de eigenaar gegeten. Joe en ik gingen even naar een andere backpackers om een biertje te drinken en we kwamen terug toen het begon te regenen. Kwam die gast geïrriteerd binnen rennen met het beddengoed, zegt hij, ik heb nou al zo vaak gezegd tegen de schoonmaakster dat het wasgoed naar binnen gebracht moet worden als je denkt dat het gaat regenen! Dus wij zeiden, dit hebben wij vanmiddag voor je gewassen en wij zijn het vergeten… zegt hij, ik heb het tegen jou ook al gezegd, het is kurkdroog! En hij loopt verder, dus ik loop achter hem aan… ik zeg luister, wij hebben de hele dag gewerkt vandaag, we hebben gekookt en voor jou een was gedaan, we zijn het vergeten! Zegt tie, ik ga het je geen tweede keer zeggen! Alles in het Afrikaans trouwens, dus ik heb hem even in mijn beste Afrikaans gezegd dat wij én geen slaven én geen kleine kinderen zijn, dat hij t heen en weer kon krijgen en we de volgende dag zouden vertrekken! Toen liep hij naar Joe toe en zei dat hij had gehoord dat wij de volgende dag weg zouden gaan, Joe heeft toen gezegd als je met vuur speelt brand je je vingers… toen mompelde hij nog van ja, wel in m’n eigen huis… We hebben ‘m bijna niet meer gesproken, de volgende dag hebben we netjes een hand gegeven, ik had ‘m t liefst een high five gegeven in z’n face maar ik heb me ingehouden haha en we zijn vertrokken… Slave Away!!

Nog wel wat leuke fotootjes van het naambord dat ik heb afgemaakt en Joe heeft neer gezet, een wandeling die we gemaakt hebben en de schattige kuikentjes..

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Omdat we wel even klaar waren als slaafjes gebruikt te worden, zijn we rond gaan reizen voordat we weer verder gingen zoeken. We zijn eerst terecht gekomen in Natures Valley bij Rocky Road backpackers waar we ongeveer een weekje zijn gebleven. Weer een beetje op kunnen laden en positieve energie gekregen na een gesprek met m’n pa. Mooie wandelingen gemaakt en bijgekomen, lekker gegeten bij een farmstal waar je een groot varken over z’n buik heen kan wrijven omdat hij dit lekker vindt, andere backpackers bezocht, Robberg bezocht waar we tientallen zeehonden zagen, heerlijk gezwommen met gevaar voor eigen leven in de hoge golven, gelukkig had Joe snel door dat de stroming erg sterk was en heeft hij me op tijd terug getrokken. Een wandeling naar Pig’s Head gemaakt, even kijken wie deze kan ontdekken op de foto’s?! We zijn ook weer even naar Keurboomstrand gegaan waar we de vorige keer ook zijn geweest, lekker pizza gegeten en een prachtige zonsondergang gezien. In de farmstal was Joe nog uiterst teleurgesteld dat hij een broodje besteld had en later op een bord zag staan dat ze huisgemaakte appeltaart hadden… zie foto hehe…

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hier vandaag zijn we richting Baviaanskloof gereden waar een andere reis ook zijn geweest, maar nu een andere kant bij Patensie op Gonja camping. Hier hebben we gekampeerd op een super mooie camping midden in het bos, wauw prachtig! Hier ook nog lekker rondgewandeld en alweer bij een lekkere padstal gegeten mmmm. Nog een fotootje erbij van mij als ik teleurgesteld ben wanneer het gaat regenen, als we net een vuurtje hebben gemaakt.. passen Joe en ik bij elkaar? hahaha

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Hierna zijn we verder gereden richting Addo Elephant Park om daar rond te vragen voor een nieuw Work away adres. We kwamen hier bij een backpackers terecht die op dat moment geen mensen zochten, maar ze verwezen ons naar de Kraal een stukje verder op. Hier zijn we gelijk langsgereden en de eigenaar was op het moment niet daar, maar we namen een visitekaartje mee om hem later te contacten. Van hieruit zijn we richting Alexandria gereden naar de witte zandduinen waar Joe een aantal keer toeristen heeft begeleid met wandelingen door de duinen heen. Dankzij Joe z’n kennis als toergids zijn we via de weg gereden door Addo heen, een weg waar je niet voor hoeft te betalen als je binnen 20 minuten aan de andere kant bent. En ja hoor, we kwamen gelijk twee olifanten tegen die met elkaar aan het stoeien waren, super gaaf! En een aantal zebra’s, ik blijf deze beesten ook echt prachtig vinden…

• 

• 

• 

In Alexandria hebben we een nachtje gekampeerd bij Woody Cape, niet echt een camping om over naar huis te schrijven dus dat doe ik dan ook maar niet.. Volgende dag lekker gewandeld naar de duinen, dit was prachtig! En de terugweg naar de kraal toe bij een leuke padstal gestopt, waar we al bijna de voortuin niet uitkwamen door alle grappige borden. Dezelfde weg teruggenomen door Addo en alweer prachtige dieren gezien.. Wie kan ontdekken welk dier er niet in Addo thuis hoort? De eerste krijgt een kopje koffie van me wanneer ik terug ben… hehe

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Voordat we terugreden hebben we contact opgenomen met Colin, de eigenaar van de Kraal. En ja hoor, we mochten direct komen, het werk wat we gingen doen klonk prima en we hadden een eigen kamer. Heerlijk na zo lang kamperen dachten we zo! Wij kwamen 23 december aan en maakten kennis met Colin en Tanja, zijn vriendin uit Duitsland. Gelijk een super leuk contact en we werden direct uitgenodigd voor een kerstlunch de volgende dag om iedereen te ontmoeten. De eerste nacht geslapen als een baby en dat doen we nog steeds (wanneer we geen last hebben van de muggen!) hehe. Vanaf eerste kerstdag zijn we aan het werk gegaan, Joe doet veel voor de marketing om de Kraal nog wat beter op de kaart te krijgen onder de touroperators die hij kent en ik heb geholpen bij het ontbijt en in de bar (Joe helpt daar ook regelmatig mee) Dit betekent de mensen bedienen, bestellingen opnemen, drinken en eten brengen en gezellig kletsen met de gasten. Erg leuk om te doen en je ontmoet super veel gezellige toeristen.

We hebben een aantal erg gezellige avondjes gehad met Colin en Tanja waar we lekker gedanst hebben. Met oud en nieuw waren we vrij en hebben we een lekkere braai gehad.

• 

• 

Overdag hebben we een heerlijke wandeling gedaan bij Colchester bij dezelfde duinen als in Alexandria, maar dan een aantal km verder op. Weer lekker gezwommen bij de Mouth, waar de rivier de zee in loopt, het stukje van de rivier is niet zo koud als de zee, heerlijk! De terugweg stak Joe z’n duim op om hallo te zeggen tegen een bakkie wat langs kwam rijden en er werd direct gestopt.
De familie dacht dat we aan het liften waren, dus we werden direct uitgenodigd om achterin te komen te zitten waar een moeder met ongeveer 7 kids zat. Kennis gemaakt met de luidruchtige, maar schattige familie en een aantal kilometers verder gekomen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag heeft Joe nog een slang gevangen om hem vrij te laten in het veld.

• 

• 

Omdat we 5 uur per dag werken, hebben we overdag lekker veel tijd om een beetje rond te wandelen, heb een aantal keer kunnen hardlopen samen met Eve, een vrijwilligster uit Amerika en ook onze buurvrouw. Zij geeft ook yogalessen dus we hebben een paar keer yoga mee gedaan.

