Sawadeekaa!!
Ja ja, iedereen wist het natuurlijk al, maar zoals beloofd beschrijf ik ook nog even hoe m’n Divemaster cursus verlopen is… Wat ik eerder al beschreef, is dat het niet zo makkelijk is gegaan..
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik een hele gezellige periode heb gehad bij Impian Divers op Koh Tao. Gezellige instructeurs, de één nog gekker dan de ander en nog een aantal hele leuke Divemasters in training. We zijn een paar keer wat gaan eten samen en nog een keertje gezellig gefeest. Maar ik kwam natuurlijk voor het behalen van m’n Divemaster, die ik uiteindelijk met bloed, zweet en véél tranen heb binnengesleept..
Ik heb gekozen voor de IDD opleiding, dan krijg je theoretische les van één van de instructeurs. Dan kan je daarna voor jezelf het hoofdstuk leren en een toets maken. Jemig wat een info en véél werk! Vooral omdat je ’s ochtends vaak theorie hebt, ’s middags gaat duiken en dan ’s avonds eigenlijk te moe bent, maar dan je theorie moet leren. Je kan het in 4 tot 6 weken behalen, dus er staat niet teveel druk op, maar ik ben en blijf toch een beetje een perfectionist, dus heb het mezelf waarschijnlijk soms wat moeilijker gemaakt dan nodig. Daar komt bij, dat het navigeren boven water voor mij al een probleem is, en het onder water niet veel makkelijker ging! Ik heb een aantal extra duiken mogen maken om Willem, een vriend van de eigenaar Rob, te navigeren onder water. Hij kon er gelukkig om lachen als we de dive site helemaal niet konden vinden.. oeps.. Ik daarentegen vond het niet zo grappig, dus ben geen andere mensen gaan rondleiden onder water, want ik vond de verantwoordelijkheid te groot…
Daar komt bij dat er van je verwacht wordt dat je bootmeester bent, als je je divemaster behaald hebt. In training kan je daar vast mee oefenen. Je bent dan verantwoordelijk voor waar iedereen zit op de boot, kijken of we veilig weg kunnen varen en aan kunnen leggen en dat kan nogal eens chaotisch verlopen….Ik heb respect voor de instructeurs, hoe zij kunnen werken als elke dag op de laatste minuut anders kan verlopen, doordat er op het laatste moment iemand binnen kan lopen, die in de middag wil gaan duiken b.v., maar denk niet dat het wat voor mij is. Het gaf mij teveel stress en weet nog niet zeker wat ik op dit moment wil met m’n behaalde papiertje. Ik vind het duiken nog steeds super tof, dus misschien blijf ik wel gewoon Fundiver om te genieten van de prachtige onderwaterwereld. Of ik ga ergens op een kleine duikschool werken en misschien denk ik er volgend jaar wel anders over. Time will tell.. Maar: Divemaster in the pocket!!
Gelukkig was toen eindelijk Joe daar! Begin feb is hij me komen vergezellen in Koh Tao, hij is nog een dagje mee geweest op de boot om te snorkelen, we hebben samen lekker het eiland rondgetoerd op de scooter, gesnorkeld tussen de haaien, heerlijk gegeten, biertjes en cocktails gedronken en natuurlijk héél veel drukkies en kussies gegeven hihi
Hij is ook nog twee slangen tegen gekomen bij ons appartementje voor de deur…
Twee weken later zijn we samen met de ferry en bus richting Khao Sok National Park vertrokken, op advies van Marij, super goede tip, tnx wijffie! We hebben eerst net buiten het park overnacht en via monkey mansion, heel leuk guesthouse, een nachtsafari geboekt. Met een gids ongeveer 2 uur door de jungle gelopen, echt ontzettend gaaf! Ook héél gaaf dat deze gids echt super goede ogen heeft voor de dieren, hij zag bijvoorbeeld een wandelende tak hangen, waarvan wij gewoon gedacht hadden dat het een tak van de boom was..
Het dorpje waar we verbleven heet Ban Sop, het dorpje van de doden, als gevolg van een dodelijke epidemie, die in 1944 was uitgebroken. Nu was er gelukkig niks meer van te merken.. Nog naar een klein marktje geweest en een tempel waar alle apen net na zonsondergang langs komen omdat ze gevoerd worden door de locals..
De dag erna zijn we meegegaan met een tour naar het park. Wij willen het liefst alles zo cheap mogelijk doen, maar het was eigenlijk niet te regelen om het zelf te doen, achteraf gezien was dat ook duurder geworden, dus dan maar een keer een tour. 1 nacht, 2 dagen, want meer werd echt een beetje te prijzig. Khao Sok is echt zoooo mooi! Het park heeft een oppervlakte van 739 km², waarin het alleroudste, altijd groene regenwoud ter wereld ligt, een prachtig blauw meer, omringd met kalkstenen bergen en grotten. Gezwommen in het meer en in een kleine houten, drijvende bungalow geslapen, met boottochten zowel de zonsondergang als zonsopgang gezien, wat spelende aapjes bekeken en genoten van de rust! Er zat ook nog een wandeling inbegrepen naar een mooi uitkijkpunt, deze wandeling was nogal een fiasco, omdat de jonge gids het liefst naar boven rende, ons dus geen tijd gunde om foto’s te maken van het regenwoud waar we doorheen liepen en toen ik hem er op aansprak alleen zei; No English! Alhoewel Joe en ik echt wel wat gewend zijn, was de wandeling echt niet voor iedereen geschikt, zeker niet rennend! Dat was dus een beetje jammer, maar dat mocht verder de pret niet drukken… zie pics!
