Archive for december 2019

Lost in the forest!!

Hallo, hoe gaan dit?

Daar ben ik dan weer met een blog van de afgelopen maand! We hebben besloten om voorlopig in Zuid Afrika te blijven, omdat Joe begin februari pas zijn Nederlandse inburgeringsexamen kan doen. Het had dus niet veel nut om voor een paar maanden naar Peru te vliegen. Ik heb mijn toeristenvisum verlengd, althans, ik hoop nog steeds dat deze verlengd wordt. M’n originele visum is verlopen, mijn paspoort ligt bij Joe z’n familie thuis, omdat z’n neef m’n visum op gaat halen als het er eindelijk doorheen komt. Ik werd vorige week wel een beetje zenuwachtig, dus ik heb gebeld naar het bedrijf wat de visums regelt en het antwoord was dat ik dan alleen maar het land niet mag verlaten.. eehm okay laten we er maar van uit gaan dat het goed komt..

Om de komende tijd vol te maken, hebben we besloten via Workaway te gaan werken, je kunt je hier bij aansluiten voor minimaal een jaar en dan kan je wereldwijd vrijwilligerswerk doen, dit betekent hier werken voor je accommodatie en eten. We hadden na vele berichtjes sturen, eindelijk een match met Crosby, een Engels sprekende Zuid Afrikaan, die een soort guesthouse runt met allemaal tipi’s, domes en een hobbithuisje die in de maak is, in Knynsa op de tuinroute. De vraag was of wij de boskombuis (buitenkeuken) wilden gaan runnen. Dat leek ons wel wat!

Maar eerst zijn we op ons gemak naar Knysna gereden met twee overnachtingen tussendoor. De eerste was bij Zanchieta, vlakbij Bloemfontein, een rehabilitatiecentrum voor wilde katten. Ik was een beetje boos op Joe, omdat hij me in het Krugerpark s’nachts niet had wakker gemaakt toen hij een leeuw had horen brullen en ik er zo doorheen was geslapen. Hij dacht, dan zal ik haar die ervaring nog maar een keer geven (heb het 2 jaar geleden wel gehoord in Kruger). Nou, ik heb het geweten! Heb de leeuwen de hele nacht door horen brullen! En omdat ik er telkens geluidsfragmenten van wilde maken, heb ik weinig slaap gekregen haha. Er liep daar nog een klein springbokje rond met 3 poten, die continu het zweet van m’n benen af wilde likken en ons maar niet met rust liet en de volgende dag hebben we een tour gehad langs alle wilde dieren. Helaas kunnen de leeuwen en cheeta’s niet meer in het wild los gelaten worden omdat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, maar veel dieren weer wel. Mooi initiatief! Zie pics..

De volgende dag zijn we verder gereden door weer een prachtige omgeving naar Welvanpas Gaste Plaas in Middelburg. Een schattig guesthouse in de bergen. Hier gekampeerd en rondgelopen, waar we tussen de alpaca’s kwamen te lopen. Vlakbij gestaan om foto’s te maken en de volgende dag hoorden we van de eigenaar dat de alpaca een goede jachthond is om wilde honden en katten weg te jagen en ook héél hard kan schoppen. Gelukkig vonden ze ons lief hehe.

De volgende dag weer een prachtige route gereden, waaronder de Alfred’s Pass richting Knysna.