• 

• 

• 

Joe wist natuurlijk nog een manier om gratis Addo in te komen, gewoon zeggen dat je alleen bij het restaurant komt eten en dan kan je naar de waterhole lopen waar de dieren soms komen drinken. En tadaaa er kwamen een vader, moeder en baby olifant aan. Echt te mooi om ze zo van dichtbij te zien, en fantastisch toen de baby achter een vogeltje aan ging rennen haha. Daar helaas geen foto van maar wel andere prachtige foto’s!

• 

• 

Vorige week zondag zijn we met Colin, Tanja, alle vrijwilligers en de barman naar de rivier gegaan om lekker rond te varen en op een tube te zitten achter de boot met ontzettend veel plezier en proberen je vast te blijven houden maar er uiteraard een paar keer af te vallen hahaha echt fantastisch! Twee dagen geleden zijn we ook naar de rivier geweest, lekker gerelaxed en nog een keer met de tube meegegaan.

• 

• 

• 

• 

Nu de drukte van de feestdagen voorbij is en er nog een stel vrijwilligers is bijgekomen, zijn we nu aan een paar projectjes begonnen. De dames zijn begonnen aan het verven van de dorm en de mannen met het planten en zagen van palen voor een mooi windscherm om alles wat mooier te maken. We hebben het prima naar ons zin in ieder geval! Gelukkig is niet elke Work Away Slave Away! 3x is scheepsrecht!!

• 

• 

• 

• 

We hebben hier weer een aantal dieren om ons heen, waaronder honden, katten en ook een prachtige uil in de boom voor onze kamer.

Zie hier ons mooie huisdiertje die bijna over m’n voeten heen kroop.. Joe heeft hem twee dagen erna eindelijk kunnen vangen want hij was weggekropen. Best een fijn gevoel om zo twee nachten te gaan slapen, met de gedachte dat het diertje misschien over je heen kan kruipen. Volgens Joe doet hij dat niet, dus daar vertrouwde ik dan maar op als ik ging slapen…

Eind volgende maand zijn we weer in NL om jullie allemaal een dikke knuffel te geven!

Totsiens!!

Posted on 7 december 2019 by Alida

Hallo, hoe gaan dit?

Daar ben ik dan weer met een blog van de afgelopen maand! We hebben besloten om voorlopig in Zuid Afrika te blijven, omdat Joe begin februari pas zijn Nederlandse inburgeringsexamen kan doen. Het had dus niet veel nut om voor een paar maanden naar Peru te vliegen. Ik heb mijn toeristenvisum verlengd, althans, ik hoop nog steeds dat deze verlengd wordt. M’n originele visum is verlopen, mijn paspoort ligt bij Joe z’n familie thuis, omdat z’n neef m’n visum op gaat halen als het er eindelijk doorheen komt. Ik werd vorige week wel een beetje zenuwachtig, dus ik heb gebeld naar het bedrijf wat de visums regelt en het antwoord was dat ik dan alleen maar het land niet mag verlaten.. eehm okay laten we er maar van uit gaan dat het goed komt..

Om de komende tijd vol te maken, hebben we besloten via Workaway te gaan werken, je kunt je hier bij aansluiten voor minimaal een jaar en dan kan je wereldwijd vrijwilligerswerk doen, dit betekent hier werken voor je accommodatie en eten. We hadden na vele berichtjes sturen, eindelijk een match met Crosby, een Engels sprekende Zuid Afrikaan, die een soort guesthouse runt met allemaal tipi’s, domes en een hobbithuisje die in de maak is, in Knynsa op de tuinroute. De vraag was of wij de boskombuis (buitenkeuken) wilden gaan runnen. Dat leek ons wel wat!

Maar eerst zijn we op ons gemak naar Knysna gereden met twee overnachtingen tussendoor. De eerste was bij Zanchieta, vlakbij Bloemfontein, een rehabilitatiecentrum voor wilde katten. Ik was een beetje boos op Joe, omdat hij me in het Krugerpark s’nachts niet had wakker gemaakt toen hij een leeuw had horen brullen en ik er zo doorheen was geslapen. Hij dacht, dan zal ik haar die ervaring nog maar een keer geven (heb het 2 jaar geleden wel gehoord in Kruger). Nou, ik heb het geweten! Heb de leeuwen de hele nacht door horen brullen! En omdat ik er telkens geluidsfragmenten van wilde maken, heb ik weinig slaap gekregen haha. Er liep daar nog een klein springbokje rond met 3 poten, die continu het zweet van m’n benen af wilde likken en ons maar niet met rust liet en de volgende dag hebben we een tour gehad langs alle wilde dieren. Helaas kunnen de leeuwen en cheeta’s niet meer in het wild los gelaten worden omdat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, maar veel dieren weer wel. Mooi initiatief! Zie pics..

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag zijn we verder gereden door weer een prachtige omgeving naar Welvanpas Gaste Plaas in Middelburg. Een schattig guesthouse in de bergen. Hier gekampeerd en rondgelopen, waar we tussen de alpaca’s kwamen te lopen. Vlakbij gestaan om foto’s te maken en de volgende dag hoorden we van de eigenaar dat de alpaca een goede jachthond is om wilde honden en katten weg te jagen en ook héél hard kan schoppen. Gelukkig vonden ze ons lief hehe.

• 

• 

• 

De volgende dag weer een prachtige route gereden, waaronder de Alfred’s Pass richting Knysna.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We kwamen vrij laat aan bij Forest Harmony waar we ons vrijwilligerswerk gingen doen. We werden hier ontvangen door Joseph, een jongen uit Malawi, die geen idee had wat we kwamen doen. We vroegen naar Crosby en die bleek in het ziekenhuis te liggen. Hij wist niet waarom. Een andere vrijwilliger, James, een Engelsman kwam later naar ons toe om dezelfde informatie te geven. We konden een plekje uitzoeken voor de tent. We konden ook in de boskombuis slapen die we zouden gaan runnen, maar na 1 kijkje hier binnen, liepen de rillingen over onze rug. Waar waren we in godsnaam terecht gekomen?! De tent opgeslagen in het donker, naast het yoga dek op grote plassen water omdat het de week er voor geregend had. Een heerlijk begin! De volgende dag met frisse moed het dorp ingereden om onder andere kaplaarzen te kopen, aangezien m’n tenen van m’n voeten afvroren door de natte en koude ondergrond. Via James kwamen we er achter dat een tweetal tipi’s beschimmeld waren en dus niet bewoonbaar, hij in een andere tipi verbleef, Crosby in de grote dome, het hobbithuis nog werd gebouwd door Joseph en eigenlijk alleen de kleine dome bewoonbaar was. De eerste avond zat er een Afrikaans stel in de kleine dome die het een prima locatie vonden, dus we dachten, dan zijn er in ieder geval een tweetal mensen tevreden naar huis gegaan. De douches waren in de buitenlucht en die waren eigenlijk best fijn, maar ze werkten op zonenergie en het koude water moest uit de dam gepompt worden. Hier kwamen we na drie dagen achter omdat  ik via voiceberichten aan Crosby aangaf dat ik nu toch echt wel een douche wilde nemen. Onze vriend James, de Engelsman liep hier al een maand lang rond op blote voeten en vond het leuk om is te kijken hoe vies hij kon worden, dus had nog geen douche genomen. In de tussentijd zat hij met z’n vieze poten op de keukentafel waar de rest van moest eten! Joe en ik hebben geprobeerd het allemaal een beetje op orde te krijgen in de keuken door flink veel af te wassen. Als je dan een uurtje later aan kwam, stond er weer een hoge berg met vaat pfff. Ik heb de koelkast geschrobd en wat keukenkastjes, omdat ik echt niet uit die klerezooi wilde eten maar er was eigenlijk geen beginnen aan. Joe is wel wat gewend omdat hij geboren is op een boerderij en ik heb al heel wat ranzige toiletten/situaties meegemaakt in India o.a. , maar toen Joe de schimmel van de plastic lepeltjes moest wassen, waar de kids van aten, vonden wij het beide toch wel errug vies! In de tussentijd kregen we opdrachten via voice messages wat we konden doen, dus we hebben lekker getuinierd samen, bordjes opgehangen in de douches dat het water héél warm kon worden (spraken uit eigen ervaring) maar Joe moest ook wc’s bouwen met de Engelsman. Omdat het nog een beetje gevoelig ligt tussen de Engelsen en Zuid Afrikanen, had Joe er nogal moeite mee dat een uiterst ranzige Engelsman hem opdrachten wilde geven in z’n eigen land en hij op zijn beurt had last van Joe z’n aanwijzingen. Het werkte dus niet. Na een aantal dagen ontmoetten we eindelijk de eigenaar, samen met z’n kids, en die bleek nog het viest van allemaal… Nogal logisch dat hij ziek was geworden. De Engelsman leerde van z’n master dat douchen een overbodige luxe was… Hij bleek ook maar 2 uur in het ziekenhuis geweest te zijn en had de rest van de tijd bij z’n ex en kids gezeten! We hadden wat eigen eten in de koelkast gezet met naam er op en een dag later kwam ik er achter dat onze watermeloen op gegeten was. Gevraagd aan Crosby wat nu de bedoeling was omdat wij onze naam op het eten hadden gezet, zei hij oh ja, dat was ik, dat heb ik samen met de kids opgegeten. Geen sorry, helemaal niks. Ik heb gelijk aangegeven dat ik het maar flink vies vond in de keuken en dat dit niet was wat we er van verwacht hadden, hij begreep het en vroeg of ik het een week aan wilde kijken om toch te kijken of we het misschien leuker gingen vinden..

