Muli Bwanji?
En toen was het eindelijk tijd voor Malawi, een land wat bij mij al heel lang hoog op het lijstje stond om te bezoeken. Malawi wordt bestempeld als één van de armste landen ter wereld. Hierdoor en door verhalen van andere mensen, had ik een ander beeld van dit land. Natuurlijk zie je armoede, maar wij vonden het er minder arm uit zien dan sommige delen in Zambia en andere delen van de wereld. Ik ben natuurlijk ook India gewend en daar hebben er kinderen aan m’n benen gehangen omdat ze zo een honger hadden..
Veel zie je ook niet direct, malaria en aids zijn veel voorkomende problemen en ze hebben een summier dieet, wat je aan sommige kinderen ook kan zien (dik buikje). Ze hebben pas onderwijs vanaf de basisschool leeftijd, als ze al gaan. Vanaf de middelbare school moet betaald worden voor school, waardoor veel kinderen noodgedwongen stoppen. De muren van de huisjes waren vooral van steen, terwijl ik had gedacht dat het veel grashuisjes zouden zijn net als in Zambia. Ook hier bedelen ze, maar vaak wel iets minder vervelend dan in Zambia. De mooie lach van de meeste Malawiërs (vooral de kinderen) maakte een hoop goed!
Net zoals in de voorgaande landen is het straatleven héél druk.. Malawi is echt overbevolkt naar onze mening. Mensen moeten hard werken, wat vaak in de landbouw is, het sjouwen van maiskolven en b.v. takken/boomstammen op hun hoofd of op de fiets. In de grotere steden heb je de Zuid Afrikaanse supermarkten. Hier was b.v. de kaas of wijn véél te duur voor ons dus dat hebben we maar even achterwege gelaten. De gemiddelde Malawiër eet en drinkt dit ook niet maar er zijn er zat die veel boodschappen halen daar. Het meeste eten hebben we op straat geprobeerd te kopen om de kleine ondernemer te steunen. Je kwam hier alleen niet veel verder dan tomaat, aardappel, ui en bladgroenten als mosterd of pompoenbladeren en dan tientallen kraampjes naast elkaar met hetzelfde product! Dus, zeker arm, kinderen met kapotte kleding b.v., maar minder heftig dan verwacht en niet zo als in andere landen waar veel meer mensen op straat liggen te bedelen. Ik hoop jullie mee te kunnen nemen naar onze reis door Malawi, dan kunnen jullie kijken wat je er zelf van vindt.. Village and Street Life in Malawi!!
Een aantal nachten overnacht in Lilongwe op een camping van een Zuid Afrikaan (Joe kon weer even lekker in z’n eigen taal praten) en van daaruit naar Dzalanyama Forest Reserve gereden om daar te wandelen. De heen en terugweg waren meer interessant dan het Forest Reserve. Vooral omdat we na een paar uur tegen gehouden werden omdat we niet meer verder konden. Waarom? De brug was weg. Hoe dan? Iemand had het hout van de brug gebruikt als brandhout hahaha. Maargoed, wel een omrit van 2 uur door gehad… diegene heeft in ieder geval kunnen koken moet je maar denken… Hier ook nog een foto van een soortgelijke brug…
Je komt tijdens reizen erg interessante mensen tegen, waaronder Cathrine uit Zwitserland.
Die was aan het fietsen vanaf Namibië t/m Tanzania! Ze was begonnen met een vriend maar die kon niet meer tegen het bedelen in Zambia dus die was weer naar huis gegaan. Zij besloot om alleen verder te gaan. Ze overnachtte in allemaal dorpjes en kwam op die manier nog dichter in contact met de locals.. heel gaaf!
Hierna zijn we vertrokken richting Lake Malawi, het meer in Malawi waar zich veel afspeelt. Het meer is lang en uitgestrekt en beslaat een groot deel van het land. Er wordt veel gevist, als je rondom het meer woont heb je vaak vis te eten en er wordt geld mee verdient door de vissen te verkopen. Ook de weg richting het meer was zeker niet saai met alles wat je tegenkomt…
Fantastisch om te zien hoe deze kids zich kunnen vermaken met eigen gemaakt speelgoed..
We zijn gestart bij Nkhotakota waar we bij de pottery lodge hebben gekampeerd. Hier hebben we het personeel een beetje kunnen ondersteunen doordat ze aan Brutus hebben gewerkt (beetje schade ontstaan door de 05 route…) en heeft Gregory, onze lokale kunstenaar Brutus zijn naam geschilderd op de zijkant. Hij heeft ons ook een tour gegeven door het dorpje om te kijken hoe de mensen hier leven en hier hebben we de (vrouwelijke) chief ontmoet. Toen ze na een tijdje kletsen er achter kwamen dat ik verpleegkundige ben, hebben ze me gelijk gebombardeerd tot dokter en heb ik diagnoses moeten stellen van een overbelaste schouder bij de chief tot eczeem bij een kind! Ik had nog een beetje lanette crème bij me die ik gaf aan de moeder van het kind en zei tegen Gregory dat hij ijs moest regelen voor de chief haar schouder. Niet veel kunnen doen, maar de mensen vonden het fantastisch dat er iemand wat aandacht voor ze had.. de medische zorg in Malawi is niet om over naar huis te schrijven… Aaltje, the travelling “doctor” haha
Toen was het tijd voor onze Workaway bij Kachere Kastle. Een kasteel aan de kust van Lake Malawi.
