Aaltje op reis

Posted on 24 maart 2023 by Alida

Hallo allemaal!

We zijn alweer een maandje in Nederland. Het werd te koud om te kamperen in een tent en het geld raakte op.. dus tja.. dan maar naar de kou hier… maar dan zitten we in ieder geval binnen!

Aangezien ik nogal achterloop met m’n blogs en er toch nog wel redelijk wat mensen zijn die ze lezen ga ik proberen de komende tijd nog een paar blogs online te zetten.. hier komt de eerste!

Vanuit Manuel en Monique zijn we langs de kust naar het Zuiden gereden. We dachten continu de kust te zien maar daarvoor moest je regelmatig echt de kustdorpjes inrijden. Best lang over gedaan dus.. maar de moeite waard, zie pics!

Omdat het nog steeds rukweer was hebben we niet kunnen kamperen. We hebben overnacht in een hostel in Lagos. Van hieruit hebben we een aantal uitstapjes gemaakt naar Sagres (waar we het fort bezocht hebben), kaap sint-vincent en Lagos zelf. Prachtige kust!

Hierna naar Albufeira gereden, waar we een paar nachten in een mooie studio hebben overnacht. Toen ging de zon zowaar schijnen! We dachten, daar maken we gelijk gebruik van en we hebben een boottocht langs de grotten geboekt. Helaas bleek de zee toch niet zo rustig te zijn toen we aan het varen waren, we konden de grotten niet in, alleen vanaf de buitenkant bekijken. Ik zag op een gegeven moment nogal groen en toen er om me heen een aantal mensen gingen kotsen heb ik dat ook niet meer in kunnen houden. Gadver wat kan je je dan rot voelen zeg bahhh. Verder hebben we genoten van de kust en van de zon, langs verschillende plekjes gereden en de grotten vanaf vaste grond bekeken (dat ging een stuk beter hihi).

Joe heeft wel nieuwe vrienden gemaakt op de boot! Hij was zo blij dat deze Engelse mevrouw bij hem op schoot kwam zitten! Heb ‘m nog nooit zo blij gezien! Ik heb er toestemming voor gekregen om deze foto te plaatsen hoor… (uiteindelijk hahaha)

Een stukje verder gereden en vanuit Olhão een ferry genomen naar Ilha do Farol. Het hele eiland overgewandeld en wat gegeten en gedronken tussen de locals. Als je hier je joggingbroek niet aan had en geen alcohol en zware shag walm om je heen had hangen hoorde je er niet bij!!

De dag van vertrek kwamen we er achter dat we eigenlijk een heel mooi strand voor de deur hadden.. die gelukkig nog wel gezien en even lekker rondgewandeld!

Hierna hebben we toch een paar nachtjes kunnen kamperen! Omdat het niet meer zo hard regende durfden we het aan. Maar toen begon het met waaien… en niet zo zachtjes ook! We kampeerden bij Shamwari Hilltop Retreat in de bergen.. een klein Afrika in Portugal (van een vrouw uit Zimbabwe). Boven op een heuvel! We konden niet in het ‘dal’ kamperen want daar was zoveel modder daar had C1tje direct vast komen te zitten! Dus we stonden ‘best’ wel in de wind. We hebben met veel moeite de tent extra vast gezet, met een extra stok en grote stenen op de zijkant. Heel gedoe, maar we hebben het overleefd.. en de tent ook! Op 1 gebroken tentstok na dan.. viel nog mee, volgens mij zaten we in een halve orkaan! We hebben daar een mooie wandeling gemaakt met de honden van de camping en een andere dag het dorpje Mertola en de verlaten São Domingos mijn bezocht (een vulkanische sulfide-ertsafzetting en het was de eerste plaats in Portugal met elektrische verlichting).

Paar lekkere dagen gehad en we waren blij dat we niet weg gewaaid waren haha. Hierna zijn we weer een stukje terug gereden naar het Zuiden waar we 2 nachten gekampeerd hebben. Van hieruit hebben we de stad Tavira bezocht, was leuk om even in rond te lopen.

Hierna hebben we twee nachtjes ten zuiden van Sevilla in een hotel geslapen in een echt Spaans dorpje. In dit dorpje rondgelopen voor eten en dat was zeer moeilijk voor een vegetariër! Hier werd geen woord Engels gesproken dus met translate er achter gekomen dat ik toch echt niks vegetarisch kon krijgen. Mijn hoofdmaaltijd was kippenpoot, op de foto kunnen jullie zien hoe ik er van genoten heb…. Ik heb het maar weggespoeld met wijn… dat maakte veel goed hehe

Hier vandaan een dagje in Sevilla geweest, nog steeds een hele mooie stad! Hier voor het eerst kennis gemaakt met een aantal onbeschofte obers.. welke trend zich grotendeels heeft voortgezet in Spanje. Ik bestelde in het Spaans maar zelfs dat werd vaak niet gewaardeerd.. 9 van de 10 x waren ze echt heel onbeleefd. Jammer. De kerstversiering was ook hier weer indrukwekkend, dat maakte weer een hoop goed.

Zoek de verschillen… 2015 vs 2022…

Hierna nog een paar nachtjes gekampeerd in Roche, waar de hoofdtaal Duits was en van hieruit een aantal stadjes/dorpjes bezocht, Jerez de la Frontera, Cádiz, Vejer de la en Tarifa.

En van hieruit zijn we vertrokken naar Caleta de Velez, onze mini holiday tijdens onze reis! We mochten tijdens de kerstvakantie gebruik maken van Wim z’n appartement en hebben hier echt genoten! We hebben hier gerelaxt, vegabbq’s op het balkon gehad, genoten van de zonsondergang, spelletjes gespeeld, lekker gesport in Torre del Mar op het strand (met de bergen als uitzicht) tapa’s gegeten op het strand en de boulevard en hier geluisterd naar livemuziek, plekjes als Ronda, Antequera, Málaga, Benalmadena, Nerja en frigiliana bezocht en hier lekker rondgewandeld. Het nieuwe jaar hebben we ingeluid op het balkon van Europa in Nerja. Daar hebben we een nachtje geslapen zodat we allebei wat konden drinken en gefeest dat we hebben! Héél veel gelachen om de zanger van de band die echt niet kon zingen en om de mensen die de 12 druiven naar binnen proberen te werken op elke klokslag, omdat dit traditie is in Spanje. Geen foto’s van oud en nieuw helaas.. Echt héérlijk onze mini holiday!! Nogmaals dank Wim!

Ook nog naar het Alhambra geweest in Granada en een mooie wandeling gemaakt in de Sierra Nevada. Dit en de rest van Spanje in volgende blogs! Werden anders teveel foto’s 😉 Stay tuned!

Doeiiii tot snel!!

Posted on 23 januari 2023 by Alida

Hola!

Eindelijk weer een blog, en nu over Portugal vanuit Spanje! Zoals in het vorig blog beschreven, hebben we echt vreselijk weer gehad, wat erg jammer was. We zijn een aantal keer bijna weggespoeld, maar we hebben er het beste van gemaakt…

We zijn begonnen in het dorpje Lebuçao, waar Natalia, Manuel zijn moeder woont. Wat ontzettend leuk om Portugal te beginnen in een lokaal dorpje tussen de locals in en kennis te maken met Natalia, een schat van een vrouw! Toen het in de ochtend nog niet met bakken de hemel uit kwam, zijn we naar het land gelopen wat Natalia bezit, vol met o.a. kastanjebomen die ze oprapen en verkopen. Wij hadden het seizoen net gemist maar er bleken nog veel kastanjes rondom 1 boom te liggen, dus we hadden nog zo’n 2 kilo bij elkaar. Natalia heeft laten zien hoe ze de kastanjes roosteren op het vuur en dan opeten. Dat met een speciaal wijntje erbij, heerlijk! Opwarmen bij het haardvuur, kletsen over haar ervaringen in Nederland (ze heeft jarenlang in NL gewoond en schoongemaakt bij de koninklijke familie, dus daar kwamen een aantal interessante verhalen van af..) Haar zus van 96 kwam ook nog even langs om op te warmen bij het vuur, echt te schattig om te zien als ze aan het giechelen waren, dat ze precies op elkaar lijken. Natalia muito obrigada!! (Geven jullie het door M&M? Aangezien er geen internet is bij je ma hihi)

Manuel was onze persoonlijke online gids in Portugal, hij vertelde via de app elke keer waar het leuk was om heen te gaan. Het merendeel van deze adviezen gevolgd, en die waren super! Onderweg kwamen we door van die schattige kleine dorpjes, en langs mooie stenen bruggen…

We zijn naar Parque Nacional Peneda-Gerês gegaan. We wilden hier eigenlijk wandelen maar het was zulk slecht weer dat we rond hebben gereden in het park en op redelijk droge momenten uit zijn gesprongen om de omgeving te bekijken. Vreselijk mooi, net een sprookje af en toe met het mos op de gebouwtjes en bruggen en ontzettend veel watervallen.