De volgende dag kwamen er wat vrienden, die magic mushrooms kwamen verbouwen op een andere boerderij en kregen we aan het einde van een harde werkdag de boodschap dat we een braai gingen doen. Er was spinazie in de tuin, dit konden we wel maken en een aardappelsalade.. na een welverdiende (nu eindelijk goed op temperatuur zijnde) douche kwamen we in de iets minder ranzige keuken (door ons harde werken) om alles te maken. Voor de douche was er een slang binnengekomen de keuken in, die ze gevangen hadden in een ton, dus toen we iedereen op de bakkie zagen vertrekken, dachten we dat ze de slang ver in het veld vrij gingen laten. Om half 9 kwamen ze terug en de Engelsman vertelde ons dat ze voor de zonsondergang weg waren gereden de bergen in.. zonder ons!! Wij hadden in de tussentijd gekookt en gegeten en werden steeds geïrriteerder. Joe had twee dagen van tevoren een andere campsite gecreëerd, waar hij nog steeds de blaren van op z’n handen heeft zitten.. maar ik zei, we gaan morgen echt weg! Ik pik dit niet langer.. we worden gewoon behandeld als slaven! De volgende dag hebben we opgepakt, netjes gedag gezegd (ik ben geen discussie aangegaan omdat ik zeker wist dat er geen aardige woorden uit m’n mond konden komen) en we zijn opgelucht weg gereden. Ik ben bang dat de slang dood gegaan is in de ton, want die was nooit vrij gelaten…….

Jammer allemaal, want de omgeving was prachtig en ik heb heerlijk hardgelopen met de honden, maar t werkte gewoon niet. Forest Harmony was voor ons dus niet zo harmonieus…

Op de foto’s is misschien te zien hoe vies het was, misschien niet, omdat wij al veel opgeruimd en schoon gemaakt hadden (helaas geen before en after gemaakt) maar ik gun jullie toch een kijkje..

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben hier wel de foto van de maand kunnen maken. Joe en ik gingen spinazie halen uit de tuin en omdat ik even op hem moest wachten, dacht ik even te gaan relaxen in de hangmat.. NOT, ook deze was kapot hahaha

We hadden daar nog 1 andere gast, Schani die een b&b bleek te hebben in Stormsrivier. Deze jongen heeft ook vrijwilligers nodig, wij hadden zijn b&b in onze hostlist staan en er was gelijk een leuke klik. We zijn het weekend dat we vrij waren bij ons eerste adres, naar hem toe gereden en hebben een supermooie hike gedaan in Natures Valley samen met hem, Eric, zijn zwager en de honden Sheila en Bella. S’avonds een gezellige braai gehad en overdag de hike gedaan.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Omdat wij al met Schani gepraat hadden of hij ook vrijwilligers nodig had, hebben we contact opgenomen met hem, toen we in het kantoor zaten van onze vriend Christopher in Knysna waar we de microlight mee hebben gedaan. We zijn dus een beetje onverwacht naar hem toe gegaan met wat andere afspraken dan er normaal zijn bij Workaway. We zijn nu dus bijba twee weken bij hem in z’n B&B La Luna in Stormsriver. We hebben hier onze accommodatie, maar moeten op het moment nog zelf voor ons eten zorgen. Joe werkt voor accommodatie (palen planten, hekken bouwen en verven) en ik werk online om wat geld te verdienen voor ons eten. Verder ben ik bezig met een nieuw naambord en heb ik geleerd hoe ik de kippen moet voeren en nieuwe nestjes kan bouwen zodat ze lekker op hun eieren kunnen zitten. Met gevaar voor eigen leven, want de blaadjes van de bomen waar ze zo lekker op kunnen liggen komt van de bamboe en dat is een nest voor boomslangen, die best gevaarlijk kunnen zijn. Sinds gisteren is er 1 kuikentje dus dat is super cute! Correctie: twee dagen geleden kwam ik vol frisse moed het kippenhok binnen om tot de veronderstelling te komen dat het kuikentje weg was! Waarschijnlijk gegrepen door één van de katten omdat hij door de kleine gaatjes van het hek heen kon klimmen.. Boehoeee snik snik.. en ik was tijdens het maken van de nieuwe nestjes er al achter gekomen dat er een skeletje lag van een ander kuikentje. Omdat ik dit al zo zielig vond heb ik een grafje gegraven en er een kruisje opgezet.

We hebben al een schorpioen in onze tent gehad en een slang rondom de tent, dus we voelen ons nooit eenzaam haha. Al veel gasten ontmoet hier, waaronder een paar Nederlanders, dus gezellig kunnen kletsen. Een paar nachten geleden hebben we in ruil voor een paar boodschappen in de grote kamer geslapen hier, omdat er geen gasten waren, heerlijk om weer een keer in een bed te liggen ipv in de soms echt wel koude tent.. Please come again soon stond er op een bordje.. nou graag hehe

