Aaltje op reis

Posted on 27 maart 2019 by Alida

Sawadeekaa!!

Ja ja, iedereen wist het natuurlijk al, maar zoals beloofd beschrijf ik ook nog even hoe m’n Divemaster cursus verlopen is…  Wat ik eerder al beschreef, is dat het niet zo makkelijk is gegaan..

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik een hele gezellige periode heb gehad bij Impian Divers op Koh Tao. Gezellige instructeurs, de één nog gekker dan de ander en nog een aantal hele leuke Divemasters in training. We zijn een paar keer wat gaan eten samen en nog een keertje gezellig gefeest. Maar ik kwam natuurlijk voor het behalen van m’n Divemaster, die ik uiteindelijk met bloed, zweet en véél tranen heb binnengesleept..

Ik heb gekozen voor de IDD opleiding, dan krijg je theoretische les van één van de instructeurs. Dan kan je daarna voor jezelf het hoofdstuk leren en een toets maken. Jemig wat een info en véél werk! Vooral omdat je ’s ochtends vaak theorie hebt, ’s middags gaat duiken en dan ’s avonds eigenlijk te moe bent, maar dan je theorie moet leren. Je kan het in 4 tot 6 weken behalen, dus er staat niet teveel druk op, maar ik ben en blijf toch een beetje een perfectionist, dus heb het mezelf waarschijnlijk soms wat moeilijker gemaakt dan nodig. Daar komt bij, dat het navigeren boven water voor mij al een probleem is, en het onder water niet veel makkelijker ging! Ik heb een aantal extra duiken mogen maken om Willem, een vriend van de eigenaar Rob, te navigeren onder water. Hij kon er gelukkig om lachen als we de dive site helemaal niet konden vinden.. oeps.. Ik daarentegen vond het niet zo grappig, dus ben geen andere mensen gaan rondleiden onder water, want ik vond de verantwoordelijkheid te groot…

Daar komt bij dat er van je verwacht wordt dat je bootmeester bent, als je je divemaster behaald hebt. In training kan je daar vast mee oefenen. Je bent dan verantwoordelijk voor waar iedereen zit op de boot, kijken of we veilig weg kunnen varen en aan kunnen leggen en dat kan nogal eens chaotisch verlopen….Ik heb respect voor de instructeurs, hoe zij kunnen werken als elke dag op de laatste minuut anders kan verlopen, doordat er op het laatste moment iemand binnen kan lopen, die in de middag wil gaan duiken b.v., maar denk niet dat het wat voor mij is. Het gaf mij teveel stress en weet nog niet zeker wat ik op dit moment wil met m’n behaalde papiertje. Ik vind het duiken nog steeds super tof, dus misschien blijf ik wel gewoon Fundiver om te genieten van de prachtige onderwaterwereld. Of ik ga ergens op een kleine duikschool werken en misschien denk ik er volgend jaar wel anders over. Time will tell.. Maar: Divemaster in the pocket!!

Gelukkig was toen eindelijk Joe daar! Begin feb is hij me komen vergezellen in Koh Tao, hij is nog een dagje mee geweest op de boot om te snorkelen, we hebben samen lekker het eiland rondgetoerd op de scooter, gesnorkeld tussen de haaien, heerlijk gegeten, biertjes en cocktails gedronken en natuurlijk héél veel drukkies en kussies gegeven hihi

Hij is ook nog twee slangen tegen gekomen bij ons appartementje voor de deur…

Twee weken later zijn we samen met de ferry en bus richting Khao Sok National Park vertrokken, op advies van Marij, super goede tip, tnx wijffie! We hebben eerst net buiten het park overnacht en via monkey mansion, heel leuk guesthouse, een nachtsafari geboekt. Met een gids ongeveer 2 uur door de jungle gelopen, echt ontzettend gaaf! Ook héél gaaf dat deze gids echt super goede ogen heeft voor de dieren, hij zag bijvoorbeeld een wandelende tak hangen, waarvan wij gewoon gedacht hadden dat het een tak van de boom was..