En het weer mocht de pret niet altijd drukken…

We zaten in een klein motel wat onderdeel was van een luxer hotel aan de overkant. Daar konden we tegen betaling gebruik maken van de sauna/stoombad/whirlpool en heb ik een massage genomen. Tja, je moet toch wat hehe. Tussen ons in stond een grote kerk waar Spanjaarden in grote getallen naar toe komen. Touringcars vol om één of andere heilige, São Bento,  te aanbidden. De kerkbellen gingen overdag tig keer af, klonk prachtig. Gelukkig stopte de kerk daar wel om 9 uur s’avonds mee, anders hadden we elk kwartier rechtop in bed gezeten. Ik vroeg het bij de receptie en de jongens daar lagen helemaal in een deuk.. ze zeiden dat is de meest gestelde vraag van de toeristen hier! De kerk zag er wel heel mooi uit in de avond..

Zien jullie wat op deze foto?

Wij ook niet! En met dit ‘zicht’ reed Joe vrolijk verder….

Hierna een paar nachten in een hostel in Braga overnacht. Van hieruit met paraplu’s en regenpakken rondgelopen en het stadje Guimarães gezocht en Braga zelf. Als het teveel regende ergens naar binnen gevlucht en als het een beetje opklaarde naar buiten voor foto’s…Gelukkig hadden we soms ook een paar uur geluk met het weer…soms ook niet.. chased away by the weather!!

Toen we bij de letters Braga waren, wilde Joe een foto van mij maken. Op dat moment kwam er een vrouw de foto inlopen omdat ze blijkbaar geen geduld had om te wachten. Ik liep scheldend weg en Joe rende naar me toe.. zegt tie vlug, dan ga ik haar foto nu ook verpesten! Tadaa…

Hahaha ik kan er nu nog steeds om lachen als ik hier aan terug denk….

Op naar de volgende plek zijn we eerst even in Porto geweest. En wow daar scheen de zon!! Heerlijk op terrasjes gezeten en bijna vergeten dat we verder gingen. Leuke stad met een relaxte sfeer. Erg toeristisch, dat dan weer wel… Ze hadden daar echt een super handige wasbak in een koffiebar. Het water wordt direct gebruikt om het toilet door te spoelen. Hoe milieubewust 😊

Hierna een paar uur verder gereden naar Parque natural da Serra da Estrela. Daar was het droog! Maar ongeveer 15 graden kouder! In Serra da Estrela bevindt zich ook de hoogste bergpiek van Porugal, de berg Torre (1993m), vandaar dat het ook iets kouder is hehe.

Een camping met een ontzettend vriendelijke eigenaar, die geen woord Engels sprak, maar met handen en voeten werk konden we elkaar verstaan. Hij gaf aan dat we in een caravan mochten slapen i.p.v. in de tent, maar wij bedankten en vertelden dat we gewoon in de tent sliepen. Good Luck! Was z’n antwoord, dat kon hij dan weer wel in het Engels. Stapels hout bracht hij aan zodat we een vuurtje konden maken in één van zijn braaiplekken, wat we natuurlijk naar hartenlust gedaan hebben… (dit zijn wij zo gewend van kamperen in Afrika en het mag bijna nergens in Portugal en Spanje).

Prachtige wandeling gedaan door de bergen waar we terecht kwamen bij een ‘waterval’ in een meer. Een tunnel, 1519 meter lang, gebouwd in 1955, die het water van Ribeira das Naves naar het meer Lagoa Comprida leidt. Bijzonder fenomeen om te zien! De volgende dag met de auto rondgereden in de bergen en wow deze bergen zijn ook super mooi!

Van hieruit verder gereden naar Nazaré. Joe wilde hier graag heen omdat hier de hoogste golven ter wereld zijn die gesurft worden door mensen vanuit verschillende delen van de wereld. Helaas waren de golven dit keer niet zo héél hoog, maar nog wel een enorme kunst om zo’n grote golf te surfen dus hier hebben we een tijd naar gekeken. En de kustlijn is daar ook heel mooi!

Van hieruit nog een aantal plekken bezocht, als Alcobaça, Batalha, Tomar en Fatima. Hier een aantal kloosters en cathedralen bezocht. Joe kan geen kerk meer zien onderhand haha. Wat we al een keer hadden gezien, maar wat in Fatima héél veel gebeurd, is mensen die op het plein rondom de cathedraal/kerk ‘lopen’ op hun knieën. Dit doen ze als zelfkastijding om een soort zelfde lijdensweg als Jezus te kunnen voelen. Stiekem een fotootje hiervan gemaakt, echt heel bijzonder om te zien, heb er met open mond naar staan kijken..

Onderweg, richting Manuel en Monique zijn we gestopt in het plaatsje Óbidos, hier werden we weer weggespoeld, maar wel een heel leuk dorpje om te zien.

En toen zijn we gezellig een weekje bij Manuel en Monique geweest. Erg gezellig om ze weer te zien, ze wonen in Sesimbra, ongeveer 40 minuten van Lissabon vandaan. Samen naar Manuel z’n ‘broer’ Santuário de Christo Rei geweest en naar Sintra. Daar een tuc tuc genomen die ons de berg op reed, leek Thailand wel daar met alle tuc tuc’s haha.1 van de kastelen binnen gegaan, want ze vragen echt belachelijk veel entree voor elk kasteel, maar Palácio de Pena was het wel waard. Samen een aantal keer uit eten geweest (de nieuwe keuken was op dat moment nog niet klaar dus we moesten steeds uit eten.. pff wat een straf hehe) voetbal gekeken en lekker bijgekomen in een heerlijk bed na een maand kamperen. Ook heerlijk om weer even op een normale bank te zitten in een huiskamer naast een haardvuur!

En ze hebben ons alweer fantastische tips gegeven om dingen in de buurt te bekijken dus dat hebben we tussen de regendruppels door gedaan (nadat Monique en ik elke keer een uitgebreide weercheck deden op de verschillende apps haha). We zijn met de ferry van Seixal naar Lissabon gegaan en daar een dagje rondgelopen. Leuke, grote stad en we hebben alles te voet gedaan. Dat was een beetje teveel, vooral toen we in een soort achterstandswijk terecht kwamen van India eeeh Lissabon, die  wijken hebben ze daar dus ook. Ben nog net geen Hindi gaan lullen met ze…

We zijn naar een grot geweest bij de zee in de buurt van Setubal, een prachtige wandeling gemaakt bij Cabo Espichel, het kasteel van Sesimbra en het tropische strandje Praia do Ribeiro de Cavolo bezocht. Een heerlijke lunch gehad bij een lokaal eethuis waar geen woord Engels wordt gesproken dus in mijn beste Portugees besteld. Ik zeg altijd tegen Joe ik vind dat als je ergens op reis/vakantie bent dat je op z’n minst moet kunnen groeten en bestellen in de lokale taal en dat gaat ons steeds beter af (Joe is nog iets meer aan het leren… hihi). De menukaart vertalen we met translate, dat is wel handig als je geen vlees eet en heel veel op elkaar lijkt!

Manuel en Monique muito obrigada!! Nogmaals dank voor de gastvrijheid en gezelligheid!

De kerstversiering overal in Portugal en Spanje was echt heel leuk en uitgebreid…

De laatste weken in Portugal beschrijf ik weer in het volgende blog.. er gaat namelijk erg veel tijd in zitten. Bij deze even een test.. vind je het leuk om m’n blogs te lezen, laat het me dan even weten, of hier, op social media of de app.. dan weet ik voor hoeveel mensen ik nog m’n best aan het doen ben… Tnx alvast!

Adios!!

Posted on 22 december 2022 by Alida

Buenos dias!

Hier eindelijk een blog over onze Europese tour van dit jaar vanuit Spanje.

Om te beginnen wil ik ook via deze weg mijn broertje héél veel sterkte wensen met alles wat hij door moet maken op het moment. Kom op bikkel, hier sla je je ook weer doorheen! Wij vertrouwen er op dat het helemaal goed komt en zijn blij dat het eindelijk de goede kant op gaat!!

Ook Jeroen, marije en familie héél veel sterkte in deze moeilijke tijd, we denken aan jullie! XX

Voor iedereen hele fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2023! Wij vieren de kerst dus in Spanje, heerlijk in het huisje van Wim in Caleta de Velez. Feliz Navidad!

Zo dankbaar dat we hier mogen zijn (voor mij al de 5^e x, WOW!). En eindelijk zon na heeeul veel regen! Whoop whoop!