We kwamen vrij laat aan bij Forest Harmony waar we ons vrijwilligerswerk gingen doen. We werden hier ontvangen door Joseph, een jongen uit Malawi, die geen idee had wat we kwamen doen. We vroegen naar Crosby en die bleek in het ziekenhuis te liggen. Hij wist niet waarom. Een andere vrijwilliger, James, een Engelsman kwam later naar ons toe om dezelfde informatie te geven. We konden een plekje uitzoeken voor de tent. We konden ook in de boskombuis slapen die we zouden gaan runnen, maar na 1 kijkje hier binnen, liepen de rillingen over onze rug. Waar waren we in godsnaam terecht gekomen?! De tent opgeslagen in het donker, naast het yoga dek op grote plassen water omdat het de week er voor geregend had. Een heerlijk begin! De volgende dag met frisse moed het dorp ingereden om onder andere kaplaarzen te kopen, aangezien m’n tenen van m’n voeten afvroren door de natte en koude ondergrond. Via James kwamen we er achter dat een tweetal tipi’s beschimmeld waren en dus niet bewoonbaar, hij in een andere tipi verbleef, Crosby in de grote dome, het hobbithuis nog werd gebouwd door Joseph en eigenlijk alleen de kleine dome bewoonbaar was. De eerste avond zat er een Afrikaans stel in de kleine dome die het een prima locatie vonden, dus we dachten, dan zijn er in ieder geval een tweetal mensen tevreden naar huis gegaan. De douches waren in de buitenlucht en die waren eigenlijk best fijn, maar ze werkten op zonenergie en het koude water moest uit de dam gepompt worden. Hier kwamen we na drie dagen achter omdat  ik via voiceberichten aan Crosby aangaf dat ik nu toch echt wel een douche wilde nemen. Onze vriend James, de Engelsman liep hier al een maand lang rond op blote voeten en vond het leuk om is te kijken hoe vies hij kon worden, dus had nog geen douche genomen. In de tussentijd zat hij met z’n vieze poten op de keukentafel waar de rest van moest eten! Joe en ik hebben geprobeerd het allemaal een beetje op orde te krijgen in de keuken door flink veel af te wassen. Als je dan een uurtje later aan kwam, stond er weer een hoge berg met vaat pfff. Ik heb de koelkast geschrobd en wat keukenkastjes, omdat ik echt niet uit die klerezooi wilde eten maar er was eigenlijk geen beginnen aan. Joe is wel wat gewend omdat hij geboren is op een boerderij en ik heb al heel wat ranzige toiletten/situaties meegemaakt in India o.a. , maar toen Joe de schimmel van de plastic lepeltjes moest wassen, waar de kids van aten, vonden wij het beide toch wel errug vies! In de tussentijd kregen we opdrachten via voice messages wat we konden doen, dus we hebben lekker getuinierd samen, bordjes opgehangen in de douches dat het water héél warm kon worden (spraken uit eigen ervaring) maar Joe moest ook wc’s bouwen met de Engelsman. Omdat het nog een beetje gevoelig ligt tussen de Engelsen en Zuid Afrikanen, had Joe er nogal moeite mee dat een uiterst ranzige Engelsman hem opdrachten wilde geven in z’n eigen land en hij op zijn beurt had last van Joe z’n aanwijzingen. Het werkte dus niet. Na een aantal dagen ontmoetten we eindelijk de eigenaar, samen met z’n kids, en die bleek nog het viest van allemaal… Nogal logisch dat hij ziek was geworden. De Engelsman leerde van z’n master dat douchen een overbodige luxe was… Hij bleek ook maar 2 uur in het ziekenhuis geweest te zijn en had de rest van de tijd bij z’n ex en kids gezeten! We hadden wat eigen eten in de koelkast gezet met naam er op en een dag later kwam ik er achter dat onze watermeloen op gegeten was. Gevraagd aan Crosby wat nu de bedoeling was omdat wij onze naam op het eten hadden gezet, zei hij oh ja, dat was ik, dat heb ik samen met de kids opgegeten. Geen sorry, helemaal niks. Ik heb gelijk aangegeven dat ik het maar flink vies vond in de keuken en dat dit niet was wat we er van verwacht hadden, hij begreep het en vroeg of ik het een week aan wilde kijken om toch te kijken of we het misschien leuker gingen vinden..

De volgende dag kwamen er wat vrienden, die magic mushrooms kwamen verbouwen op een andere boerderij en kregen we aan het einde van een harde werkdag de boodschap dat we een braai gingen doen. Er was spinazie in de tuin, dit konden we wel maken en een aardappelsalade.. na een welverdiende (nu eindelijk goed op temperatuur zijnde) douche kwamen we in de iets minder ranzige keuken (door ons harde werken) om alles te maken. Voor de douche was er een slang binnengekomen de keuken in, die ze gevangen hadden in een ton, dus toen we iedereen op de bakkie zagen vertrekken, dachten we dat ze de slang ver in het veld vrij gingen laten. Om half 9 kwamen ze terug en de Engelsman vertelde ons dat ze voor de zonsondergang weg waren gereden de bergen in.. zonder ons!! Wij hadden in de tussentijd gekookt en gegeten en werden steeds geïrriteerder. Joe had twee dagen van tevoren een andere campsite gecreëerd, waar hij nog steeds de blaren van op z’n handen heeft zitten.. maar ik zei, we gaan morgen echt weg! Ik pik dit niet langer.. we worden gewoon behandeld als slaven! De volgende dag hebben we opgepakt, netjes gedag gezegd (ik ben geen discussie aangegaan omdat ik zeker wist dat er geen aardige woorden uit m’n mond konden komen) en we zijn opgelucht weg gereden. Ik ben bang dat de slang dood gegaan is in de ton, want die was nooit vrij gelaten…….