Het dorpje waar we verbleven heet Ban Sop, het dorpje van de doden, als gevolg van een dodelijke epidemie, die in 1944 was uitgebroken. Nu was er gelukkig niks meer van te merken.. Nog naar een klein marktje geweest en een tempel waar alle apen net na zonsondergang langs komen omdat ze gevoerd worden door de locals..

De dag erna zijn we meegegaan met een tour naar het park. Wij willen het liefst alles zo cheap mogelijk doen, maar het was eigenlijk niet te regelen om het zelf te doen, achteraf gezien was dat ook duurder geworden, dus dan maar een keer een tour. 1 nacht, 2 dagen, want meer werd echt een beetje te prijzig. Khao Sok is echt zoooo mooi! Het park heeft een oppervlakte van 739 km², waarin het alleroudste, altijd groene regenwoud ter wereld ligt, een prachtig blauw meer, omringd met kalkstenen bergen en grotten. Gezwommen in het meer en in een kleine houten, drijvende bungalow geslapen, met boottochten zowel de zonsondergang als zonsopgang gezien, wat spelende aapjes bekeken en genoten van de rust! Er zat ook nog een wandeling inbegrepen naar een mooi uitkijkpunt, deze wandeling was nogal een fiasco, omdat de jonge gids het liefst naar boven rende, ons dus geen tijd gunde om foto’s te maken van het regenwoud waar we doorheen liepen en toen ik hem er op aansprak alleen zei; No English! Alhoewel Joe en ik echt wel wat gewend zijn, was de wandeling echt niet voor iedereen geschikt, zeker niet rennend! Dat was dus een beetje jammer, maar dat mocht verder de pret niet drukken… zie pics!

Hierna hebben we weer een advies opgevolgd, nu van de eigenaar van het guesthouse en naar het kleine Koh Chang vertrokken (tegen de grens van Myanmar). Eerst een dagje in Ranong doorgebracht, héél anders dan de rest van Thailand, totaal niet toeristisch en super vriendelijke mensen. Uiteraard een coffeeshop bezocht (Joe zei laatst dat hij, normaal als hij reist, eigenlijk niet zoveel koffie drinkt.. hehe oeps.. ik normaal niet zoveel bier, dus de ‘slechte gewoontes’ heffen elkaar weer op.. of juist niet?!) en een leuke markt. Ook ontzettend duur geslapen voor 4 euro per nacht! Gaat hard hier hoor (en dan nog zonder geld terug komen oepss).

Vanaf Ranong zijn we met de ferry richting Ko Chang gegaan. We hadden van tevoren contact opgenomen met het guesthouse Green Banana, en ik moest hem bellen als we de ferry op zouden stappen. Zo gezegd zo gedaan, dus voordat we de ferry op gingen, hem gebeld en m’n mobiel aan de vrouw van de tickets gegeven. Okay, dat ging goed komen, we werden bij hem op het strand afgezet. Nog nooit meegemaakt zo iets. We kwamen aan en we moesten overstappen op een piratenboot, hierna weer op een klein bootje en zo werden we 1 voor 1 naar het strand gevaren. We waren bij de piraten beland! Alles in piratenthema, echt TE grappig! We mochten een boomhut uitzoeken waar we de komende nachten zouden verblijven. Er was op dat stukje strand dan ook weinig te beleven, het snorkelen zou volgens een Duitser, die er al langer was, niet mooi zijn en het strand was zwart (waarschijnlijk olie aangespoeld of zoiets). Eerst dacht ik shit, is dit dan wel een goed idee geweest? Snorkelen zou volgens het advies dat we gekregen hadden namelijk prachtig zijn.. en ik had een parelwit strand met een helder blauwe zee verwacht.. Maar het bleek uiteindelijk heerlijk te zijn, gelukkig! We zijn een keertje naar het Noorden gelopen, in anderhalf uur kwam je bij het centrum terecht, we kwamen er achter dat je op sommige plekken wel heel mooi kon snorkelen (maar dat het zicht dus op veel stukken slecht was), we hebben gekayakt naar een prachtige snorkelplek (de weg terug tegen de golven in), dus dat was best moeilijk.. voor mij, want Joe zat natuurlijk met z’n handen in z’n nek niks te doen en commentaar te geven whahaha, een keertje met een bootje mee gegaan de andere kant op en weer teruggelopen en verder lekker gerelaxt, boekje gelezen en samen yoga gedaan. Wat ook super gaaf was, als je na zonsondergang de zee in ging en met je armen heen en weer zwaaide onder water, kwamen er allemaal lichtvonkjes van af die veroorzaakt werden door het plankton (wat je overdag lelijk bijt en dan is het behoorlijk irritant) maar ’s avonds is het dus prachtig!