We zijn al weer bijna anderhalve maand onderweg en hebben een hoop meegemaakt. Ik ga de eerste paar weken proberen te beschrijven… komt tie dan…

Onze eerste stop was in Pierrefonds in Frankrijk. Dit was logisch de eerste stop na een aantal uur rijden, maar bleek uiteindelijk ook best interessant te zijn. Er staat een mooi kasteel, gebouwd aan het einde van de 14^e eeuw en in 1858 onder het bewind van Napoleon III weer opgebouwd. We zijn hier heengelopen via een mooie boswandeling.

Hierna hebben wij een paar nachten doorgebracht op een camping in Parc naturel régional de la Brenne. We hebben hier een wandeling gedaan, door veel blubber, die eigenlijk best saai was haha.. dus daar heb ik niet veel foto’s van. Lekker geluncht en een keer s’avonds bij een halve Fransman/halve Amerikaan gegeten en uiteraard goede franse wijn gedronken mmmm. Ook nog een keer een kampvuur gemaakt. Toch een paar fotootjes, waarvan 1 van Joe die zéér blij was met z’n nieuwe katapult!

Hierna hebben wij een paar nachten in Bordeaux doorgebracht en de stad bezocht. Super mooie gebouwen, leuke kroegjes, miroir d’eau (reflecterend wateroppervlak), wijnmuseum, kortom een leuke stedentrip…

En toen was het zo ver.. we gingen Spanje in. Daar, waar het in 2020 zo snel eindigde, begon het nu gelukkig een stuk beter! We zijn vertrokken naar een camping in Zumaia in de regio Baskenland. Daar werden we direct ingelicht door de receptioniste van de camping dat de Baskische taal een taalkundig raadsel is dat geen enkele overeenkomst met welke andere taal dan ook vertoont! De eerste dag hebben we echt een prachtige wandeling gedaan. We zijn met de trein richting Deba gereden en van hieruit langs de kust terug gewandeld naar de camping. De hele wandeling was prachtig en we hadden heerlijk weer! Goed ingelicht wisten we wanneer het eb was, dus het flysch gesteente was op een gegeven moment zeer goed te zien. Je ziet bijzondere rotspartijen waarbij de lagen van het oergesteente goed zichtbaar worden. Door erosie gedurende een periode van duizenden jaren zijn deze verticale rotspartijen ontstaan. 

De pinchos in dit deel van Spanje zijn zoooo lekker en zooo goedkoop! In mijn beste Spaans er achter gekomen welke hapjes er zonder vlees waren en heerlijk gegeten en gedronken voor zo’n 8 euro per persoon…

De volgende dag een dagje naar San Sebastian gegaan. Toen stopte het met zachtjes regenen….. Jammer, want het is een hele leuke stad! foto’s van voor en na de regen..

Van hieruit zijn we naar Parque Nacional de Picos de Europa gegaan. Omdat wij de enige gekken zijn die nog in een tent willen verblijven in de winter, zeker in de bergen, zijn alle campings dicht daar, dus we hebben een B & B gevonden. Lekker gegeten en geslapen maar Joe zat vrij snel onder de beten van bed bugs ieeeeuw (komen een paar dagen later op zetten de plekken en jeuken vreselijk!). De wandeling die we gemaakt hebben was prachtig!!

Hierna een paar nachten gekampeerd aan het strand en van hieruit wat dorpjes bezocht. Oviedo, gijón (spreek uit als khi-hon) en Cudillero. Hieronder een paar fotootjes..

Ik had gelezen dat je in het gebied Asturië cider (sidra) kunt drinken wat op een speciale manier wordt ingeschonken. De escanciador (barman :P) schenkt de sidra vanaf grote hoogte in, waardoor de drank met kracht in het glas komt. Hierdoor komt er veel lucht bij, waardoor de sidra het beste tot zijn recht komt. Hierna moet je het glas in 1 teug leegdrinken. En je kan alleen een hele fles kopen! Kost geen drol, je krijgt er nog een gratis soepje bij en het was een hele leuke belevenis! Het is de kunst van de barman om recht voor zich uit te kijken of een gesprek te hebben en de drank zonder al teveel te morsen in het glas te laten komen. Ze hebben wel een spatbord ervoor staan als ze het aan tafel doen, wat misschien wel zo handig is hehe.

Van hieruit naar Somiedo Natural Park gereden en daar gekampeerd naast de koeien. Koeien met koeienbellen om hun nek, kunnen je aardig wakker houden s’nachts! We hebben een mooie wandeling gedaan naar het meer en op de camping een gezellig stel, Pieter en Sabina, ontmoet uit Duitsland. We hebben ons eten bij elkaar gegooid, Joe heeft een vuur gemaakt en Pieter zorgde voor wat wijn (de hele wijnvoorraad werd open getrokken haha) Wat een gezellige avond met super gezellige mensen! We hebben s’nachts niet eens gevoeld dat het vroor door de hoeveelheid wijn in ons mik hahaha

De dag erna nogal wat stress ervaren… omdat het dus gevroren had s’nachts hebben we rustig aan gedaan om de tent te laten ontdooien (het opzetten van de tent kost tijd, maar het afbouwen nog meer, omdat het elke keer zo nat is en we een grote tent hebben). Dus vrij laat naar onze volgende bestemming vertrokken, we hadden een goedkoop pensionnetje geboekt waar we in het donker aankwamen en die bleek gesloten! Ik had de eigenaresse aan de telefoon die 3 woorden Engels sprak en ze was toch echt dicht! Denk aan je ellende hielp niet, ik heb flink gejankt maar ze kwam niet. Pas toen Joe zei: I break open the door and we sleep inside!! kwam ze opdagen. Het bleek een misverstand want ze was gesloten voor het seizoen en ze ging de volgende dag zelf op vakantie (op de boekingsite stond alles op open maar dat klopte dus niet). Shiiit en daar in het dorp was niks anders (sowieso geen camping anders hadden we die geboekt). Uiteindelijk een dorp verder een kamer in een hostel kunnen boeken. Om (vooral mijn stress) de volgende dag te vergeten zijn we in Ourense naar de heetwaterbronnen gegaan. Heerlijk! Geen foto’s hier van helaas…

De nachten erna hebben we in een pensionnetje geslapen een uur van Santiago de Compostella af. Het stond al heel lang op mijn lijstje om daar een keer heen te gaan en we hebben verspreid al een paar wandelingen gedaan die er deel van uit maken. Prachtige kathedraal, mooie gebouwen en 1 van de amandeltaarten gegeten die je behoort te eten als je de wandeling van 1000 km of een deel ervan hebt gelopen. Wij hebben zeker 20 km er van gelopen dus vonden dat we er recht op hadden hahaha.

De volgende dag nog het stadje Vigo bezocht. Toen kwam het echt met bakken de hemel uit en het stormde, om gek van te worden. M’n paraplu brak, maar ik heb het allemaal heel sportief opgepakt, zoals iedereen weet die mij goed kent, heb ik m’n dag er niet door laten verpesten!

De volgende dag op weg naar de volgende plek nog naar mooie watervallen geweest. Onderweg komen we ook elke keer mooie dingen tegen, teveel om op te noemen. Heel vaak als we in de auto zitten is het dan wel goed weer.. daar krijg je dan wel weer mooie foto’s van…

De laatste dag in Spanje, voordat we naar Portugal vertrokken hebben we nog een mooie wandeling gemaakt bij Cañón del Sil. We bleken de hele weg de verkeerde routebordjes te volgen en toen we hier achter kwamen moesten we nog zo’n 10 km verder waarvan 2 km steil omhoog. Best een uitdaging…Tijdens deze wandeling zeker 3 seizoenen meegemaakt dus blij met alle laagjes die we aan hadden….

Hierna naar Portugal vertrokken waar we ongeveer een maand zijn geweest. We zijn hier een aantal keer bijna weggespoeld dus meer in hostels en b&b geslapen ipv kamperen en gelukkig bij Manuel z’n moeder en later bij Manuel en Monique mogen verblijven. Hierover het in het volgende blog meer!

Adiós

Posted on 13 oktober 2022 by Alida

Hallo allemaal!

We zijn weer even thuis. Omdat ik de vorige reis niet af heb gemaakt qua blogs, hier dan nu wel een blog van onze maand Zuid Afrika.

In tegenstelling tot wat veel mensen dachten op social media, zijn wij NIET getrouwd in Zuid Afrika hehe, maar Joe z’n dochter EINDELIJK wel!! Prachtige bruiloft geweest en een super gezellig feest s’avonds. Ik ben nog meer van Joe gaan houden dan ik al deed, omdat hij zo zenuwachtig was en met tranen in z’n ogen z’n dochter weg gaf, te cute! Officiële foto’s volgen nog, maar hier een paar uit eigen hand.