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben het weekend weer een mooie wandeling gemaakt, de route kwijtgeraakt, dus een bundubashing gedaan zoals Joe dat noemt (lees: onze eigen weg gecreëerd door het dichtbegroeide bos heen, ik had een lange broek aan, Joe een korte, dus je kan wel raden hoe zijn benen er uit zien) en we hebben over het mooie strand in Plettenberg Bay gelopen, tussen de scholieren die net geslaagd zijn! Binnenkort gaat de normale Workaway agreement in, dus dan ga ik weer een beetje tuinieren waar ik in de tussentijd al zeer goed in ben geworden hehe. Zie foto’s!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Twee dagen geleden ging ik lekker een stukje hardlopen. Van La Luna kan je binnen 10 minuten in het bos zijn waar Joe en ik ook in gewandeld hebben. Ik dacht daar een half rondje te lopen en dan via de grote weg terug te gaan. Toen ik klaar was met het rondje ging ik naar rechts, omdat ik het idee had dat ik hier heen moest.. Helaas pindakaas.. ik raakte verdwaald! Ik kwam uiteindelijk bij gele voetstapjes terecht, dus ik dacht, als ik dit wandelpad volg, dan kom ik vanzelf het bos uit. Ik kwam onderweg een verse, grote olifantendrol tegen, dus er is nog wel degelijk een olifant in het bos, waar over getwijfeld wordt.. een stukje verder zag ik een olifantenwalk, dus ik wist direct wat de volgend hike destinatie zou worden… maar goed.. ik was nog steeds verdwaald. Weer de andere kant op gelopen want via deze kant kwam ik er dus niet.. uiteindelijk bij een stroompje water uitgekomen waar ik water heb gedronken. Die weg verder gelopen maar dit was ook niet de goede weg! Terug gelopen en bij een kruispunt kwam ik weer groene en rode voetjes tegen. Eerst de rode gevolgd tot ik bij een bord kwam dat stormsriver village de andere kant op was. Shit, weer omdraaien! Maar weer terug gelopen (lees: veel rennend!) naar het stroompje om hier maar weer wat water te drinken (hopelijk heb ik geen bacterie opgelopen hier, maar ik vond het belangrijker dat ik niet zou uitdrogen..) In de tussentijd kreeg ik ook steeds meer honger, want ik was voor het ontbijt gaan lopen en maakte me erge zorgen dat Joe in de tussentijd een hartverzakking had gekregen, omdat ik nog steeds niet terug was en hoopte dat hij m’n vader niet zou contacten omdat die dan op zijn beurt weer een paar jaar ouder zou worden in een minuut tijd.. bij hetzelfde kruispunt nu dan maar de groene voetjes gevolgd en ja hoor! Ik kwam uit bij het punt waar ik de halve cirkel had verlaten. Ik dacht nu weet ik de weg dus ik ga zo terug. Hetzelfde rondje al struikelend door gelopen want ik werd natuurlijk wel moe. Ik wist dat Joe in de tussentijd alarm geslagen zou hebben, want ik blijf normaal een half uur, max. drie kwartier weg.. Ik kwam het bos uitlopen en er kwam een bakkie op me af rijden, die zijn waarschuwingslichten aandeed. Ik bleef op m’n hoede tot ze dichterbij kwamen en ik zag dat het park rangers waren. Alida? Ik zeg ja! Ze zijn zeker super ongerust daar.. jaaa waar was je? Dus ik vertelde het hele verhaal toen deze man (de vrouw ging achterin zitten) mij terug bracht naar La Luna. Joe huilend in de armen gevallen en gehoord dat er meerdere politieagenten en parkrangers naar me op zoek waren geweest. Lost in the forest! Ik heb wel m’n persoonlijke record gelopen, 2,5 uur later was ik terug whahaha… Gelukkig zonder kleerscheuren en konden we er om lachen nadat Joe vertelde dat hij er een paar grijze haren er bij had gekregen en in een minuut tien jaar ouder was geworden. Gelukkig had hij papa niet gebeld hehe.

Nou dat was het wel zo’n beetje, de avonturen van de afgelopen maand..

Oh ja, voor de mensen die ons nog willen ondersteunen om eten te krijgen.. er kan gestort worden op het fonds HelpJoeenAlidaaaneteninZuidAfrikafonds, gaarne te storten op NL68RABO0179923064 tnv A.Batelaan. Een storting wordt zeer gewaardeerd! Hehe..

Totsiens!!

Posted on 1 november 2019 by Alida

Hallo, hoe gaan dit?

Voor de trouwe lezers heb ik weer een blog in elkaar gefrutseld met héél veel foto’s!

Ik ben nu al weer twee maanden heerlijk samen met Joe, en naast het continu zoeken voor werk hebben we natuurlijk wel wat leuke dingen gedaan om het af te wisselen!

De eerste maand hebben we weer bij Jeanne, Joe z’n schoonzus en z’n moeder in huis gewoond. Hier ben ik een aantal kilootjes aangekomen van de kookkunsten van Joe z’n ma, mmmm zoals iedereen weet eet ik bijna geen vlees, maar tegen de heerlijke gehaktballetjes van z’n moeder kan ik toch echt geen nee zeggen! Om maar te zwijgen over al het snoepgoed wat ze me toestopt.. hehe. We genieten daar ook elke keer weer van Saartjie, de chihuahua, die ook iets dikker is geworden de afgelopen tijd, super cute beessie!

We zijn een paar dagen met Joe z’n broer, Rudi weggeweest naar Klein Kariba. Zijn vrouw Debbie is later ook gezellig aangesloten. We hebben hier genoten van de bezoekers voor ons huisje bij het zwembad, lekker in de warmwaterbaden gebadderd en heerlijk gewandeld tussen de zebra’s, bokkies en apen door. S’avonds bij de braai, genoten de echte vleeseters toch eigenlijk ook wel van het vegetarische eten wat we hadden gemaakt en hadden uiteindelijk niet eens meer trek in het vlees!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We hebben nog een aantal dagen op het huis en de honden van Joe z’n jongste dochter Rika en haar vriend Gerhard gepast en vanaf hier nog op de motor naar Northern Farm gereden waar we een mooie wandeling hebben kunnen maken en hier vlakbij genoten van de jongens die hier met crossmotoren aan het rond racen waren.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ik had al wat fotootjes geplaatst op FB over de oxygenbar, maar leg dat hier ook nog even uit. Joe heeft al een aantal jaar een mobile oxygenbar waar hij een aantal keer mee op events heeft gestaan. Hier wordt via een machine zuurstof geleverd wat uit de 21% zuurstof wat we in de lucht hebben, omgezet tot ongeveer 93%, wat door het systeem gaat met heerlijke aroma’s die via een neusbril ingeademd wordt. Via de neusbril krijg je dan een lekkere aromatische lucht binnen van 60-70% zuurstof. We stonden dit keer op een event voor gamers, waar een aantal mensen in kostuums rondlopen. Meest interessante types kwamen we tegen. Omdat het erg duur was om te betalen voor de stand, was het niet zo’n groot succes als Joe gehoopt had, maar hebben we genoeg geld binnen gehaald om weer verder te gaan en zijn we een ervaring rijker. Joe wil de zuurstofbar nu wel verkopen dus als er iemand interesse heeft in Nederland, horen we het graag haha.

• 

• 

• 

• 

Omdat we helemaal scheel en gek werden van het continu werk zoeken en ook van het opgesloten leven wat de mensen hier in Krugersdorp helaas moeten leiden (achter hekken wonen, s’avonds niet even te voet een boodschapje kunnen halen omdat dit te gevaarlijk is) hebben we besloten om een tijdje te gaan kamperen waar we een stuk vrijer konden zijn. Héérlijk! We zijn begonnen in Cullinan, een klein dorpje 30 km ten oosten van Pretoria, waar de grootste ongeslepen diamant op aarde is gevonden, genoemd tadaa Cullinan! We hebben in het kleine dorpje rondgewandeld, waar doordeweeks eigenlijk weinig te beleven is, maar wat er wel super schattig uitziet. Bij het kleine informatiecentrum vroegen we waar we konden kamperen. Deze jongen gaf aan dat we het beste naar de gevangenisgrond Zonderwater konden gaan om daar aan de dam te kamperen waar de mensen vissen. Nou heeft Joe een vishengel dus gingen we dit maar even proberen. De hele gevangenisgrond afgereden (waar niemand ons heeft tegen gehouden?!) en na een aantal keer vragen de dam gevonden met een kleine omweg.. er stond niemand bij het hek en er waren een paar mannen aan het vissen. Wij hebben de tent opgezet, Joe heeft z’n hengel in het water gegooid, er kwam nog 1 andere man aan die ook kwam vissen, lekker gegeten en een wijntje gedronken en met de buurman z’n hengel nog een vis gevangen! Het haakje zat niet eens in z’n oog, ben je niet trots op me, broertje?!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende dag zonder te betalen en problemen weggereden, op z’n Afrikaans gezegd, skelm in die tronk geslaap en gewaai sonder te betaal!