Na een klein weekje relaxen zijn we richting Bangkok gegaan, omdat we daar een trein hadden geboekt richting Laos. Dit betekende een speedboot, een songthaew, een bus, een nachttrein en een tuk-tuk om op Koh San Road uit te komen. Hier bleven we twee nachtjes en hebben we ’s avonds weer afgesproken met Marita en Dewald, het Zuid Afrikaanse stel dat ik op het begin van m’n reis had ontmoet. Was erg gezellig en Joe kon weer even lekker in z’n eigen taal gesels! Helaas zijn we vergeten foto’s te maken… maar wel een paar foto’s van het straatleven in Bangkok..

Vanaf hier de nachttrein genomen naar Laos, waar we drie weken zijn gebleven. Het blog hierover schrijf ik waarschijnlijk als ik in Nederland ben. Had nu even wat tijd over omdat we de hele dag op een bus moesten wachten naar Vientiane, waar ik nu langs de rand van het zwembad de rest zit te typen. Ik heb een heeeul zwaaar levuh!!

Wist je dat:

• Wij nog steeds lol hebben om hoe de Aziaten Engelse woorden spellen?!

• We hier heel goed naar hebben geluisterd?!

• Ik na het lezen van dit bord zo in het water ben gesprongen?

• Hagedissen en salamanders hele verschillende dieren zijn?
• Hagedissen reptielen zijn, de huid bedekt is met schubben, welke beschermt tegen uitdroging en meestal vijf tenen en nagels hebben?
• Salamanders amfibieën zijn, dat betekent dat ze zowel op land als in het water leven, een dunne huid hebben zonder schubben, de huid vochtig blijft en ze vier tenen hebben en geen nagels?

• Dit dus hagedissen zijn?
• Joe het verschil niet zo goed wist, dat ik het daarom maar opgezocht heb?! Hihi
• Het nog steeds goed geregeld is met de elektriciteit in Azië?!

• Deze man zijn werk erg serieus neemt?!

• Dit illegale gebeuren ook heel serieus wordt genomen op Koh San road?

• Er 5 meter verder op dit aangeboden wordt?!

Lah Gorn! Héél snel, want over een paar dagen zijn we weer thuis!!

Posted on 15 maart 2019 by Alida

Mingala ba!!

Zooo daar ben ik dan weer, als beloofd, met m’n derde blog over m’n reis in Myanmar. LET OP: Joe was toen dus nog niet bij me! Maar omdat sommige mensen hem erg missen in m’n blogs, laat ik even zien wat hij doet als ik een blog aan het typen ben….

Foto’s maken voor m’n volgende blog hahaha

Ik heb 1 nachtje geslapen in Mandalay voordat ik met de bus verder ging naar Bagan. Omdat ik wat tijd over had, heb ik hier een local haircut genomen. Je haar wordt dan gewassen op een ligstoel (veel relaxter dan het wassen in zo’n stoel in NL!) en ze hebben goed hun best gedaan. Met z’n 2-en gingen ze los op m’n haar en er kwam uiteindelijk een leuk kapsel uit! En dat voor omgerekend een euro hehe. En ik heb de ritsen in m’n tas laten maken voor ook ongeveer een euro, 3 nieuwe ritsen. Heerlijke prijzen hier!