Vanaf de bruiloft hebben we een korte roadtrip gedaan. We zijn gestart in Pilanesberg, op zoek naar de leeuwen en het luipaard, maar die konden we helaas niet vinden. Wel veel mooie andere dieren, zie pics..

Verder gereden en om de lange rit een beetje te onderbreken hebben we 6 uur later in het dorpje Kameel overnacht. Niet eens een dorp te noemen, zo weinig mensen wonen er en je gaat echt terug in de tijd naar de paarden/ezelwagens. Het is een belangrijk dorp voor het opslaan van duizenden kilo’s graan in de graansilo’s. Lekker stukje hardgelopen hier!

Onderweg naar Augrabies bij een interessante padstal gestopt, waar de huisdieren meerkatten en honden zijn en het zijn ook nog is vrienden zijn van elkaar.

Van hieruit zijn we naar Augrabies gegaan, waar we op een camping-boerderij terecht kwamen. 1 groot zooitje, waar we naast de kippenhen een plekje aangewezen kregen. Ik zeg oh nee dan kan ik echt niet slapen naast hanen die om half 5 s’nachts al lawaai maken, wij een stukje verderop gaan staan, klom er binnen een paar seconde een pauw de boom in naast onze tent. Ik weet niet of je wel is dichtbij een pauw heb gestaan die z’n bek opentrekt… daar is een haan niks bij hahaha. En dat deed hij best wel vaak, OMG… De volgende dag heeft Joe de pauw de boom uit gejaagd, vanuit de andere boom hoorden we hem gelukkig iets minder hihi. S’morgens vroegen ze of ik het leuk vond om een baby geit een flesje te geven en om een geit te melken, natuurlijk leek me dit leuk. Hierna hebben we ook een beetje geitenmelk gedronken!

Een winetasting gedaan in de buurt en weer geluncht bij een gezellige padstal. Hier geholpen door de Griekwa mensen, afstammelingen van de Khoisan, de oorspronkelijke bewoners van Zuid Afrika, zo klein en schattig..

Na 2 nachten kamperen op de boerderij besloten we verder te gaan naar het Augrabies national park vlakbij waar je ook kan kamperen. Dat was een stukje rustiger. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, de Dassie-trail, die je inderdaad heel veel tegenkomt, echt leuke beesten om te zien. De volgende dag hebben we ook rondgereden door het park, weer op zoek naar mooie dieren. Genoten van de natuur en de mooie dieren. We waren van tevoren een Afrikaans stel tegengekomen die ons netjes hadden meegegeven die je over je hoofd kon trekken. En nodig dat dat was! Echt duizenden vliegjes om je gezicht heen tijdens het wandelen, NIET normaal. Je zou er maar wonen.. volgens mij krijg je dan dagelijks extra proteïne als je geen netje op je hoofd hebt! De watervallen zelf waren niet zo vol, maar nog steeds indrukwekkend. De Khoisan hebben de watervallen Aukoerebis genoemd, the place of great noise, waarin verwezen wordt naar de oranje rivier die 60 meter naar beneden dendert in een spectaculaire waterval. En dat hoorden we, ondanks dat er niet veel water was! Let op, soms zie je een struisvogel of een giraffe, goed kijken naar de foto’s…

Van hier uit zijn we richting Onseepkans gereden. Vanaf hier zouden we eigenlijk een 5 daagse kayaktocht hebben, maar die werd helaas geannuleerd toen we onderweg waren. We dachten, we zijn er nu toch in de buurt dus we gaan kijken wat we toch kunnen regelen. Hier aangekomen gingen ze de volgende dag met een groep scholieren de rivier op, waar we helaas niet bij konden aansluiten. We konden wel de volgende morgen een stukje peddelen met een gids die er voor zou zorgen dat we niet de verkeerde kant van de splitsing zouden nemen (omdat we anders 4 dagen verder pas opgehaald konden worden).

Gids piet snot heeft er voor gezorgd dat we die kant niet op gingen. Dat is ook het enige wat hij gedaan heeft. Wat een ongelooflijke eikel, ik denk dat hij stoned was want er kwam echt bijna niks uit. Hij heeft uiteraard geen cent fooi gehad. Maar dit mocht de pret niet drukken, wat Joe was jarig en we hebben er een gezellige ochtend kayakken van gemaakt. Lees: Joe heeft gepeddelt en ik heb foto’s en filmpjes gemaakt haha. De rivier op dat stukje was zo rustig dat we maar gewoon genoten hebben van de omgeving en elkaars gezelschap. S’middags kwam de groep scholieren aan en die gingen in de loop van de dag weg. Toen was het opeens doodstil. We bleven alleen met 1 chauffeur achter. Aan de overkant konden we Namibië zien, hier was ook 1 van de grensovergangen. Die nacht werd helaas Joe z’n telefoon gestolen en van mij een oplader en powerbank. Niet zo’n leuk verjaardagscadeau voor Joe helaas, maar gelukkig alleen materiële schade.

In plaats van de kayaktocht hebben we andere besluiten genomen. We zijn naar Verneukpan gereden! Ja, zo heet het echt haha. De pan is een opgedroogd meer en neemt je in de maling (verneukt) hoe groot het is en wat je op de pan ziet (het lijkt alsof er iemand loopt en het is b.v. een golfje van de hitte). Hier genoten van de zonsondergang, een vuurtje en lekker eten gekookt. De volgende morgen heb ik hardgelopen op de pan, Joe zag me vertrekken en ik werd steeds een kleiner stipje op de horizon tot ik verdwenen was. Kan jij mij vinden? In de verre omtrek geen levende ziel te bekennen, dat was echt heel vaag! 2 nadelen waren de steekvliegen die ons de volgende dag niet met rust wilden laten en de keiharde wind/storm waarbij we de tent in moesten pakken. Met z’n 2en en het gewicht van de tassen gebruikend (en van mij toen ik er boven op ging liggen) hebben we gelukkig de tent ingepakt gekregen. 1 nachtje was interessant, maar voor mij ook genoeg…

Het is nooit heel saai in Zuid Afrika, onderweg naar verneukpan kwamen we echt enorm veel vogelnesten tegen die de vogels gebouwd hadden op de elektriciteitsdraden. Deze zijn zo ontzettend zwaar dat de draden helemaal instorten. Hoop niet dat er nog iemand afhankelijk is van deze elektriciteit haha

Omdat we op het begin van onze roadtrip geen leeuwen en luipaarden hadden gezien in Pilanesberg had ik bedacht dat we nog een keer terug gingen. Weer 2 dagen rondgereden en qua leeuwen een aantal keer goed beloond (niet heel dichtbij maar wel heel gaaf) een super cute baby neushoorntje (die had ook nog z’n hoorn, want de hoornen worden afgehaald om poaching te voorkomen) en op het allerlaatste moment van de laatste dag, vlak voor zonsondergang, zag Joe opeens een luipaard aan de rechterkant van de auto lopen. Deze beauty ging nog even liggen, dus door de bosjes heen gelukkig wat foto’s kunnen maken. Yeah! Do you wanna see a leopard? We saw it again.. whoop whoop!! En niet met hordes andere toeristen maar met z’n 2tjes..

Thuis in Krugersdorp zijn we op het begin nog gezellig uit eten geweest met Joe z’n moeder en tante en aan het eind met vrienden van Joe, Fanus en Ronel. Beide super gezellig.

We zijn sinds afgelopen zaterdag thuis en blijven niet heel lang in Nederland. We hebben besloten om toch niet naar de Antillen te gaan, want dit werd erg duur, maar onze Europese reis door Portugal en Spanje, die in 2020 werd afgebroken, af te maken.

Zin in!! Cheers!!

Posted on 13 mei 2022 by Alida

Muli Bwanji?

En toen was het eindelijk tijd voor Malawi, een land wat bij mij al heel lang hoog op het lijstje stond om te bezoeken. Malawi wordt bestempeld als één van de armste landen ter wereld. Hierdoor en door verhalen van andere mensen, had ik een ander beeld van dit land. Natuurlijk zie je armoede, maar wij vonden het er minder arm uit zien dan sommige delen in Zambia en andere delen van de wereld. Ik ben natuurlijk ook India gewend en daar hebben er kinderen aan m’n benen gehangen omdat ze zo een honger hadden..