De volgende dag uitgekomen in Ezemvelo, waar ik de vorige keer een paar nachten gekampeerd heb. Hier weer een prachtige wandeling gemaakt, waar de giraffes en blauwe wildebeesten om ons heenliepen. S ’avonds liep ik voor zonsondergang rond om foto’s te maken van alle dieren die zich dan rondom de dam en camping laten zien. Ik hoorde opeens vanaf de camping keihard schreeuwen, dit was Joe! Toen hij bezig was met zijn bakkie schoonmaken omdat dit 1 grote stofboel was geworden van de weg die we hadden gereden (lees: binnen in het bakkie, dus het stof zat in onze oren) had hij de boodschappen even er naast gezet. Hierbij geen rekening gehouden met familie aap, die er met een pak rusks (beschuitjes die wij s’morgens bij de koffie eten) vandoor was gegaan en deze met z’n allen, arrogant kijkend naar ons, op zaten te peuzelen. Hahaha! Gelukkig had Joe z’n ma een extra pak aan ons meegegeven pffieuw stel je voor onze ochtendkoffie zonder beschuitje!!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende morgen hebben we zelf een game drive gedaan in het park, weer super veel dieren gezien, was prachtig!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Van hier uit verder gereden richting Magoebaskloof. Het werd echter een beetje laat, dus ergens onderweg (nadat ik het een beetje benauwd kreeg omdat ik bang was dat we niks (goedkoops) meer konden vinden, met korting, na een praatje van Joe met iemand in de kroeg naast de camping, konden verblijven en hij had er gelijk een neef bij! Zeg maar dat je mijn neef bent en doe de groetjes van tannie bettie haha. Alles gelukkig nog in het Afrikaans daar, die olifant woonwapark, die olifant vulstasie, erg leuk!

• 

• 

Vanaf hier richting Magoebaskloof gereden. In die ene dag rijden was het 20 graden kouder geworden! We reden een mistbank in en die ging niet weg… We zijn hier een pizzeria in gegaan om te vragen voor een camping. Hier in contact gekomen met de eigenaresse, super lieve vrouw, die ons adviseerde om te kamperen vlakbij de bierbrouwerij. Dit was prachtig, maar helaas wat boven ons budget. Toen hebben wij via via een andere camping gevonden waar we een aantal nachten konden blijven met een leuke korting. Joe die leert van de meester afdinger natuurlijk en kan dit heul goed in z’n eigen taal! Ha! Bij magoebaskloof getaway hebben we het heerlijk gehad, we hebben super veel van dit gebied te zien, mooie hikes gedaan, leuke gesprekken gehad in de pizzeria en met Joe z’n bakkie (die geen 4×4 is!) nog een 4×4 route gereden. De laatste morgen nog een wandeling gedaan waar een afgebroken trapje nog het makkelijkste obstakel was, aangezien ik hangend aan een rots toch een beetje hoogtevrees kreeg? Volgens Joe avontuur! Volgens mij bijna doodervaringen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Toen was het zo ver om richting het Krugerpark te rijden. De eerste nacht hebben we nog buiten het park overnacht. Onderweg en ook s’avonds onder het genot van een glaasje wijn heeft Joe me het Afrikaanse liedje oom olifant geleerd. Volgens hem zijn de liedjes die hij me leert de goede versies, maar als ik ze dan zing voor zijn familie gaan ze hard lachen en zeggen ze dat dit Joe z’n versies zijn… als jullie Joe z’n versie willen horen dan stuur ik jullie graag een appje met zijn zangkunsten hehe

Onderweg zijn we nog gestopt bij een reusachtige Baobab boom die ik geknuffeld heb en in geklommen ben..

In het Krugerpark hebben we het fantastisch gehad! We zijn hier vier dagen geweest en we hebben echt de mooiste dieren gezien! Wat zo ontzettend schattig was, is dat veel dieren nu kleintjes hebben, kleine olifantjes, zebra’s, te cute! De foto’s spreken voor zich…..

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We zijn nog over de brug gereden waar Nina en ik de vorige keer onze voetjes hebben gespoeld tussen de krokodillen.. are you mad?! Haha.. die stond deze keer droog dus geen krokodillen te zien dit keer…

Ik heb nog een leuke anekdote over het luipaard… deze zijn zeer moeilijk te spotten, maar wanneer er opeens een groepje auto’s stil staat, dan weet je dat je er ook heen moet. Veel mensen hebben supergrote verrekijkers en camera’s bij zich en vaak wordt het luipaard ook door rangers gespot. Wij waren zo gelukkig om 2x een luipaard te zien. Ze zijn dan vaak moeilijk te fotograferen omdat ze achter gras liggen en zulke goede schutkleuren hebben. Toen wij de tweede keer een luipaard hadden gezien, reden we een stuk verder. Er komt een auto aan rijden dus Joe gebaart met zijn hand dat hij moet stoppen. De man stopt, Joe zit zo stoer met z’n arm uit het raam, zegt howziiit? En blijft zeker een minuut stil. De man, zijn moeder en zijn vrouw op de achterbank kijken hem verwachtingsvol aan. Joe: Do you wanna see a leopard? Man: I would love to! Vrouw op de achterbank als Odie, het hondje van Garfield, kon niks uitbrengen maar zat er zo bij.

Dus Joe legt uit hoe ze moeten rijden, ik heb volgens mij nog geroepen je moet wel goed kijken want ze is gaan liggen.. we rijden weg en ik heb echt gegierd van het lachen!! Joe begreep niet zo goed waarom ik het zo grappig vond, maar het was zooo grappig.. hij stoer met z’n arm uit het raam, die man stoer zeggend I would love to maar een glinstering in z’n ogen en die vrouw op de achterbank als Odie.. OMG ik denk dat ik daar over 5 jaar nog steeds om kan lachen. Do you wanna see a leopard?!

Na onze geweldige tijd in het Krugerpark zijn we richting Sabie gereden. Hier kwamen we op de camping (Sabie River Camp) de eerste ochtend de eigenaar tegen die een praatje kwam maken. Die vond ons zo leuk dat hij ons twee nachten schonk, zonder te vragen 2 nachten gratis gekregen, zal het van ons af stralen dat we korting willen hebben? Haha! Hier dus een aantal nachten gebleven, lekker gekuier, gebraai, oh dat is Afrikaans hehe. Weer een mooie hike gedaan (loerie trail) de panorama route gereden die nog steeds prachtig is.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Op de terugweg naar Krugersdorp zijn we via Robbers Pass nog naar Pilgrims Rest gereden, een klein dorpje waar vroeger goud is ontdekt en op het moment erg toeristisch is. Leuk om even doorheen te wandelen en een koud colaatje te drinken in de pub! Op Robbers Pass werden de mensen overvallen voor het goud, wij waren in de tegenwoordige tijd met weinig geld op zak gelukkig minder boeiend..

• 

• 

• 

• 

• 

S’avonds gekampeerd bij elandskloof trout farm vlakbij Dullstroom, prachtige camping tussen de dammen, ezels en schapen. We kwamen daar vrij laat aan en de volgende morgen was er super veel mist. Ik heb nog wel een paar foto’s kunnen maken, helaas waren de dammen niet echt zichtbaar meer.. Onderweg ook nog gestopt bij een koffieshop in een tuincentrume waar de kleindochters van de eigenaresse ons graag hielpen..

