Archive for november 2021

Conquering the Salt pans!!

Dumela!

Jaa hoor, daar is ze dan eindelijk met een blog over Botswana!

Ik ben bang dat het teveel is om over één maand te schrijven dus ik deel het maar in 2-en, dan blijft het leuk om te lezen. Alhoewel de laatste twee weken het spannendst waren, maar daarvoor moet je dan nog maar even geduld hebben hihi.

Ten eerste wil ik even beginnen met de mensen bedanken die geld gestort hebben om ons een beetje op weg te helpen.. baie dankie! Wordt zeer gewaardeerd!

Het vorige blog vroeg ik of iemand een goede naam wist voor onze auto.. we zijn overspoeld met hele zinvolle reacties… NOT, maar uit de paar aanmeldingen hebben we een winnares, Sophia, dochtertje van Holly van 8 jaar oud. Zij heeft bedacht dat onze auto Brutus ging heten! Dit vonden wij erg toepasselijk! Als we volgend jaar terug zijn krijg je een dikke knuffel een pakje oreo’s Soof, dankjewel!

Toen Brutus eindelijk klaar was, zijn we vertrokken naar Gaborone, de hoofdstad van Botswana. De grensovergang (Schilpadshek) ging voor Afrikaanse termen vrij soepel, even in de rij gestaan, maar niet voor uren. Tot mijn verbazing hoefden we gelukkig geen visum te betalen en mogen we legaal 90 dagen in het land blijven.

We checkten de eerste avond in bij een backpackers in de stad. Hier kampeerden we naast het zwembad, op de enige kampeerplek en waren we de enige toeristen. We werden omgeven door de ‘huisdieren’ daar, waaronder een haan. Deze haan en de rest van de hanen uit de buurt, hebben vooral mij vanaf 2 uur s’nachts wakker gehouden. Als vegetariër zijnde, snap je natuurlijk wel wat ik de volgende dag heb gegeten! Hier een fotootje van toen hij nog leefde…

En van 2 opmerkelijke andere huisdieren

We hadden van tevoren een koelbox van iemand gekocht om wat eten en drinken koud te houden, maar die begaf het al na 2 dagen met de tropische temperaturen hier (lees: minimaal 35 graden en super benauwd!). We hebben ‘m nog proberen te laten maken door een Indiër, die echt heel erg z’n best heeft gedaan.. maar tis helaas niet gelukt!

In de hoofdstad dus behoorlijk wat geld uitgegeven aan een nieuwe koelbox die je zowel in de auto als op 220 volt op kunt laden. Met deze temperaturen houdt tie het redelijk en de groenten verpakken we in papieren zakken. Als die op zijn en we zijn in de middle of nowhere eten we blikgroenten. Al met al kookt Joe lekker op het vuur wat hij maakt of op gas en ik doe al het snij, vreet en zuipwerk hehe. De belangrijkste taak is zorgen dat de wijnglazen gevuld blijven.. die taak neem ik zeer serieus op!

Een heerlijke avond gehad bij de Yacht Club, waar we met een mooie zonsondergang lekker hebben gegeten en gedronken met dassies en vogels om ons heen.

Toen wij al onze zaken hadden geregeld in de hoofstad hebben we 2 nachten gekampeerd in Mokolodi Nature Reserve. Hier hebben we getest of Brutus zijn 4×4 goed werkt… nou perfect! Aantal krassen van alle bomen verder op Brutus geven hem nog een stoerdere uitstraling… We gingen op zoek naar de neushoorn, die we helaas niet hebben gezien, maar wel veel andere dieren… super gaaf begin voor een park naast de hoofdstad!