De busrit naar Bagan leek eerst een hel te worden, omdat ik niet de plek had gekregen waar ik om gevraagd had (geen beenruimte voor 5 u is best oncomfortabel) maar omdat ik aangaf in de bus dat het niet klopte, ruilde een vriendelijke man zijn stoel met me en kon ik voor op de plek zitten waarvan ze me beloofd hadden dat ik zou zitten (hij was een stukje kleiner dan mij..)

In Bagan heb ik ingecheckt in Ostello Bello, een ontzettend toeristisch hostel (was het enige wat betaalbaar was daar en nog was een dorm duur! ) en zoals beschreven in een vorig blog heb ik een ontzettende hekel aan dorms.. soms is het even niet anders. En ik dacht met oud en nieuw is het leuk want daar was de party to be voor New Year’s Eve… ik dacht, dan kan ik daar feesten met leuke mensen en dan zo m’n dorm bedje in rollen s’nachts hehe. Maar dat was de volgende dag in de avond, ik heb eerst deel genomen aan een gratis e bike tour, georganiseerd door het hostel, je moet dan wel voor je eigen e bike zorgen, maar je gaat met een gids langs de belangrijkste tempels (Bagan heeft er meer dan 2000!!) en dan geeft hij uitleg daar over. Hij vraagt wel om een fooi omdat hij niet betaald wordt (niks is gratis haha). Ik had een e bike die er telkens mee op hield en toen werd er een andere gebracht, dat is dan wel weer handig hihi. Een e bike is trouwens gewoon een soort scooter, gaat alleen wat langzamer.. ik dacht dat ik in de bloedhitte (40 graden overdag) moest gaan trappen, maar dat viel gelukkig mee. Was verder een leuke tour in een gezellige, grote groep.

En s’avonds een super gezellige avond gehad met de andere backpackers op het dakterras om het nieuwe jaar in te luiden. Een chinees meisje uit m’n dorm wilde eigenlijk eerst gaan slapen maar werd toch wel een beetje aangestoken door m’n enthousiasme, die ging mee en ging om kwart over 12 naar bed haha. Maar wel super gezellig mee gehad, we kwamen nog twee Duitsers tegen, waarvan 1 met z’n vader die geen woord Engels sprak maar met z’n allen kwamen we er toch uit. Gezellig biertjes gedronken, het ontzettend uitgebreide vuurwerk bewonderd (na 10 vuurpijlen was het over) en daarna nog een tijdje staan dansen. Kortom een gezellige avond!

Hierna lopen de dagen een beetje door elkaar heen, maar ik heb zelf nog rondgereden op de e bike om nog meer tempels te bezoeken, een mooie zonsondergang bekeken met nog een tiental toeristen vanaf 1 van de tempels waar dit nog wel mag, een ansichtkaart gekocht van een schattig ventje voor m’n lieve tante, lekker gegeten (meestal met wat anderen uit het hostel), cappuccino gedronken, massage genomen, meegegaan met een sunset cruise, daar weer met een gezellig groepje wat gedronken en lekkere snacks gegeten en genoten van een prachtige zonsondergang, nog een middagje met Nicola (van de hike in Hsipaw) doorgebracht en een zonsopgang bekeken met 2 jonge gasten uit Australië (illegaal een tempel opgeklommen om half 6 s’ochtends). Ik ben normaal niet van de zonsopgang, véél te vroeg, maar als je het ergens wilt doen, kun je dit het beste in Bagan doen, als al de luchtballonnen over je heen vliegen en de zon opkomt achter de prachtige tempels! Kortom een aantal super leuke dagen gehad in Bagan!