Veel zie je ook niet direct, malaria en aids zijn veel voorkomende problemen en ze hebben een summier dieet, wat je aan sommige kinderen ook kan zien (dik buikje). Ze hebben pas onderwijs vanaf de basisschool leeftijd, als ze al gaan. Vanaf de middelbare school moet betaald worden voor school, waardoor veel kinderen noodgedwongen stoppen. De muren van de huisjes waren vooral van steen, terwijl ik had gedacht dat het veel grashuisjes zouden zijn net als in Zambia. Ook hier bedelen ze, maar vaak wel iets minder vervelend dan in Zambia. De mooie lach van de meeste Malawiërs (vooral de kinderen) maakte een hoop goed!

Net zoals in de voorgaande landen is het straatleven héél druk.. Malawi is echt overbevolkt naar onze mening. Mensen moeten hard werken, wat vaak in de landbouw is, het sjouwen van maiskolven en b.v. takken/boomstammen op hun hoofd of op de fiets. In de grotere steden heb je de Zuid Afrikaanse supermarkten. Hier was b.v. de kaas of wijn véél te duur voor ons dus dat hebben we maar even achterwege gelaten. De gemiddelde Malawiër eet en drinkt dit ook niet maar er zijn er zat die veel boodschappen halen daar. Het meeste eten hebben we op straat geprobeerd te kopen om de kleine ondernemer te steunen. Je kwam hier alleen niet veel verder dan tomaat, aardappel, ui en bladgroenten als mosterd of pompoenbladeren en dan tientallen kraampjes naast elkaar met hetzelfde product! Dus, zeker arm, kinderen met kapotte kleding b.v., maar minder heftig dan verwacht en niet zo als in andere landen waar veel meer mensen op straat liggen te bedelen. Ik hoop jullie mee te kunnen nemen naar onze reis door Malawi, dan kunnen jullie kijken wat je er zelf van vindt.. Village and Street Life in Malawi!!

Een aantal nachten overnacht in Lilongwe op een camping van een Zuid Afrikaan (Joe kon weer even lekker in z’n eigen taal praten) en van daaruit naar Dzalanyama Forest Reserve gereden om daar te wandelen. De heen en terugweg waren meer interessant dan het Forest Reserve. Vooral omdat we na een paar uur tegen gehouden werden omdat we niet meer verder konden. Waarom? De brug was weg. Hoe dan? Iemand had het hout van de brug gebruikt als brandhout hahaha. Maargoed, wel een omrit van 2 uur door gehad… diegene heeft in ieder geval kunnen koken moet je maar denken… Hier ook nog een foto van een soortgelijke brug…

Je komt tijdens reizen erg interessante mensen tegen, waaronder Cathrine uit Zwitserland.

Die was aan het fietsen vanaf Namibië t/m Tanzania! Ze was begonnen met een vriend maar die kon niet meer tegen het bedelen in Zambia dus die was weer naar huis gegaan. Zij besloot om alleen verder te gaan. Ze overnachtte in allemaal dorpjes en kwam op die manier nog dichter in contact met de locals.. heel gaaf!

Hierna zijn we vertrokken richting Lake Malawi, het meer in Malawi waar zich veel afspeelt. Het meer is lang en uitgestrekt en beslaat een groot deel van het land. Er wordt veel gevist, als je rondom het meer woont heb je vaak vis te eten en er wordt geld mee verdient door de vissen te verkopen. Ook de weg richting het meer was zeker niet saai met alles wat je tegenkomt…

Fantastisch om te zien hoe deze kids zich kunnen vermaken met eigen gemaakt speelgoed..

We zijn gestart bij Nkhotakota waar we bij de pottery lodge hebben gekampeerd. Hier hebben we het personeel een beetje kunnen ondersteunen doordat ze aan Brutus hebben gewerkt (beetje schade ontstaan door de 05 route…) en heeft Gregory, onze lokale kunstenaar Brutus zijn naam geschilderd op de zijkant. Hij heeft ons ook een tour gegeven door het dorpje om te kijken hoe de mensen hier leven en hier hebben we de (vrouwelijke) chief ontmoet. Toen ze na een tijdje kletsen er achter kwamen dat ik verpleegkundige ben, hebben ze me gelijk gebombardeerd tot dokter en heb ik diagnoses moeten stellen van een overbelaste schouder bij de chief tot eczeem bij een kind! Ik had nog een beetje lanette crème bij me die ik gaf aan de moeder van het kind en zei tegen Gregory dat hij ijs moest regelen voor de chief haar schouder. Niet veel kunnen doen, maar de mensen vonden het fantastisch dat er iemand wat aandacht voor ze had.. de medische zorg in Malawi is niet om over naar huis te schrijven… Aaltje, the travelling “doctor” haha

Toen was het tijd voor onze Workaway bij Kachere Kastle. Een kasteel aan de kust van Lake Malawi.

De eigenaar (Engelsman) had contact gezocht met ons met de vraag of we rondom de kerst en oud en nieuw wilden komen werken bij ze, dus wij dachten dat is weer iets anders tijdens onze reis, waarbij het geld uit onze zakken stroomde. Kachere Kastle is een grappig concept op een mooie plek en het personeel komt allemaal uit de omliggende dorpjes, mensen die vaak geen opleiding hebben gehad en daardoor heel weinig Engels spreken. Maar oh, wat een karikaturen sommigen die er rondliepen. Één van de tuinmannen, Byson, had voor de deur gestaan bij het kasteel met één handgeschreven referentie van 40 jaar terug dat hij goed werk had verricht. Toen de eigenaar vroeg hoe oud hij was zei hij 40. Deze man was al bijna 80 jaar. Wanneer hij aan het werk was maakte ik altijd een praatje met hem, voor zover dat lukte in het Engels en de paar woorden Chichewa die ik had geleerd en hij gaf aan dat hij mij zo lief vond omdat ik nooit om hem lachte…. Sneu…

Toen ik een middagje vrij was ging ik wat personeel langs om foto’s te maken. Byson had tijdens de kerst om een cola gevraagd aan me.. ‘het is kerst dus jij moet een cola voor me kopen’. Op dat moment had ik het niet gedaan want ik vind bedelen irritant, zeker door iemand die wel z’n geld verdient, maar toen ik de foto’s ging maken dacht ik, ik neem een cola voor hem mee.. heeft hij z’n cola en ik hopelijk een leuke foto.. hehe Toen ik zei dat hij moest lachen ging hij met z’n mond open staan alsof er een pingpongbal in zat. Het maakte niet uit hoe ik het uit probeerde te leggen, hij begreep er niks van. Hij wist niet hoe hij moest lachen voor een foto! Uiteindelijk is het me gelukt.. fantastisch! Ook een aantal leuke gasten ontmoet, waarvan 1 Afrikaans stel bij wie we nog een paar nachten hebben geslapen in Lilongwe. Een dag voor de kerst hebben we kerstversiering opgehangen want dit was nog niet gedaan, dat was heel leuk om te doen.. als het niet weer vernield werd door de kitten hihi

Er kwam nog een hele sexy kerstman met de kerst langs!

We hebben ook kennis gemaakt met de lake flies.. die vliegen boven het meer na de eerste onweersbuien en als de wind verkeerd staat dan komen er miljoenen vliegen de kamers etc in.. het lijkt net alsof er iets in de fik staat op het meer maar dat zijn dus allemaal vliegen! Tijdens het foto’s maken van de vliegen wilden de kinderen van de omliggende dorpjes ook héél graag op de foto…

We zijn begin januari weer weggegaan, want buiten het feit dat we leuke mensen hebben ontmoet, hebben we het bij de Workaway zelf weer niet naar ons zin gehad. Een voordeel van een Workaway is dat je accommodatie krijgt in ruil voor je werk.. de kamers hadden echter geen airco, dus die waren bloedheet. We hebben dus lekker in de tent geslapen, wat een stuk koeler was, in een leuk bamboebos. We moesten persé dichte schoenen aan (lees: lelijke crocs!) en een lange broek bij het bedienen. Het was maar liefst 35 tot 40 graden dus dat was nogal een dingetje.. (hierdoor wel weer op een echte Afrikaanse markt terecht gekomen waar we onze kleding gingen kopen en wat lekkers natuurlijk).

We moesten zelf ons eten maken in een keuken waar ook voor de gasten werd gekookt.. en die keuken was minimaal 50 graden, dus ging je elke dag een klein beetje dood van de hitte… het keuken personeel was niet heel gezellig en toen ik een keer het zwembad in wilde springen om af te koelen, werd ik tegengehouden door de eigenaresse die persé midden op de dag het zwembad schoon wilde maken terwijl ze gasten had met kids die ook graag wilden zwemmen. Met als gevolg ontevreden kids en een oververhitte ontevreden Workawayer! Toen we twee dagen later vertelden dat we weg gingen (een dag eerder dan verwacht) stond de eigenaresse op en heeft ons nooit gedag gezegd! Haar man was netjes genoeg om ons gedag te zeggen. Daaaaggg Kachere, de rest van Malawi wachtte nog op ons!