Hierna zijn we richting Paje vertrokken, een klein dorpje, waar we 2 nachten geslapen hebben in Paje River Camp. De eerste nacht echter niet geslapen, want al snel kwamen we er achter dat in het weekend dicht bij locals te zijn niet een goed idee is in Botswana. De muziek ging om 7 uur s’ochtends iets zachter… Pule, de eigenaar van deze plek, vertelde dat iedereen zo uitgelaten is omdat alle bans op zijn geheven, als een avondklok en reizen tussen de verschillende gebieden. En dat vieren ze hoor! De volgende dag veel lol gehad met Pule en hij is uiterst trots dat hij op mijn blog komt in Nederland! Eindelijk andere toeristen tegen gekomen uit Zuid Afrika die ons wat goede tips konden geven! De dag dat we er waren door het dorpje heen gelopen, wat een fantastische ervaring, zo gaaf om te zien hoe de mensen leven (degenen die niet mee hadden gedaan aan de party van de nacht ervoor want die lagen dood in bed volgens Pule hehe).

We waren op pad naar de zoutpannen en op advies van één van de Zuid Afrikanen zijn we naar Kokonje island gegaan. Zeer afgelegen en niet zo toeristisch vertelde hij. Hij wees het aan op de kaart de avond ervoor en op die aanwijzingen zijn we gaan rijden. We kwamen eerst langs een dorpje waar ik in een winkeltje vroeg om verse groenten (blijkt soms zeer moeilijk te krijgen hier, ze eten hier meestal pap, bonen, tomaten, uien, aardappels en rijst en daar houdt het zo een beetje mee op). Maar, ik kon groenten krijgen bij ‘the lady under the tree’ om de hoek. Wij rond gereden en nagevraagd, toen bleek het toch een soort zinkplaten huisje te zijn. We vroegen of ze groenten had en ze wilde gelijk al haar tomaten, uien en aardappels verkopen haha. We vroegen wat ze nog meer maakte, ze pakte de deksel van haar pan en zei: French Fries! Lekkerrr dat ze waren! Joe heeft ook nog genoten van haar vetkoek die ze had gemaakt (ik vind dat net oliebollen en dat vind ik niet zo lekker), maar we waren weer een stukje, een paar tomaten, uien, aardappels en geen honger meer verder! Onderweg kwamen voor een hek te staan en moesten we vertellen waar we heen gingen. De gatekeeper was wel heel angstaanjagend dus we hebben netjes geantwoord!

Onderweg nog wat andere jongens die graag op de foto wilden.

Begraafplaatsen zien er zo uit hier

We kwamen echt op paden te rijden met diep zand.. ik zal vertellen dat ik een aantal keer heb gereden maar super blij ben dat Joe meestal rijdt, want jeetje wat ongelooflijk moeilijk soms om hier te rijden. De kosten die we hebben uitgegeven aan de 4×4 waren niet voor niks! Ongeveer een uur voordat we aankwamen op de plaats van bestemming vroegen we iemand bij een hek om de weg. Hij vertelde hoe we er moesten komen en dat we ook voorzichtig moesten zijn. 2 weken daarvoor waren mensen vast komen te zitten en die waren 2 weken gestrand! Uiterst relaxed en zonder vrees heb ik uiteraard het laatste stuk van de rit beleefd, pfffff. Vooral nadenkend dat we met de 50 liter water kan en nog 10 liter extra water wel heel weinig water hadden voor 2 weken! En dan rij je op de zoutpannen, kom je voorbij de plek waar ze vast hebben gezeten, waar Joe natuurlijk wilde stoppen om te kijken wat ze nu niet goed hadden gedaan (aiaiai) maar gelukkig was het zout op de plekken waar wij reden hard genoeg. We hebben de hele zoutpan rondgereden, het was een verlaten kampeerterrein, met bordjes naar verschillende campsites. Wij hebben de plek uitgekozen waarbij stond strictly no camping, omdat we dit toch echt de mooiste plek vonden onder een prachtige baobabboom! Fantastische zonsondergang gezien en genoten, maar het was zeer moeilijk om vuur aan de gang te houden en te slapen omdat het zo ontzettend hard waaide.. wat een uitdaging!