• 

• 

• 

En als klap op de vuurpijl stopten we bij een benzinestation vlakbij Middelburg, die aan een game reserve ligt. Onder het genot van een heerlijke cappuccino hebben we daar alweer genoten van de wilde dieren die daar rondliepen. Super veel neushoorns! Wel met afgehakte hoorns helaas, omdat ze zo kunnen beschermen tegen die afschuwelijke poachers!

We zitten nu al weer een tijdje bij Joe z’n oudste dochter Ella en haar vriend Justin waar ons lekker kuier. Om de televisie avonden af en toe af te wisselen hebben we een braai gedaan en een andere avond lekkere cappuccino gedronken. We worden hier ook omringd door de dieren, bub de kat, die zich schaamde omdat hij een duif had doodgebeten in het bad, en de dieren van de de moeder van Justin die op het zelfde erf woont. Daar hebben we ook Luna, de andere chihuahua!

Totsiens!!

Wist je dat:

• Ik al lang geen wist je datjes meer heb gedaan?
• Ik vind dat het weer een keer tijd word?
• Ik mijn persoonlijk assistent Rob wil bedanken voor de afgelopen jaren?
• Joe alles nu heeft overgenomen van het blog?
• Rob dus nu eindelijk rust krijgt?!
• We een aantal keer een african road blog zijn tegengekomen onderweg?

• Ik deze rots zonder enige hulp beklommen ben?

• Joe er wat meer moeite mee had?

• Ik ga rennen wanneer Joe dit heeft gelezen?!
• We deze ezelwagen nog tegenkwamen onderweg?

• Ik de Afrikaanse taal nog steeds heel erg leuk vind?

• 

• 

• 

• Ik het ook al redelijk goed kan praten en wanneer mensen Engels tegen me gaan praten Joe zegt dat ik die taal niet versta?
• Joe ook al redelijk goed Nederlands kan praten?
• Hij bezig is met zijn cursus voor het inburgeringsexamen zodat hij de volgende keer langer kan blijven in Nederland?
• Hij de oefeningen veel vervelend vindt?
• Hij denkt dat het meervoud van een vinger, vingeren is?
• Hij na mijn reacties op de vorige twee zinnen heeft begrepen dat dit niet de bedoeling is?
• Ik trots ben op hoe hij het doet?
• We helaas twee dagen geleden hoorde dat hij pas vanaf volgend jaar terecht kan, dus per se voor dit examen weer terug moet naar Z Afrika?!
• De kindjes hier vaak zo worden gedragen?

• We al een aantal keer rugby hebben gekeken in de kroeg hier?
• Wij natuurlijk een groot feestje gaan vieren als de springbokken winnen morgen?
• We ook een aantal keer bingo hebben gespeeld?
• We hier helaas weinig hebben gewonnen?
• We niet gelukkig in het gokken zijn maar wel in de liefde hihi?
• Wij Yvette en m’n moeder nogmaals hartelijk danken voor hun bijdrage?!
• Dit zeer op prijs wordt gesteld?!
• Wij hier al een aantal keer cappuccino van hebben gedronken en bingo hebben gespeeld?
• Het vaak behoorlijk warm is geweest hier?

• Wij dachten dat dit bokkie een standbeeld was?

• Hij na 5 tot 10 minuten opeens toch bewoog?
• Deze vrouw het niet zo interessant vond wat haar man had gemaakt?

• Onze volgende stop hoogst waarschijnlijk Peru is?!
• We dus eigenlijk moeten beginnen met Spaans leren ipv Afrikaans/Nederlands?!
• Ik mijn lieve papa alvast feliciteer vanaf hier?!

Posted on 16 september 2019 by Alida

Zdrasvuyte!!

Zoals beloofd zet ik nog de laatste anderhalve week in Kazachstan online!

Die laatste anderhalve week heeft gevoeld alsof 1 maand in deze tijd werd geplakt! Jeetje wat hebben we veel meegemaakt in een korte tijd! Véél meer tekst als foto’s dit keer.. je bent gewaarschuwd!!

Na de laatste nacht van de hike gekampeerd te hebben in de regen en met de kennis dat we 18 km terug moesten lopen naar alleen al de administratie, dachten we een betaalde lift te proberen te regelen. De russen waar we zo’n gezellige avond mee hadden gehad, begonnen met de hike die wij hadden gedaan en er was 1 Kazach familie waar we het aan konden vragen. Toen we dachten het over de prijs eens te zijn met de man, stond z’n vrouw op, typte wat zinnen in google translate en de hele deal werd weer van de tafel geveegd! En bedankt! Zal niet vertellen wat we over haar dachten na een half uur discussiëren in de regen…Tijdens de wandeling begon gelukkig de zon te schijnen dus we zagen het allemaal iets meer zitten. Na 18 km kwamen we rond 4 uur aan bij de administratie die gesloten was. Gelukkig kwam daar de vrouw die ons ingetekend had aan en we vroegen aan haar of we ergens wat te eten konden krijgen in het dorpje met 4 huizen. Ze probeerde te vertalen en we snapten er niks van.. dus we probeerden te vertalen of we water konden koken in haar kantoor voor nog wat noedels die we over hadden (was echt het allerlaatste van het eten). Dat mocht, wij blij en water gekookt. Omdat we haar niet op wilden houden, brachten we het naar buiten. Aaltje was niet zo handig en liet al haar noedels op de grond vallen! Tja, wat doe je dan als je honger hebt? Weer terug geschept op m’n bord en het opgegeten! Lekker dat het was! Met een halve volle maag verder gelopen en de vrouw stond voor een huis. Ze trok ons naar binnen en had thee staan met koekjes en broodjes! Dat wilde ze ons dus vertellen… ooeepss.. en ze regelde ook een lift voor ons het dorpje uit! Engelen bestaan! 2 mannen, waarvan we 1 grappig vonden op het begin, namen ons mee naar het volgende dorpje. Degene met het legerpak riep de hele tijd I love you en at graag alle koekjes en broodjes op van onze engel. (die overigens niet op de foto wilde)

Alle locals met wie mee zijn gereden stoppen ongeveer 30x onderweg, dan moeten ze dit weer ophalen, dan weer daar langs, etc etc. Bij 1 tussenstop werd ik nog bijna aangerand door een bok.

De oudere man bood ons aan om in zijn huis te slapen bij hem en z’n vrouw, maar wij wilden zo ver mogelijk komen (we hadden niet zoveel tijd meer over) dus we reden met de man met het legerpak verder naar het volgende dorp. In de tussentijd kwam het weer met bakken uit de hemel en kwamen we daar rond 6 uur s’avonds aan. Met gebarentaal zei hij dat we bij hem konden slapen. Weinig keus, want er reden geen auto’s meer door het noodweer, dus we dachten, dan doen we dat maar. Een vriend van hem was er ook en ze lieten allemaal documentaires zien over Nederland en Guatemala die ze hadden. We hebben de banya kunnen gebruiken en de man in het legerpak waste onze kleding. We dachten okay, toch nog relaxed. Komt die vent ook opeens de sauna in! Die hebben wij dus snel weer verlaten! Ik kan je vertellen, een gemengde sauna in Kazachstan is niet normaal haha. We kregen te eten en te drinken, goed oplettend dat er geen drugs in werd gedaan, hebben we dit gegeten en gedronken. De andere man was jonger en ik vroeg hem waar wij sliepen, hij wees 2 bedden aan dus daar hebben we ‘geslapen’. De man in het legerpak die zei echter dat we bij hem in bed sliepen. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat dit niet ging gebeuren. Hij ging lachen en zei dat het een grapje was. Nina is in slaap gevallen, ik heb de halve nacht wakker gelegen met een mes in m’n hand voor het geval ik er iets af moest snijden whaha. Na weinig slaap, heb ik er niks af te hoeven snijden en heeft hij ons gelukkig met rust gelaten in de nacht!