Hierna ben ik terug gegaan met de bus naar Mandalay en heb ik daar de laatste dagen in Myanmar doorgebracht. Vanuit het hotel kon je gratis fietsen huren (oh toch nog iets gratis hehe) en daar heb ik uiteraard als gierige Hollander gebruik van gemaakt! Een aantal tempels en monasteries bezocht, door de armere straatjes heen gefietst, kennis gemaakt met de locals, de U Bein bridge bezocht (met ruim 1,2 km de langste teakhouten brug ter wereld), de zonsondergang bekeken op Mandalay Hill en daar in contact gekomen met een jonge Novice (kunnen later monk worden als ze willen). Zij lopen daar allemaal rond omdat ze Engels willen leren en spreken de toeristen aan. Heel interessant om te weten te komen dat deze jongen eigenlijk geen Novice meer wil zijn, maar het nog doet uit respect voor z’n ouders. Ontzettend aardige, jonge gast van 20 die liever wil feesten met z’n vrienden maar daar straks weer de tijd voor gaat nemen!

Ook nog met een bootje een tochtje gemaakt richting Mingun, waar je echt terug gaat in de tijd, erg leuk om te zien, waar de taxi’s karren zijn die voorgetrokken worden door koeien! Ik heb gewoon lekker rondgewandeld, weer wat tempels bezocht en kennis gemaakt met de locals!

Toen was het tijd om naar Bangkok te vliegen om op Koh Tao m’n divemaster opleiding te gaan halen! Gelukkig kon het, want tropische storm Pabuk wilde nog roet in het eten gooien.. maar de schade in Koh Tao viel gelukkig mee en de dag voordat ik gepland had om te gaan, gingen er gelukkig weer boten die kant op! Hier over in het volgende blog weer meer! Nu weer genieten samen met Joe!

Wist je dat:

– Deze waarzegger je toekomst voorspelt door z’n eigen bloeddruk te meten?!

– Toen hij mij aansprak of ik m’n toekomst wilde weten en ik zei: No sorry, I live in the present moment, hij me héél verbaasd aan keek?

– Dit de wist je datjes waren omdat ik er niet meer heb?! hihi

Twa me!!

Posted on 5 maart 2019 by Alida

Mingala ba!!

Zo daar ben ik dan weer, als beloofd met een volgend blog over Myanmar.. Ik zal ‘m proberen wat korter te houden als de vorige keer… proberen hè… hihi. En met super veel foto’s!!

Met de nachtbus richting Kalaw gegaan, omdat je vanaf daar gave trekkings kan doen…had dit al gelezen en ook gehoord. Op het internet kwam ik op tripadvisor Robin z’n foto tegen, en die werd geadviseerd door meerdere mensen. Net voor zonsopgang kwam ik in m’n guesthouse aan en ik kon gelukkig gelijk een kamer krijgen. Het was te bewolkt voor de zonsopgang, dus heb ff een paar uurtjes slaap meegepakt (was niet echt gelukt in de nachtbus).

Die dag heb ik rondgelopen in Kalaw, een klein schattig stadje met een gaaf marktje, mooi uitkijkpunt en weer een aantal pagoda’s.

Robin (geboren in India) bleek de gids te zijn die bij het guesthouse hoorde, dus ik dacht dat is top! Hij vroeg wel meer geld dan de anderen, maar beloofde erbij dat hij dan ook naar de medicijnman ging en we bijna geen andere toeristen tegen zouden komen omdat hij alternatieve routes nam. Ik had gelijk een goed gevoel bij hem dus heb het gedaan. Was wel de vraag of we de volgende dag konden gaan want hij had meer mensen nodig. Twee NL meiden en een frans stel sloten zich aan, dus we konden op pad!