Ik wilde weer een keertje hardlopen dus Joe zei dat kan je wel hier doen. Hij zegt als je nu helemaal de zoutpan rondrent langs alle campsites zal het ongeveer 6 km zijn. Bij campsite 2 ben je op de helft! Zo gezegd, zo gedaan, de eerste 10 minuten ging het prima, tot ik de hoek om kwam en erg tegen de extreme wind in kwam lopen. Ik vond het geen goed idee om om te draaien voor het geval Joe me kwam zoeken en ik dan anders was gelopen dan afgesproken, dus ik heb doorgebikkeld. OMG, en hoe! Bij campsite 2 zat ik op 7 km… nou draai ik m’n hand niet om voor 10 km, maar met zulke harde wind is het toch best lastig! Ik heb zelfs een km gewandeld, wat echt niks voor mij is en ik zag de tijd en de km’s voorbij tikken. En ja hoor, bijna terug bij het einde kwam een bezorgde Joe in Brutus aanrijden (de tent inklappen is niet zo ’n makkelijke taak overigens..) en had ik 12 km hardgelopen en 1 km gewandeld met extreme tegenwind. Ik begon overigens in de wat koudere wind in een lange broek, waar ik na 1 km spijt van had. Maar trots op mezelf en een fantastische ervaring om hard te lopen op de zoutpannen, km’s verder kijkend met alleen maar een wit/grijze gloed om je heen… Conquering the Salt pans!!

Onderweg naar de volgende plek kwamen we langs een plekje, waar we wat te eten wilde halen. Dit bleek een vluchtelingenkamp te zijn. Maar zo ingericht dat de vluchtelingen allemaal winkeltjes hebben om te proberen zo aan hun geld te komen. Op het moment waren er vooral mensen uit Somalië en de Congo. Een praatje gemaakt met een aantal mensen, waaronder Joseph uit Congo, hij en z’n vrouw hadden beide een winkeltje naast elkaar… en hij vertelde dat het ‘visum’ wat zij hebben hen daar laat zijn en dat ze 1x in de week de stad in mogen om wat boodschappen te halen, maar ze verder in hun kamp moeten blijven. Ze leven hier al 7 jaar. Veel beter dan in Congo, maar nog steeds een beetje opgesloten. Hij hoopt een werkvisum voor buiten het kamp te krijgen.

Nog een belangrijke boodschap in het kamp…

Hierna 2 nachten in Nata geweest in Eselbe camp backpackers. Hier heeft Joe wat reparaties aan de auto gedaan en ik heb gewassen. Met een aantal mensen om het vuur gezeten 2 avonden en samen gegeten. Samen met Joe nog gekayakt over de rivier in een prachtige omgeving en mooie vogels gezien. Er heeft zich een nest bushbaby’s genesteld in een ruimte daar die net na zonsondergang tot ‘leven’ komen en dan kan je ze een soort zien ‘krioelen’ daar als de lampen aangaan. S’avonds laat ging ik terug om nog een keer te kijken en toen was er een kleine baby ‘uitgevallen’ en die hing aan de muur, bang naar me te kijken. Echt heel sneu maar ook heel cute, we hebben ‘m zelfs geaaid, zie pics.

Ik wil het liefst verder gaan en praten over alle wilde dieren die we hier na hebben gezien, maar dat wordt echt een volgend blog. Dat wordt waarschijnlijk een foto blog omdat we honderden foto’s hebben van de wilde dieren! We zijn nu een aantal dagen in Kasane, een lekker plekje aan het zwembad, wat heerlijk is als het zo heet is en over een paar dagen gaan we al naar Zambia toe!

Oh.. enneh.. als er wat foto’s op z’n kop staan.. sorry.. de wifi is niet al te best hier! (Heeft een maand geduurd voordat ik kon nadenken over dit blog…), Nu vlucht ik de tent in want wordt aangevallen door de muggen!!!

Tsamaya sentle!