Nog een fotootje van m’n favoriete gast die binnen 5 seconden in m’n handen werd gestopt door haar moeder toen ik zei dat ik wel even met haar wilde zwemmen. Echt te cute…

En nog wat meer foto’s van the Village and Street Life in Malawi….

In het volgende blog vertel ik onder andere over de familie van Max, de jongen uit Malawi die voor Joe z’n broer en schoonzus werkte. We zijn naar zijn geboortedorpje gegaan wat een super gave belevenis was.

Tionana nthawi ina!!

Posted on 11 april 2022 by Alida

Mwaiseni!

Hallo allemaal, voor degenen die het nog niet weten.. ik ben weer in Nederland..

Één van de meest trouwe volgers van mijn blog en ook nog is mijn liefste tante is een maand geleden erg ziek geworden. Ik kon niet meer genieten van mijn reis met de gedachte dat zij hier in Nederland lag te vechten voor haar leven. Maar ze gaat de goede kant op, dus we hopen dat ze ergens in de toekomst mijn blogs weer mag lezen en boos op me mag worden dat ik teveel informatie heb gegeven… Kom op lieve Marianne, you can do it!!

Helaas moet Joe nog volgen, omdat hij Brutus nog moet verkopen in Zuid Afrika, maar over een week is het al zo ver! Ik loop maar 3 landen achter met mijn blogs, dus ik hoop dit de komende tijd op te pakken… hier komt de eerste…

Onderweg zijn we een paar straat bbq’s tegengekomen. Zag er zeer hygiënisch uit, met maar een aantal vliegen rondom elk stuk vlees wat er hing, dus ook Joe heeft deze stukjes vlees maar geskipt haha

We zijn naar Kasanka National Park gegaan omdat we hoorden dat daar de bat migration was en dat leek ons wel heel gaaf om te zien. Vlak na zonsondergang komen er meer dan 10 miljoen! fruit vleermuizen overvliegen. Ik heb wel is een vleermuis trek gezien, maar zo enorm veel in 1 x niet. We zijn er voor gaan zitten en hebben ons verbaasd en genoten! Hoop dat de foto een beetje kan overbrengen wat we hebben gezien! Verder nog even rondgereden in het park en de volgende dag een wandeling gemaakt. Nog wat gave dieren gezien, waaronder erg mooie vogels!

Paar nachtjes in Mpika geweest om wat dingen te regelen en boodschappen te doen. De kip die hier zo liefdevol wordt vastgehouden is helaas niet zijn huisdier….

Hierna verder gereden naar Kapisha Hot Springs. Wij dachten we gaan met een temperatuur van + 35 graden in een heet water bron liggen hehe. Maar we waren niet de enigen die zo gek waren.. we komen de camping op rijden en ik zeg tegen Joe huh?! Dat is de NL familie die ik volg op insta! Dat was inderdaad zo en het klikte zo leuk dat we besloten om een paar dagen later een moeilijke 4×4 weg te gaan rijden samen van North naar South Luangwa (i.p.v. honderden kilometers terug naar Lusaka over een vervelende weg met duizenden potholes en honderden vrachtwagens die je van de weg af drukken). Hier over zo meer. Nog een paar fotootjes van Hot Springs..

Ik wilde Mutinondo Wilderness niet missen namelijk, wat door een aantal mensen was geadviseerd. Prachtige omgeving waar we heerlijk rondgewandeld hebben en lekker gekanood en gezwommen. Nog een aantal dieren gezien, die soms wel is gemist werden… Joe wil graag voorop lopen bij dit soort wandelingen met een stok in zijn handen voor slangen.. tot mijn irritatie natuurlijk, want dan mis is nog wel is dieren.. maar hier heb ik hem even een paar minuten voorop laten lopen. Joe loopt dus voorop en loopt ergens voorbij wat ik op de grond zag liggen en ik dacht, dat is cool.. een hele grote caterpillar (soort rups) op de grond. Dus ik met m’n neus er boven op.. ik zeg kijk hoe cool! Een caterpillar! Tot hij zich bewoog en ik opeens een gespleten tongetje naar buiten zag komen.. was het een slang! Gemist door Joe en ik had ‘m bijna een knuffel gegeven zo dichtbij was ik oepsss. Conclusie.. Joe mocht nooit meer voorop, want hij mist ze toch de slangen hehehe…

Goed kijken naar de foto tussen de bladeren.. waarschijnlijk snap je dan wel waarom de slang gemist werd..

Toen was het tijd voor de 4×4 route. Een route die alleen tijdens droogseizoen gereden kan worden, want als het nat is glij je van de bergen af naar beneden. Er wordt ook geadviseerd om ‘m samen te doen want als je pech krijgt onderweg kan het minimaal een week duren voordat je hulp krijgt.

Een heuse 4×4 route maar het ging eigenlijk best top, aantal keer uit moeten stappen om wat stenen weg te halen of de weg wat meer begaanbaar te maken. Brutus is wat laag bij de grond dus die had er iets meer moeite mee dan Randy, de Land Rover van de familie Boon. Maar ze hebben het allebei heel goed gedaan (en de mannen natuurlijk ook!). Af en toe een boompje om moeten hakken, paar river crossings… geen probleem.. totdat we bij een droge rivierbedding aankwamen.. waar we echt niet doorheen konden! We hebben het nog geprobeerd begaanbaar te maken met z’n vieren (zo’n 1 ½ uur lang ofzo) totdat Meindert en ik allebei vonden dat we om moesten keren. Joe en Gerdien waren het daar niet gelijk mee eens, maar hebben toch maar toegegeven. Zo kwamen we op een ander pad terecht wat eigenlijk een super goed pad bleek te zijn.. er was echter niemand die bij het hek zat om te vertellen dat we die weg moesten nemen! Via de satelliettelefoon hoorde de familie dat er wel leeuwen waren.. dus we hebben doorgezet en we zijn het park uitgereden. 23 u savonds kwamen we uitgeput aan, maarrr we hadden er weer een mooi avontuur op zitten!

Paar nachten naast het park geslapen bij een super mooie spot omdat je zo over de rivier kijkt naar South Luangwa National Park. Schouwspel mogen aanschouwen van een visserman die voor zijn leven moest rennen omdat een nijlpaard hem niet terug wilde laten gaan naar z’n boot (tot 5x toe) maar hij liet t uiteindelijk toch toe.

Het was niet eens nodig om de camping af te gaan, want de boodschappen werden voor onze tent gebracht.. mister delivery…

Het park in gegaan en daar o.a. 2x een leeuw gezien en een luipaard met haar cub die nog in de buurt liep. Ze blijven op het begin nog bij elkaar, maar het jonkie moet voor zichzelf gaan zorgen, voor z’n eigen eten, zodat hij kan overleven in de natuur. Ooh wat zijn luipaarden toch mooi! Een olifant die gevaarlijk dichtbij de auto kwam, maar na een beetje snuffelen gelukkig weer verder liep. Ook een cute babyolifantje.. wildparken zijn echt ons ding!

Ook nog in de bewoonde wereld (van Afrika.. dus blijft apart) geweest voordat we naar Malawi vertrokken..

Tsalani Bwino!

Posted on 3 januari 2022 by Alida

Dumela!!

Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Bij deze m’n laatste blog over Botswana! We hebben zooo veel dieren gezien dat het allemaal niet in twee blogs paste… En ik wil jullie de foto’s van al die gave dieren natuurlijk niet onthouden! In de tussentijd zijn we al twee landen verder.. 5 weken zambia achter de rug en nu al weer drie weken in Malawi. Ik weet dat het allemaal niet heel gezellig is in Nederland op het moment, dus denk dat een leuk blogje met wat foto’s wel een goede afleiding is! Hoop dat jullie toch gezellige feestdagen hebben gehad, wij hebben een work away gedaan in Malawi. Over een aantal blogs meer hier over.

Na onze wilde avonturen met de leeuwen zijn we verder gereden naar het volgende national park om te kijken of we daar nog meer wilde dieren konden vinden. 1 nachtje geslapen in Savuti. Onderweg weer echt van alles gezien, en allebei voor het eerst in ons leven cheetah’s in het wild gezien! Ze lagen wel te luibakken onder een boom, maar toch gaaf om te zien!