Jammer allemaal, want de omgeving was prachtig en ik heb heerlijk hardgelopen met de honden, maar t werkte gewoon niet. Forest Harmony was voor ons dus niet zo harmonieus…

Op de foto’s is misschien te zien hoe vies het was, misschien niet, omdat wij al veel opgeruimd en schoon gemaakt hadden (helaas geen before en after gemaakt) maar ik gun jullie toch een kijkje..

We hebben hier wel de foto van de maand kunnen maken. Joe en ik gingen spinazie halen uit de tuin en omdat ik even op hem moest wachten, dacht ik even te gaan relaxen in de hangmat.. NOT, ook deze was kapot hahaha

We hadden daar nog 1 andere gast, Schani die een b&b bleek te hebben in Stormsrivier. Deze jongen heeft ook vrijwilligers nodig, wij hadden zijn b&b in onze hostlist staan en er was gelijk een leuke klik. We zijn het weekend dat we vrij waren bij ons eerste adres, naar hem toe gereden en hebben een supermooie hike gedaan in Natures Valley samen met hem, Eric, zijn zwager en de honden Sheila en Bella. S’avonds een gezellige braai gehad en overdag de hike gedaan.

Omdat wij al met Schani gepraat hadden of hij ook vrijwilligers nodig had, hebben we contact opgenomen met hem, toen we in het kantoor zaten van onze vriend Christopher in Knysna waar we de microlight mee hebben gedaan. We zijn dus een beetje onverwacht naar hem toe gegaan met wat andere afspraken dan er normaal zijn bij Workaway. We zijn nu dus bijba twee weken bij hem in z’n B&B La Luna in Stormsriver. We hebben hier onze accommodatie, maar moeten op het moment nog zelf voor ons eten zorgen. Joe werkt voor accommodatie (palen planten, hekken bouwen en verven) en ik werk online om wat geld te verdienen voor ons eten. Verder ben ik bezig met een nieuw naambord en heb ik geleerd hoe ik de kippen moet voeren en nieuwe nestjes kan bouwen zodat ze lekker op hun eieren kunnen zitten. Met gevaar voor eigen leven, want de blaadjes van de bomen waar ze zo lekker op kunnen liggen komt van de bamboe en dat is een nest voor boomslangen, die best gevaarlijk kunnen zijn. Sinds gisteren is er 1 kuikentje dus dat is super cute! Correctie: twee dagen geleden kwam ik vol frisse moed het kippenhok binnen om tot de veronderstelling te komen dat het kuikentje weg was! Waarschijnlijk gegrepen door één van de katten omdat hij door de kleine gaatjes van het hek heen kon klimmen.. Boehoeee snik snik.. en ik was tijdens het maken van de nieuwe nestjes er al achter gekomen dat er een skeletje lag van een ander kuikentje. Omdat ik dit al zo zielig vond heb ik een grafje gegraven en er een kruisje opgezet.

We hebben al een schorpioen in onze tent gehad en een slang rondom de tent, dus we voelen ons nooit eenzaam haha. Al veel gasten ontmoet hier, waaronder een paar Nederlanders, dus gezellig kunnen kletsen. Een paar nachten geleden hebben we in ruil voor een paar boodschappen in de grote kamer geslapen hier, omdat er geen gasten waren, heerlijk om weer een keer in een bed te liggen ipv in de soms echt wel koude tent.. Please come again soon stond er op een bordje.. nou graag hehe

We hebben het weekend weer een mooie wandeling gemaakt, de route kwijtgeraakt, dus een bundubashing gedaan zoals Joe dat noemt (lees: onze eigen weg gecreëerd door het dichtbegroeide bos heen, ik had een lange broek aan, Joe een korte, dus je kan wel raden hoe zijn benen er uit zien) en we hebben over het mooie strand in Plettenberg Bay gelopen, tussen de scholieren die net geslaagd zijn! Binnenkort gaat de normale Workaway agreement in, dus dan ga ik weer een beetje tuinieren waar ik in de tussentijd al zeer goed in ben geworden hehe. Zie foto’s!