Hierna hebben we weer een advies opgevolgd, nu van de eigenaar van het guesthouse en naar het kleine Koh Chang vertrokken (tegen de grens van Myanmar). Eerst een dagje in Ranong doorgebracht, héél anders dan de rest van Thailand, totaal niet toeristisch en super vriendelijke mensen. Uiteraard een coffeeshop bezocht (Joe zei laatst dat hij, normaal als hij reist, eigenlijk niet zoveel koffie drinkt.. hehe oeps.. ik normaal niet zoveel bier, dus de ‘slechte gewoontes’ heffen elkaar weer op.. of juist niet?!) en een leuke markt. Ook ontzettend duur geslapen voor 4 euro per nacht! Gaat hard hier hoor (en dan nog zonder geld terug komen oepss).
Vanaf Ranong zijn we met de ferry richting Ko Chang gegaan. We hadden van tevoren contact opgenomen met het guesthouse Green Banana, en ik moest hem bellen als we de ferry op zouden stappen. Zo gezegd zo gedaan, dus voordat we de ferry op gingen, hem gebeld en m’n mobiel aan de vrouw van de tickets gegeven. Okay, dat ging goed komen, we werden bij hem op het strand afgezet. Nog nooit meegemaakt zo iets. We kwamen aan en we moesten overstappen op een piratenboot, hierna weer op een klein bootje en zo werden we 1 voor 1 naar het strand gevaren. We waren bij de piraten beland! Alles in piratenthema, echt TE grappig! We mochten een boomhut uitzoeken waar we de komende nachten zouden verblijven. Er was op dat stukje strand dan ook weinig te beleven, het snorkelen zou volgens een Duitser, die er al langer was, niet mooi zijn en het strand was zwart (waarschijnlijk olie aangespoeld of zoiets). Eerst dacht ik shit, is dit dan wel een goed idee geweest? Snorkelen zou volgens het advies dat we gekregen hadden namelijk prachtig zijn.. en ik had een parelwit strand met een helder blauwe zee verwacht.. Maar het bleek uiteindelijk heerlijk te zijn, gelukkig! We zijn een keertje naar het Noorden gelopen, in anderhalf uur kwam je bij het centrum terecht, we kwamen er achter dat je op sommige plekken wel heel mooi kon snorkelen (maar dat het zicht dus op veel stukken slecht was), we hebben gekayakt naar een prachtige snorkelplek (de weg terug tegen de golven in), dus dat was best moeilijk.. voor mij, want Joe zat natuurlijk met z’n handen in z’n nek niks te doen en commentaar te geven whahaha, een keertje met een bootje mee gegaan de andere kant op en weer teruggelopen en verder lekker gerelaxt, boekje gelezen en samen yoga gedaan. Wat ook super gaaf was, als je na zonsondergang de zee in ging en met je armen heen en weer zwaaide onder water, kwamen er allemaal lichtvonkjes van af die veroorzaakt werden door het plankton (wat je overdag lelijk bijt en dan is het behoorlijk irritant) maar ’s avonds is het dus prachtig!
Na een klein weekje relaxen zijn we richting Bangkok gegaan, omdat we daar een trein hadden geboekt richting Laos. Dit betekende een speedboot, een songthaew, een bus, een nachttrein en een tuk-tuk om op Koh San Road uit te komen. Hier bleven we twee nachtjes en hebben we ’s avonds weer afgesproken met Marita en Dewald, het Zuid Afrikaanse stel dat ik op het begin van m’n reis had ontmoet. Was erg gezellig en Joe kon weer even lekker in z’n eigen taal gesels! Helaas zijn we vergeten foto’s te maken… maar wel een paar foto’s van het straatleven in Bangkok..
Vanaf hier de nachttrein genomen naar Laos, waar we drie weken zijn gebleven. Het blog hierover schrijf ik waarschijnlijk als ik in Nederland ben. Had nu even wat tijd over omdat we de hele dag op een bus moesten wachten naar Vientiane, waar ik nu langs de rand van het zwembad de rest zit te typen. Ik heb een heeeul zwaaar levuh!!
Wist je dat:
- Wij nog steeds lol hebben om hoe de Aziaten Engelse woorden spellen?!
- We hier heel goed naar hebben geluisterd?!
- Ik na het lezen van dit bord zo in het water ben gesprongen?
- Hagedissen en salamanders hele verschillende dieren zijn?
- Hagedissen reptielen zijn, de huid bedekt is met schubben, welke beschermt tegen uitdroging en meestal vijf tenen en nagels hebben?
- Salamanders amfibieën zijn, dat betekent dat ze zowel op land als in het water leven, een dunne huid hebben zonder schubben, de huid vochtig blijft en ze vier tenen hebben en geen nagels?
- Dit dus hagedissen zijn?
- Joe het verschil niet zo goed wist, dat ik het daarom maar opgezocht heb?! Hihi
- Het nog steeds goed geregeld is met de elektriciteit in Azië?!
- Deze man zijn werk erg serieus neemt?!
- Dit illegale gebeuren ook heel serieus wordt genomen op Koh San road?
- Er 5 meter verder op dit aangeboden wordt?!
Lah Gorn! Héél snel, want over een paar dagen zijn we weer thuis!!
Wat een geweldig leuk verslag meis. Tot gauw
Prachtig !en leuk dat jullie weer terugkomen !
Weer prachtige fotos en belevenissen, Alida!
Ik had het al helemaal gelezen naar nog niet gereageerd. Heel leuk, vooral het piratenverhaal natuurlijk omdat ik zelf piraat ben geweest. Snel naar het volgende blog nu!