In drie dagen een wandeling van ongeveer 65 km van Kalaw naar Inle Lake, door rijst/chili/groenten velden, dorpjes, jungles, dirt roads.. waaaauuuww wat een ervaring! En s’nachts sliepen we in homestays, bij mensen thuis die ons behandelden alsof we van het koningshuis kwamen, zulk heerlijk eten maakten ze. Vaak al s’middags begonnen, omdat ze maar 1 grote pan hadden op een vuurtje.. ongelooflijk hoeveel ze op tafel toverden. Je grote backpack werd al doorgestuurd naar het guesthouse in Nyaungshwe, de plek waar je heen loopt (dorpje bij Inle Lake) dus met maar weinig bagage op je rug, genoten van alles! En zoals beloofd, langs de medicijnman geweest, die zelf een beroerte heeft gehad, en 1 kant niet meer kan bewegen. Maar hij heeft wel een ketting ingezegend die ik bij hem heb gekocht voor omgerekend een euro. Hele bijzondere, mooie ervaring. Schattige kindjes onderweg tegengekomen en gelukkig bijna geen andere toeristen. We hebben ook de beetlenut geprobeerd, gatver, wat ranzig! Aangekomen bij Indein, hebben de NL meiden, Maddy en Vera, alvast een boottocht gemaakt omdat zij minder tijd hadden. Ik ben met het franse stel naar een tempel gegaan en met de ferry overgevaren naar Nyaungshwe, met een paar stops onderweg, waar ik snel een einde aan heb gemaakt, omdat je anders weer extra moest betalen, de fransen er geen zin in hadden en ik toch die boottocht nog ging doen.. werd direct geaccepteerd, dat zou in India toch iets anders gaan hehe

In Nyaungshwe op 24/12 in m’n hotel ingetrokken met een master bedroom en ontbijt in de zaal voor m’n kamer.. hoe blij kan je zijn met zo iets simpels. Ook m’n was kunnen doen en s’avonds wat gegeten met de NL meiden. Afgesproken om de volgende dag met z’n 3-en rond te gaan fietsen rondom het meer en naar de winery te gaan! Wat een kerstcadeautje mmm en het fietsen was ook top haha. Super leuke rit.. na ongeveer een half uur brak de ketting van Vera haar fiets af.. baluh! Dus ik bedacht dat we deze wel konden laten maken door een local. Een jongen van een klein zaakje hielp ons vriendelijk, maakte de ketting en was helemaal zwart erna.. we rijden de hoek om en de ketting breekt weer! Toen maar het hotel gebeld (waar ik verbleef hadden we de fietsen gehuurd) die vroeg of een local uit wilde leggen waar we precies stonden en een half uur later werd op een scooter de fiets gebracht, de jongen achterop had de fiets in zn nek liggen haha. Ergens halverwege zijn we met een ferry het meer overgestoken, was ook héél leuk en m’n afdingkwaliteiten kwamen daar weer goed van pas!

En daarna dan lekker wijn geproefd, lekkah! Omdat de shiraz zo lekker was, hebben we hier nog een flesje van gekocht en bij de zonsondergang opgedronken. Héérlijk! Helaas moesten de meiden net voor de zon onderging al weer weg, omdat ze de nachtbus naar Bagan hadden. Er zaten nog best wel wat mensen van de zonsondergang te genieten, waaronder een turkse jongen die de meiden overdag al tegen waren gekomen. Daar heb ik uiteindelijk wat mee gegeten en we zijn nog even naar de kerstparty geweest in 1 van de hostels. Hij zei dat het net leek alsof we onze dochter in de gaten aan het houden waren, zo’n kinderparty was het haha.

De volgende dag ben ik (ook door m’n hotel georganiseerd) met de boottocht meegegaan over Inle lake heen, speciaal georganiseerd voor mensen alleen of stellen. Was super toeristisch maar ook super leuk! Je ziet hoe de mensen in bootjes leven op het water, maar als toerist word je vooral naar de trekpleisters gebracht (sigaren/naaifabriek/long necks) om je maar wat te kunnen verkopen. Weer een tempeltje bezocht en de vissersmannen bekeken op het water. Speciaal voor de toeristen, roeien deze ‘beenroeiers’ over het meer heen en houden hun handen vrij van de visnetten. Wij hebben al snel gezien dat er op deze manier eigenlijk niet meer gevist wordt want de andere vissers zag je wat verderop de vis vangen met een net hihi. Maar wel leuk om te zien. Ik kwam op ons bootje in contact met Anna, een gezellige Amerikaanse, en we spraken af om s ’avonds een ‘kerstdiner’ te houden omdat het leuk klikte en we beide ons zelf zielig vonden als we geen partner hadden om mee te dineren haha. Lekker en gezellig gegeten!