Nog veel meer andere dieren gezien, waaronder een groep leeuwen. 2 waren aan het sexen.. die blijven maar gaan! Totdat het vrouwtje geïrriteerd wordt en van haar afbijt.. dan mag hij 5 minuten niet en dan gaan ze weer haha

De volgende dag ontmoetten we Rob & B, mensen uit Zuid Afrika, die de vorige keer de river crossing hadden gedaan, welke wij daarna ook hebben gedaan met Brutus. Trots vertelde ik dat we dezelfde crossing hadden gedaan en dat het goed was gegaan. Gezellig staan kletsen en elkaar wat tips gegeven. Toen wij weg reden kwamen we na een tijdje weer vast te zitten! Omdat wij hen een tip hadden gegeven waar ze misschien leeuwen konden zien, kwamen zij na een kwartier aanrijden. Gelukkig! Ze hebben ons er uit kunnen trekken en we zijn hard verder gereden achter elkaar aan om niet weer vast te komen te zitten in het diepe zand! Totdat Rob de auto neerzette op een veilige plek en vertelde dat we nog een probleem hadden! We moesten bier drinken hehe.. onze redders!

2 dagen later nog gezellig met ze uit eten geweest! Baie dankie Rob & B!

Om bij te komen van onze wilde tijd in Botswana hebben we een week lang geslapen op dezelfde camping in Kasane, waar we ook hebben geslapen met de NL groep toen Joe reisgids was en ik mee mocht op reis. Heerlijk plekje! Elke dag gezelschap van de mongoose familie.. super cute!

Vanaf hier hebben we Chobe bezocht en weer een aantal leeuwen mogen bekijken, waaronder een paar die op jacht waren. De pumba’s waren ze gelukkig te slim af!

Tijdens de boottocht nog een aantal kills gezien van krokodillen, ook héél gaaf! Tot slot nog een aantal mediterende apen, waar we erg veel lol om hebben gehad!

Sala Sentle!!

Posted on 6 december 2021 by Alida

Dumela!!

Zoals beloofd een (foto) blog over Botswana! Met wat info erbij, want er is soms toch echt uitleg nodig hehe.. Hierna volgt er nog 1, want er zijn echt mega veel foto’s! We zijn nu al weer meer dan drie weken in Zambia, maar dat komt later.. Geniet!

Onderweg naar Nxai Pan National Park…

Nxai Pan National Park

Nu ik de olifantenfluisteraar gelezen heb, ben ik nog meer geïnteresseerd geraakt in olifanten!

Gave vogels, maar ze pikken zo het eten uit je hand!

Struisvogel met z’n baby’s… als je goed kijkt zie je ze.. en ja, het is het mannetje..

Appeltje eitje voor Brutus… en voor Joe!

Rakops.

Hier niet een ‘lady under the tree’ maar ‘ladies under the umbrellas’……

Local haircut. Eerste blanken die ze knipten! Ik mocht gratis…  met een scheermesje werd m’n haar er af gehakt! Als gevolg een Haags matje… Maar wel vriendinnen gemaakt haha. Ze vonden mijn haar zo interessant dat ze het alle 3 aan wilden raken…

Er werd opeens een auto bijna naar binnen gereden. De locals kwamen even scheren, maar omdat er een power cut was, gebruikten ze de accu van de auto. Met keiharde muziek erbij….

Central Kalahari Game Reserve

Het bewijs dat ik ook wel is rij….

Met gevaar voor eigen leven wild gekampeerd… uit m’n slippers gesprongen toen ik in het donker ging plassen omdat ik dacht dat ik oog in oog zat met een leeuw! Bleek een jakhals te zijn.. die nog erger van mij schrok dan ik van hem!! Op deze foto vond ik het nog leuk (toen was het nog licht hehe)

Paar dagen in de stad Maun geweest, via via met mensen in contact gekomen en naar een gezellig bierfestival geweest. Helaas geen bewijs van! Hierna naar Tshillifarm, waar we misschien een workaway zouden doen, de eigenaar gaf aan dat het zonde zou zijn als we naar wilde dieren op zoek zijn om een paar weken bij hem te verblijven, omdat het regenseizoen begon en de dieren dan niet meer naar de waterholes komen. Goed contact opgedaan en in de toekomst kunnen we daar misschien een maand o.i.d gaan werken. Super gave plek!

Kasankini community camp…

Met zonsopgang kijken naar de olifanten die aan het baden zijn.. eerst vond ik Joe uiteraard super irritant.. dat hij me zo vroeg wakker maakte! Maar toen ik m’n ogen open deed zag ik al die olifanten… wat een fantastische ervaring!! Eindelijk een goede reden om vroeg op te staan!! Uiteraard nog even blijven zitten tijdens het ontbijt..

Moremi Game Reserve

Oeps.. vast in het zand. Met z’n 2-en Brutus weer uit kunnen graven!

Onderweg naar Khwai. Ongeveer 100 olifanten in de rivier zien spelen en drinken.. zo ontzettend veel olifanten bij elkaar, samen met giraffes en nijlpaarden…fantastisch!!

Echt heel bijzonder.. deze olifant had 5 poten! Whahahaha

Maar ter info.. dit doet hij om af te koelen…

Khwai rivier. Langs de rivier zoveel beesten en hier hoef je niks te betalen.. nog beter!

Deze rivercrossing hebben we met Brutus ook gedaan! Spannend, want nog geen 100 meter verderop lag een nijlpaard in het water!! Over de eigenaar van deze auto in het volgende blog meer!

Zoek de verschillen…

Lion Kill!! OMG wat spannend, zo vlak voor ons neus. Super zielig, want de bok leefde nog toen zijn darmen opgegeten werden door 4 leeuwen!! Toen ik het vertelde aan een paar rangers was het antwoord… yeah thats mother nature.. en yeah dat is waar.. maar vond het toch sneu! Desalniettemin heb ik er wel tig foto’s van haha

Moeder leeuw heeft de bok gedood.. haar kinderen eten en zij houdt de wacht! De krokodil wil mee eten, maar wordt gewaarschuwd door moeder leeuw.. geen eten voor hem!

1 is iets gulziger dan de rest…

En de nijlpaarden spelen vrolijk verder!!

Volgende blog meer foto’s!!

Sala sentle!!

Posted on 10 november 2021 by Alida

Dumela!

Jaa hoor, daar is ze dan eindelijk met een blog over Botswana!

Ik ben bang dat het teveel is om over één maand te schrijven dus ik deel het maar in 2-en, dan blijft het leuk om te lezen. Alhoewel de laatste twee weken het spannendst waren, maar daarvoor moet je dan nog maar even geduld hebben hihi.

Ten eerste wil ik even beginnen met de mensen bedanken die geld gestort hebben om ons een beetje op weg te helpen.. baie dankie! Wordt zeer gewaardeerd!

Het vorige blog vroeg ik of iemand een goede naam wist voor onze auto.. we zijn overspoeld met hele zinvolle reacties… NOT, maar uit de paar aanmeldingen hebben we een winnares, Sophia, dochtertje van Holly van 8 jaar oud. Zij heeft bedacht dat onze auto Brutus ging heten! Dit vonden wij erg toepasselijk! Als we volgend jaar terug zijn krijg je een dikke knuffel een pakje oreo’s Soof, dankjewel!

Toen Brutus eindelijk klaar was, zijn we vertrokken naar Gaborone, de hoofdstad van Botswana. De grensovergang (Schilpadshek) ging voor Afrikaanse termen vrij soepel, even in de rij gestaan, maar niet voor uren. Tot mijn verbazing hoefden we gelukkig geen visum te betalen en mogen we legaal 90 dagen in het land blijven.

We checkten de eerste avond in bij een backpackers in de stad. Hier kampeerden we naast het zwembad, op de enige kampeerplek en waren we de enige toeristen. We werden omgeven door de ‘huisdieren’ daar, waaronder een haan. Deze haan en de rest van de hanen uit de buurt, hebben vooral mij vanaf 2 uur s’nachts wakker gehouden. Als vegetariër zijnde, snap je natuurlijk wel wat ik de volgende dag heb gegeten! Hier een fotootje van toen hij nog leefde…

En van 2 opmerkelijke andere huisdieren

We hadden van tevoren een koelbox van iemand gekocht om wat eten en drinken koud te houden, maar die begaf het al na 2 dagen met de tropische temperaturen hier (lees: minimaal 35 graden en super benauwd!). We hebben ‘m nog proberen te laten maken door een Indiër, die echt heel erg z’n best heeft gedaan.. maar tis helaas niet gelukt!

In de hoofdstad dus behoorlijk wat geld uitgegeven aan een nieuwe koelbox die je zowel in de auto als op 220 volt op kunt laden. Met deze temperaturen houdt tie het redelijk en de groenten verpakken we in papieren zakken. Als die op zijn en we zijn in de middle of nowhere eten we blikgroenten. Al met al kookt Joe lekker op het vuur wat hij maakt of op gas en ik doe al het snij, vreet en zuipwerk hehe. De belangrijkste taak is zorgen dat de wijnglazen gevuld blijven.. die taak neem ik zeer serieus op!