De andere man regelde een shared taxi voor ons en we konden verder naar Katon Karagai. Hier kenden wij iemand waar we ook weer een keer een lift van hadden gekregen voor onze hike. Hij kon ons echter niet helpen, de weg naar Lake Markakol (waar we ook een vergunning voor hadden) was niet begaanbaar i.v.m. het noodweer. We konden niet anders als weer terug naar Ust Kamenogorsk. Met veel moeite weer een shared taxi kunnen regelen naar een plekje weer 90 km verder. In dit plekje hebben we staan liften en zijn we gelukkig meegenomen, met de meest moderne auto, door een ouder stel weer ongeveer 100 km verder.

Deze mensen wat geld gegeven, en wat gaan eten in een restaurantje. Hier heeft de barvrouw, een vriendelijke Russin, weer een taxi voor ons kunnen regelen naar Ust Kamenogorsk. Eerst nog even samen naar het toilet gegaan…

Zo zijn veel toiletten in Kazachstan, haha, echt TE gek voor woorden…

S ’avonds laat aangekomen een hotel geboekt en de volgende dag terug naar Valeria, onze lokale reisagente, om eindelijk weer wat spullen op te halen. Die was echter dicht! Haar gebeld en het was geen probleem, ze was in de buurt en ze kwam op haar vrije dag wel even naar het kantoor.. (ze had wel gezegd dat ze op zaterdag open was). Gelukkig, want we hadden echt andere spullen nodig. Ze gaf ons ook het goede nieuws dat we ook vanaf een andere weg naar Lake Markakol konden komen en dat deze makkelijker was. Maar eerst naar Ridder, waar we van hadden gehoord dat het zo mooi was. Weer contact opgenomen met onze vriend Ruslan, die een shared taxi kon regelen voor ons naar Ridder.

Zo in contact gekomen met onze chauffeur Lomali, super vriendelijke man, geen woord Engels, gelukkig zat zijn oude buurmeisje ook in de taxi die redelijk Engels sprak.

Er reed ook een jongen uit het leger mee. 3 uur later (Lomali had geen haast) kwamen we aan in Ridder. Ze vroegen ons waar we moesten zijn en toen we de naam noemden van de vrouw in het dorpje waar Valeria ons heen verwezen had, werd er gebeld en gediscussieerd. Het kwam er op neer dat deze vrouw geen plek voor ons had. De vriendin van de jongen uit het leger, kwam aan lopen met een koe, ja serieus!, het werd steeds gekker. Die jongen regelde een andere Ruslan en die kwam ons weer ophalen. Half uurtje later kwam Ruslan aan rijden, een vent van 2×2 in uiteraard weer een legershirt (dit is mode daar blijkt) ik gaf hem een hand en voel die hand een maand later nog steeds.. hij gooide met de deuren alsof t draaideuren waren.. Nina heeft ‘m Bam Bam gedoopt van de Flintstones. Hij nam ons, een familielid en 3 andere Russische toeristen mee. Op zijn kamp aangekomen kwamen we in contact met Ludmila, zijn vrouw, van het zelfde formaat. Iedereen werd ingedeeld in tenten en chalets en wij werden een beetje vergeten. We wandelden een stukje naar de wilde paarden toe en toen we terugkwamen stond Bam Bam op ons te wachten. Als hij iets wilde vertellen of vragen vroeg hij gebiedend om m’n telefoon met handgebaren en de eerste vraag was: Are you fed? Haha google translate is echt een master in vertalen. Ik knikte uiteraard hevig ja omdat ik weer is honger had! We werden de keuken mee in genomen en er was Russische koude soep voor ons gemaakt. Lekker! Daarna werden we wodka gevoerd en kwamen de onderhandelingen over de prijs los. Ze vroegen ons de hoofdprijs en hoe groot dat ze waren, we zijn er wel tegen in gegaan haha. De prijs wel wat omlaag kunnen krijgen gelukkig. Omdat Bam Bam ons kleine kamertje naast de keuken als verrassing warm had willen maken, was hij na al de wodka vergeten onze plastic tas met eten van (wat bleek) de kachel te halen. Na het eten kwam ik binnen en rook de hele kamer naar kaas.. whaha daar ging onze lunch. Was nog best lekker de volgende dag… het was echter ook op 1 van de kleedjes gekomen dus Ludmila was boos op ons (terwijl haar man de schuldige was) dus ondanks mijn schoonmaakkwaliteiten de volgende dag in het ijskoude beekje heeft ze niet zoveel meer tegen ons gezegd. Onze onderhandelingen en vragen verliepen de rest van de dagen met Ruslan, die eigenlijk super lief bleek te zijn. Helaas hebben we geen foto genomen met deze grote, vriendelijke beer! Hij heeft ons naar het startpunt van de hike gebracht de volgende morgen, de berg op, richting het Radon lake.. Waauww prachtig! De laatste 5 minuten, kwam er een jongen op een quad voorbij die een stukje verderop stond te wachten om met ons te kletsen. Hij kon een beetje Engels en vroeg of wij een lift wilden.. Nina twijfelde maar ik zei gelijk jaaaa, super gaaf! Hij was natuurlijk de bomb toen hij aan kwam bij z’n vrienden met de enige 2 toeristen uit het land! We hebben genoten van het meer, lekker geluncht (onze gesmolten kaas) en koffie gemaakt. We kregen ook thee van een andere man die daar in een groepje stonden te braaien en wodka stonden te drinken. Deze groep kwam de weg terug  naar beneden ons voorbij gereden en vroegen of we mee wilden rijden. Met z’n 7-en in een jeep de 4×4 weg naar beneden echt super gelachen en elke 10 minuten stopten ze, gaven ons beiden een glaasje wodka en wat te eten. Puntje bij paaltje liepen we niet helemaal recht meer toen we de jeep verlieten.. hehe.. Ze gingen de kant uit van Ridder, maar ze bleven maar staan en wij zeiden dan lopen we de laatste paar km terug over de weg naar ons kamp. Maar ze hielden een andere auto aan met mannen en legden uit dat die ons wel terug zouden brengen naar Ruslan. We begrepen dat ze gingen jagen en Nina vond het wel een goed idee om even mee te gaan, dus dat hebben we gedaan. Uiteindelijk hebben we beiden het geweer vast mogen houden voor een foto, op een paard gezeten van een andere man die aan kwam rijden, hebben we gezongen en gegierd in die auto en zijn we daarna netjes teruggebracht. Ludmila was toen nog wat meer geïrriteerd, wees aan waar het eten stond (was nog geen 8 uur s’avonds) en ging haar kamer in. Die avond kregen we geen wodka meer….

We hebben nog wel wat foto’s gemaakt met Ludmila haar schattige kleinzoon, die ons de heenweg met grote ogen aan keek, maar later alle dieren oppakte en aan ons liet zien.. (op de achtergrond zie je onze grote vriendelijke beer wel van de achterkant trouwens..)

De volgende dag nog een hike gedaan die ook weer prachtig was. Onderweg heerlijke framboosjes kunnen plukken en eten mmmm,, En Nina het liedje op een grote paddenstoel geleerd hehe

Toen teruggebracht naar Ridder door Ruslan, Lomali gebeld en opgehaald door de zoon van Lomali. Die heeft ons teruggebracht naar Ust Kamenogorsk. Hij deed er 1 uur minder lang over dan zijn vader, mijn god wat een malloot.. hij vond risico’s nemen spannend denk ik.. Daar s’avonds laat aangekomen hebben we weer contact opgenomen met andere Ruslan die een appartement voor ons kon regelen en weer een shared taxi voor de volgende dag richting Zaysan meer.Met een ferry de rivier overgestoken.