Omdat ik het toch al gezellig had gehad met de kerst heb ik besloten om tweede kerstdag in de bus te spenderen. Ik ging op weg naar Hsipaw (spreek uit als: Siepaw) om alwéér ja ja, je raadt het al, een hike te doen. Deze bus bleek een kleine minivan te zijn waar ik doorheen geschud werd, was niet echt comfortabel om ong. 8 uur in te spenderen. Maargoed, de gezelligheid met kerst had ik toch al gehad haha. In de bus kwam ik Nicola tegen, een leuke engels vrouw, die ook wel mee wilde met de hike. We zaten beiden op een andere plek en hadden een ander budget, maar ze was wel blij dat ik het allemaal vrij goedkoop had kunnen regelen hehe. Hier dus weer een hike gedaan de bergen in. Dit keer wel maar 1 nacht, maar door een prachtige omgeving! De gids was dit keer een jonge jongen, die ons van het dorpje beneden naar het dorpje bracht waar zijn ouders nog wonen. Hier weer super gastvrij ontvangen en heerlijk gegeten. We kwamen precies op de dag aan dat alle bevolking uit het dorp bijeen was, omdat ze samen met de monniken de kwade geesten uit het dorp aan het verwijderen waren. Toch een veilig gevoel dat er die nacht geen geesten ronddwaalden hehe. En prachtig om alle mensen uit het dorp bij elkaar te zien in de traditionele kleding samen met alle kindjes! Er was ook een man mee uit Israël, een hele aparte man die er van overtuigd is dat iedereen op de wereld een hekel heeft aan zijn land en bewoners. Heb even duidelijk gemaakt dat deze bewoners zich ook soms wel erg aso gedragen in plekken als India en Nepal, zijn smoes was dat dit de moslims waren… ach tja. Ik heb hem geholpen met z’n guesthouse te boeken in Cambodja via agoda en daar was hij me eeuwig dankbaar voor. Denk niet dat het zijn idee veranderd heeft ben ik bang… De tweede dag liepen we naar beneden naar Hsipaw terug, onderweg nog heerlijk gezwommen in een mooie waterval.. super mooie tocht!

Omdat ik de vorige trein zo leuk vond heb ik er voor gekozen om weer een lange trein te nemen van Hsipaw naar Mandalay. Ik wilde ook wel een keer wat luxer, Nicola ging in de upperclass (had haar hotel voor haar geboekt maar kon dat helaas niet voor mij doen) en toen ik aankwam op het station was er helaas geen upperclass mee. Nou ja dan maar ordinary, ben wel wat gewend.. dacht ik! Jeeeetje daar ben ik echt door elkaar geschud! Bloedheet en echt gewoon minder comfortabel dan de vorige trein. En ik had vooral honger! Ze kwamen hier dus niet continu rondlopen met eten, de snacks raakten op.. dus ben af en toe uitgestapt bij een station om wat te eten te halen. Want veel weten wat er gebeurd als aaltje laag in haar bloedsuiker zit….. Maar met het treinkaartje had ik wel een levensverzekering aangeschaft voor ongeveer 10 eurocent hahaha. We zijn nog over het Gokteik viaduct heen gereden, bijna 700 meter lang, en de hoogste brug in Myanmar. Omdat we zo langzaam gingen, hadden we de tijd om foto’s te nemen. Vooral op het viaduct een prachtige omgeving!

Dit keer heb ik maar 1 nachtje geslapen in Mandalay omdat ik graag in Bagan oud en nieuw wilde vieren. Daarover in het volgende blog meer, heb nu weer een week beschreven. En niet te lang, toch?!

Twa me!!