De eigenaar (Engelsman) had contact gezocht met ons met de vraag of we rondom de kerst en oud en nieuw wilden komen werken bij ze, dus wij dachten dat is weer iets anders tijdens onze reis, waarbij het geld uit onze zakken stroomde. Kachere Kastle is een grappig concept op een mooie plek en het personeel komt allemaal uit de omliggende dorpjes, mensen die vaak geen opleiding hebben gehad en daardoor heel weinig Engels spreken. Maar oh, wat een karikaturen sommigen die er rondliepen. Één van de tuinmannen, Byson, had voor de deur gestaan bij het kasteel met één handgeschreven referentie van 40 jaar terug dat hij goed werk had verricht. Toen de eigenaar vroeg hoe oud hij was zei hij 40. Deze man was al bijna 80 jaar. Wanneer hij aan het werk was maakte ik altijd een praatje met hem, voor zover dat lukte in het Engels en de paar woorden Chichewa die ik had geleerd en hij gaf aan dat hij mij zo lief vond omdat ik nooit om hem lachte…. Sneu…
Toen ik een middagje vrij was ging ik wat personeel langs om foto’s te maken. Byson had tijdens de kerst om een cola gevraagd aan me.. ‘het is kerst dus jij moet een cola voor me kopen’. Op dat moment had ik het niet gedaan want ik vind bedelen irritant, zeker door iemand die wel z’n geld verdient, maar toen ik de foto’s ging maken dacht ik, ik neem een cola voor hem mee.. heeft hij z’n cola en ik hopelijk een leuke foto.. hehe Toen ik zei dat hij moest lachen ging hij met z’n mond open staan alsof er een pingpongbal in zat. Het maakte niet uit hoe ik het uit probeerde te leggen, hij begreep er niks van. Hij wist niet hoe hij moest lachen voor een foto! Uiteindelijk is het me gelukt.. fantastisch! Ook een aantal leuke gasten ontmoet, waarvan 1 Afrikaans stel bij wie we nog een paar nachten hebben geslapen in Lilongwe. Een dag voor de kerst hebben we kerstversiering opgehangen want dit was nog niet gedaan, dat was heel leuk om te doen.. als het niet weer vernield werd door de kitten hihi
Er kwam nog een hele sexy kerstman met de kerst langs!
We hebben ook kennis gemaakt met de lake flies.. die vliegen boven het meer na de eerste onweersbuien en als de wind verkeerd staat dan komen er miljoenen vliegen de kamers etc in.. het lijkt net alsof er iets in de fik staat op het meer maar dat zijn dus allemaal vliegen! Tijdens het foto’s maken van de vliegen wilden de kinderen van de omliggende dorpjes ook héél graag op de foto…
We zijn begin januari weer weggegaan, want buiten het feit dat we leuke mensen hebben ontmoet, hebben we het bij de Workaway zelf weer niet naar ons zin gehad. Een voordeel van een Workaway is dat je accommodatie krijgt in ruil voor je werk.. de kamers hadden echter geen airco, dus die waren bloedheet. We hebben dus lekker in de tent geslapen, wat een stuk koeler was, in een leuk bamboebos. We moesten persé dichte schoenen aan (lees: lelijke crocs!) en een lange broek bij het bedienen. Het was maar liefst 35 tot 40 graden dus dat was nogal een dingetje.. (hierdoor wel weer op een echte Afrikaanse markt terecht gekomen waar we onze kleding gingen kopen en wat lekkers natuurlijk).
We moesten zelf ons eten maken in een keuken waar ook voor de gasten werd gekookt.. en die keuken was minimaal 50 graden, dus ging je elke dag een klein beetje dood van de hitte… het keuken personeel was niet heel gezellig en toen ik een keer het zwembad in wilde springen om af te koelen, werd ik tegengehouden door de eigenaresse die persé midden op de dag het zwembad schoon wilde maken terwijl ze gasten had met kids die ook graag wilden zwemmen. Met als gevolg ontevreden kids en een oververhitte ontevreden Workawayer! Toen we twee dagen later vertelden dat we weg gingen (een dag eerder dan verwacht) stond de eigenaresse op en heeft ons nooit gedag gezegd! Haar man was netjes genoeg om ons gedag te zeggen. Daaaaggg Kachere, de rest van Malawi wachtte nog op ons!
Nog een fotootje van m’n favoriete gast die binnen 5 seconden in m’n handen werd gestopt door haar moeder toen ik zei dat ik wel even met haar wilde zwemmen. Echt te cute…
En nog wat meer foto’s van the Village and Street Life in Malawi….
In het volgende blog vertel ik onder andere over de familie van Max, de jongen uit Malawi die voor Joe z’n broer en schoonzus werkte. We zijn naar zijn geboortedorpje gegaan wat een super gave belevenis was.
Tionana nthawi ina!!