Twee dagen geleden ging ik lekker een stukje hardlopen. Van La Luna kan je binnen 10 minuten in het bos zijn waar Joe en ik ook in gewandeld hebben. Ik dacht daar een half rondje te lopen en dan via de grote weg terug te gaan. Toen ik klaar was met het rondje ging ik naar rechts, omdat ik het idee had dat ik hier heen moest.. Helaas pindakaas.. ik raakte verdwaald! Ik kwam uiteindelijk bij gele voetstapjes terecht, dus ik dacht, als ik dit wandelpad volg, dan kom ik vanzelf het bos uit. Ik kwam onderweg een verse, grote olifantendrol tegen, dus er is nog wel degelijk een olifant in het bos, waar over getwijfeld wordt.. een stukje verder zag ik een olifantenwalk, dus ik wist direct wat de volgend hike destinatie zou worden… maar goed.. ik was nog steeds verdwaald. Weer de andere kant op gelopen want via deze kant kwam ik er dus niet.. uiteindelijk bij een stroompje water uitgekomen waar ik water heb gedronken. Die weg verder gelopen maar dit was ook niet de goede weg! Terug gelopen en bij een kruispunt kwam ik weer groene en rode voetjes tegen. Eerst de rode gevolgd tot ik bij een bord kwam dat stormsriver village de andere kant op was. Shit, weer omdraaien! Maar weer terug gelopen (lees: veel rennend!) naar het stroompje om hier maar weer wat water te drinken (hopelijk heb ik geen bacterie opgelopen hier, maar ik vond het belangrijker dat ik niet zou uitdrogen..) In de tussentijd kreeg ik ook steeds meer honger, want ik was voor het ontbijt gaan lopen en maakte me erge zorgen dat Joe in de tussentijd een hartverzakking had gekregen, omdat ik nog steeds niet terug was en hoopte dat hij m’n vader niet zou contacten omdat die dan op zijn beurt weer een paar jaar ouder zou worden in een minuut tijd.. bij hetzelfde kruispunt nu dan maar de groene voetjes gevolgd en ja hoor! Ik kwam uit bij het punt waar ik de halve cirkel had verlaten. Ik dacht nu weet ik de weg dus ik ga zo terug. Hetzelfde rondje al struikelend door gelopen want ik werd natuurlijk wel moe. Ik wist dat Joe in de tussentijd alarm geslagen zou hebben, want ik blijf normaal een half uur, max. drie kwartier weg.. Ik kwam het bos uitlopen en er kwam een bakkie op me af rijden, die zijn waarschuwingslichten aandeed. Ik bleef op m’n hoede tot ze dichterbij kwamen en ik zag dat het park rangers waren. Alida? Ik zeg ja! Ze zijn zeker super ongerust daar.. jaaa waar was je? Dus ik vertelde het hele verhaal toen deze man (de vrouw ging achterin zitten) mij terug bracht naar La Luna. Joe huilend in de armen gevallen en gehoord dat er meerdere politieagenten en parkrangers naar me op zoek waren geweest. Lost in the forest! Ik heb wel m’n persoonlijke record gelopen, 2,5 uur later was ik terug whahaha… Gelukkig zonder kleerscheuren en konden we er om lachen nadat Joe vertelde dat hij er een paar grijze haren er bij had gekregen en in een minuut tien jaar ouder was geworden. Gelukkig had hij papa niet gebeld hehe.

Nou dat was het wel zo’n beetje, de avonturen van de afgelopen maand..

Oh ja, voor de mensen die ons nog willen ondersteunen om eten te krijgen.. er kan gestort worden op het fonds HelpJoeenAlidaaaneteninZuidAfrikafonds, gaarne te storten op NL68RABO0179923064 tnv A.Batelaan. Een storting wordt zeer gewaardeerd! Hehe..

Totsiens!!