Vanaf het dorpje waar we af werden gezet weer geprobeerd een taxi te regelen, dit ging helaas niet van zelf, en uiteindelijk iemand gevonden die ons Keen Kerish kon laten zien en dan naar Amanat kon brengen, het dorpje waar we uit wilden komen, voor een flink bedrag! Deze taxichauffeur had echter andere plannen en stopte dertig keer, we moesten z’n vrouw ophalen die eerst super arrogant in stapte en toen in haar dorpje per se met ons op de foto wilde, nog een vriend opgehaald, voor z’n vrouw in stapte continu vroeg of we alcohol wilden drinken, terwijl ik tig keer vertelde dat we te laat kwamen om goede foto’s te nemen van Keen Kerish en ook het meer zo niet konden zien. Met zonsondergang bij Keen Kerish uitgekomen, in het donker bij het dorpje in Amanat, dus geen meer te zien, waar we onze taxichauffeur uiteindelijk minder geld hebben gegeven dan afgesproken, omdat hij ons veel te laat overal had afgezet. Dit pikte hij uiteraard niet, dus na wat ‘armpje drukken’ en mijn kwade blik en stem dacht hij toch maar eieren voor z’n geld te kiezen (hij had nog meer gekregen als wat je eigenlijk moet betalen voor het stukje wat hij ons gereden had).

Naar het eerste huis gelopen waar we licht zagen branden en gelukkig de lerares van het dorp ontmoet die goed Engels sprak. We konden daar verblijven (we hebben besloten wel in de tent te slapen in hun tuin, Nina vond het te druk binnen en we hadden geen privé kamer, ik schaamde me daar een beetje voor maar ben er maar in mee gegaan). De volgende dag kon haar man (tegen betaling) ons nog een keer naar Keen Kerish brengen (Planeet mars volgens de lerares) en richting Lake Markakol. Toch nog kunnen regelen! Wel na zijn werk, want hij is visser op het meer, dus de volgende dag zouden we om half 10 vertrekken. Wij stonden natuurlijk start klaar, maar het was een Aziatische half 10. Besloten om rond te lopen in het kleine dorpje en me niet druk te maken, heb ik nog wat leuke foto’s kunnen maken van de locals en rond 11 uur zijn we vertrokken.

De lerares ging gezellig mee omdat we dat vroegen (haar man sprak geen Engels) en zij hebben ons eindelijk lake markakol laten zien waar we onze vergunning voor hadden. De weg er heen was eigenlijk mooier dan het meer, maar al met al een leuke dag.

Ze hebben ons afgezet in Zaysan waar we niet direct transport konden krijgen, dus besloten we om daar een nachtje in een hotel te blijven naast het busstation, zodat we de volgende dag vroeg konden vertrekken. Vroeg de wekker gezet om de enige bus het dorp uit te kunnen pakken. Onze backpacks lagen al in het bagage ruim toen we er achter kwamen dat we van tevoren kaartjes hadden moeten boeken. Deze er weer uitgehaald, weer met de hulp van iemand die een paar woorden Engels sprak, kunnen regelen dat we toch mee konden, maar dan zittend op de grond! Ze wilden ook extra geld maar wij hadden al gehoord wat we moesten betalen voor een stoel, dus met een stalen gezicht dat geld gegeven en geen protest meer gehoord. Een bloedhete bus, die continu moest stoppen omdat er iets met de band was. Na ongeveer 5 uur kwam ik er achter dat er toch een plekje was naast een jongen (ze bieden het dan ook echt niet aan van hey joh, je kan hier zitten) en daar nog een uurtje gezeten, daarna Nina nog een uurtje. Na 7 uur kwamen we eindelijk aan bij het volgende dorpje.

Hier bleken alle treinen naar Almaty volgeboekt, waar we echt de volgende dag moesten zijn! Nina moest naar Kyrgyzstan om een dagje een extra visum te krijgen voor Kazachstan en ik vloog de nacht erop naar Zuid Afrika. Op het station in contact gekomen met een meid die goed Engels sprak dus ons kon helpen. Haar moeder bemoeide zich er echter elke keer mee en achteraf gezien hadden we door dat ze commissie kreeg van de jongen die de rit naar Almaty ging maken (ook een indriver). Weer zo’n Kazach trut die uit was op ons geld..

De jongen heeft de hele nacht door gereden en met handen en voeten werk met hem gecommuniceerd. Aangekomen in Almaty een hostel geprobeerd te zoeken om 6 uur s’ochtends, gelukkig werkte m’n simkaartje goed en heb ik overal heen kunnen bellen. Nina heeft betaald om alleen een douche te nemen en ik moest die komende nacht weg dus ik verbleef er een aantal uur. Alles veilig weg kunnen zetten en na een douche dan toch nog maar Almaty in gegaan om onze reis leuk af te kunnen sluiten. De eerste stad waar we bedelaars tegen zijn gekomen, rondom de moskee stond er echt een rijtje met bedelaars! Naar een leuke markt geweest, heerlijk Indiaas gegeten, de moskee en de mooie kathedraal bekeken.

Nina gedag gezegd en haar op de taxi naar de grens geholpen. Duizenden kilometers afgelegd in 29 dagen tijd, op soms niet de beste (berg)wegen.. zo’n record kan ik ook echt alleen maar met Nina behalen, echt twee gekken samen hahaha.

Die nacht was het dan eindelijk tijd om naar het vliegveld te vertrekken om naar de liefde van mijn leven te vliegen. De vlucht was vertraagd dus ik probeerde toch nog een paar uur te slapen. De schrik van mijn leven gekregen toen ik een uurtje voordat het vliegtuig vertrok wakker schrok!! De taxi kwam niet direct op dagen dus ik ben (met backpack) de straat opgerend naar de eerste auto die ik stil zag staan. Heb hard huilend geroepen airport airport! Hij snapte het, ik gooide m’n backpack op de achterbank en hij is naar het vliegveld gereden. De man geld in zijn handen gestopt en geroepen God bless you! Het (gelukkig kleine) vliegveld naar binnen gerend, de eerste aangesproken die me antwoord kon geven en met backpack en al de douane doorgerend, deze mee kunnen nemen als handbagage (met vloeistoffen, schaartje etc) en met hulp het (gelukkig nog iets vertraagde) vliegtuig in kunnen stappen. Ongelooflijk! Aangekomen op Dubai had de vliegtuigmaatschappij mij een latere vlucht gegeven en kreeg ik 4 uur verblijf in de lounge daar…. IK HEB GEGETEN EN GEDRONKEN!!! Op beide vluchten languit kunnen liggen omdat ik geen buren had, dus ietwat meer uitgerust bij Joe aangekomen!!

Ik hoop dat de lezers niet in slaap zijn gevallen.. als je het hebt gered tot het einde, well done! Hier nu al weer ruime twee weken aan het genieten van mijn tijd met Joe en beide hard op zoek naar wonen/werken in het buitenland! Als er iemand nog tips heeft, we horen ze graag (niet in Europa, want daar mag Joe nog niet naar binnen). Afrika wordt ook steeds moeilijker want er is van alles aan de hand hier… alle tips zijn welkom! En tot de tijd dat er werk gevonden wordt, mag er wel een zakcentje gestort worden om onze cappuccino’s te betalen hier… hahaha NL68RABO0179923064 tnv A.Batelaan

Baie dankie!!

Proshchay!!