Een heerlijke avond gehad bij de Yacht Club, waar we met een mooie zonsondergang lekker hebben gegeten en gedronken met dassies en vogels om ons heen.

Toen wij al onze zaken hadden geregeld in de hoofstad hebben we 2 nachten gekampeerd in Mokolodi Nature Reserve. Hier hebben we getest of Brutus zijn 4×4 goed werkt… nou perfect! Aantal krassen van alle bomen verder op Brutus geven hem nog een stoerdere uitstraling… We gingen op zoek naar de neushoorn, die we helaas niet hebben gezien, maar wel veel andere dieren… super gaaf begin voor een park naast de hoofdstad!

Hierna zijn we richting Paje vertrokken, een klein dorpje, waar we 2 nachten geslapen hebben in Paje River Camp. De eerste nacht echter niet geslapen, want al snel kwamen we er achter dat in het weekend dicht bij locals te zijn niet een goed idee is in Botswana. De muziek ging om 7 uur s’ochtends iets zachter… Pule, de eigenaar van deze plek, vertelde dat iedereen zo uitgelaten is omdat alle bans op zijn geheven, als een avondklok en reizen tussen de verschillende gebieden. En dat vieren ze hoor! De volgende dag veel lol gehad met Pule en hij is uiterst trots dat hij op mijn blog komt in Nederland! Eindelijk andere toeristen tegen gekomen uit Zuid Afrika die ons wat goede tips konden geven! De dag dat we er waren door het dorpje heen gelopen, wat een fantastische ervaring, zo gaaf om te zien hoe de mensen leven (degenen die niet mee hadden gedaan aan de party van de nacht ervoor want die lagen dood in bed volgens Pule hehe).

We waren op pad naar de zoutpannen en op advies van één van de Zuid Afrikanen zijn we naar Kokonje island gegaan. Zeer afgelegen en niet zo toeristisch vertelde hij. Hij wees het aan op de kaart de avond ervoor en op die aanwijzingen zijn we gaan rijden. We kwamen eerst langs een dorpje waar ik in een winkeltje vroeg om verse groenten (blijkt soms zeer moeilijk te krijgen hier, ze eten hier meestal pap, bonen, tomaten, uien, aardappels en rijst en daar houdt het zo een beetje mee op). Maar, ik kon groenten krijgen bij ‘the lady under the tree’ om de hoek. Wij rond gereden en nagevraagd, toen bleek het toch een soort zinkplaten huisje te zijn. We vroegen of ze groenten had en ze wilde gelijk al haar tomaten, uien en aardappels verkopen haha. We vroegen wat ze nog meer maakte, ze pakte de deksel van haar pan en zei: French Fries! Lekkerrr dat ze waren! Joe heeft ook nog genoten van haar vetkoek die ze had gemaakt (ik vind dat net oliebollen en dat vind ik niet zo lekker), maar we waren weer een stukje, een paar tomaten, uien, aardappels en geen honger meer verder! Onderweg kwamen voor een hek te staan en moesten we vertellen waar we heen gingen. De gatekeeper was wel heel angstaanjagend dus we hebben netjes geantwoord!

Onderweg nog wat andere jongens die graag op de foto wilden.

Begraafplaatsen zien er zo uit hier

We kwamen echt op paden te rijden met diep zand.. ik zal vertellen dat ik een aantal keer heb gereden maar super blij ben dat Joe meestal rijdt, want jeetje wat ongelooflijk moeilijk soms om hier te rijden. De kosten die we hebben uitgegeven aan de 4×4 waren niet voor niks! Ongeveer een uur voordat we aankwamen op de plaats van bestemming vroegen we iemand bij een hek om de weg. Hij vertelde hoe we er moesten komen en dat we ook voorzichtig moesten zijn. 2 weken daarvoor waren mensen vast komen te zitten en die waren 2 weken gestrand! Uiterst relaxed en zonder vrees heb ik uiteraard het laatste stuk van de rit beleefd, pfffff. Vooral nadenkend dat we met de 50 liter water kan en nog 10 liter extra water wel heel weinig water hadden voor 2 weken! En dan rij je op de zoutpannen, kom je voorbij de plek waar ze vast hebben gezeten, waar Joe natuurlijk wilde stoppen om te kijken wat ze nu niet goed hadden gedaan (aiaiai) maar gelukkig was het zout op de plekken waar wij reden hard genoeg. We hebben de hele zoutpan rondgereden, het was een verlaten kampeerterrein, met bordjes naar verschillende campsites. Wij hebben de plek uitgekozen waarbij stond strictly no camping, omdat we dit toch echt de mooiste plek vonden onder een prachtige baobabboom! Fantastische zonsondergang gezien en genoten, maar het was zeer moeilijk om vuur aan de gang te houden en te slapen omdat het zo ontzettend hard waaide.. wat een uitdaging!

Ik wilde weer een keertje hardlopen dus Joe zei dat kan je wel hier doen. Hij zegt als je nu helemaal de zoutpan rondrent langs alle campsites zal het ongeveer 6 km zijn. Bij campsite 2 ben je op de helft! Zo gezegd, zo gedaan, de eerste 10 minuten ging het prima, tot ik de hoek om kwam en erg tegen de extreme wind in kwam lopen. Ik vond het geen goed idee om om te draaien voor het geval Joe me kwam zoeken en ik dan anders was gelopen dan afgesproken, dus ik heb doorgebikkeld. OMG, en hoe! Bij campsite 2 zat ik op 7 km… nou draai ik m’n hand niet om voor 10 km, maar met zulke harde wind is het toch best lastig! Ik heb zelfs een km gewandeld, wat echt niks voor mij is en ik zag de tijd en de km’s voorbij tikken. En ja hoor, bijna terug bij het einde kwam een bezorgde Joe in Brutus aanrijden (de tent inklappen is niet zo ’n makkelijke taak overigens..) en had ik 12 km hardgelopen en 1 km gewandeld met extreme tegenwind. Ik begon overigens in de wat koudere wind in een lange broek, waar ik na 1 km spijt van had. Maar trots op mezelf en een fantastische ervaring om hard te lopen op de zoutpannen, km’s verder kijkend met alleen maar een wit/grijze gloed om je heen… Conquering the Salt pans!!

Onderweg naar de volgende plek kwamen we langs een plekje, waar we wat te eten wilde halen. Dit bleek een vluchtelingenkamp te zijn. Maar zo ingericht dat de vluchtelingen allemaal winkeltjes hebben om te proberen zo aan hun geld te komen. Op het moment waren er vooral mensen uit Somalië en de Congo. Een praatje gemaakt met een aantal mensen, waaronder Joseph uit Congo, hij en z’n vrouw hadden beide een winkeltje naast elkaar… en hij vertelde dat het ‘visum’ wat zij hebben hen daar laat zijn en dat ze 1x in de week de stad in mogen om wat boodschappen te halen, maar ze verder in hun kamp moeten blijven. Ze leven hier al 7 jaar. Veel beter dan in Congo, maar nog steeds een beetje opgesloten. Hij hoopt een werkvisum voor buiten het kamp te krijgen.

Nog een belangrijke boodschap in het kamp…

Hierna 2 nachten in Nata geweest in Eselbe camp backpackers. Hier heeft Joe wat reparaties aan de auto gedaan en ik heb gewassen. Met een aantal mensen om het vuur gezeten 2 avonden en samen gegeten. Samen met Joe nog gekayakt over de rivier in een prachtige omgeving en mooie vogels gezien. Er heeft zich een nest bushbaby’s genesteld in een ruimte daar die net na zonsondergang tot ‘leven’ komen en dan kan je ze een soort zien ‘krioelen’ daar als de lampen aangaan. S’avonds laat ging ik terug om nog een keer te kijken en toen was er een kleine baby ‘uitgevallen’ en die hing aan de muur, bang naar me te kijken. Echt heel sneu maar ook heel cute, we hebben ‘m zelfs geaaid, zie pics.

Ik wil het liefst verder gaan en praten over alle wilde dieren die we hier na hebben gezien, maar dat wordt echt een volgend blog. Dat wordt waarschijnlijk een foto blog omdat we honderden foto’s hebben van de wilde dieren! We zijn nu een aantal dagen in Kasane, een lekker plekje aan het zwembad, wat heerlijk is als het zo heet is en over een paar dagen gaan we al naar Zambia toe!

Oh.. enneh.. als er wat foto’s op z’n kop staan.. sorry.. de wifi is niet al te best hier! (Heeft een maand geduurd voordat ik kon nadenken over dit blog…), Nu vlucht ik de tent in want wordt aangevallen door de muggen!!!

Tsamaya sentle!