Aaltje op reis

Posted on 5 maart 2019 by Alida

Mingala ba!!

Zo daar ben ik dan weer, als beloofd met een volgend blog over Myanmar.. Ik zal ‘m proberen wat korter te houden als de vorige keer… proberen hè… hihi. En met super veel foto’s!!

Met de nachtbus richting Kalaw gegaan, omdat je vanaf daar gave trekkings kan doen…had dit al gelezen en ook gehoord. Op het internet kwam ik op tripadvisor Robin z’n foto tegen, en die werd geadviseerd door meerdere mensen. Net voor zonsopgang kwam ik in m’n guesthouse aan en ik kon gelukkig gelijk een kamer krijgen. Het was te bewolkt voor de zonsopgang, dus heb ff een paar uurtjes slaap meegepakt (was niet echt gelukt in de nachtbus).

Die dag heb ik rondgelopen in Kalaw, een klein schattig stadje met een gaaf marktje, mooi uitkijkpunt en weer een aantal pagoda’s.

Robin (geboren in India) bleek de gids te zijn die bij het guesthouse hoorde, dus ik dacht dat is top! Hij vroeg wel meer geld dan de anderen, maar beloofde erbij dat hij dan ook naar de medicijnman ging en we bijna geen andere toeristen tegen zouden komen omdat hij alternatieve routes nam. Ik had gelijk een goed gevoel bij hem dus heb het gedaan. Was wel de vraag of we de volgende dag konden gaan want hij had meer mensen nodig. Twee NL meiden en een frans stel sloten zich aan, dus we konden op pad!

In drie dagen een wandeling van ongeveer 65 km van Kalaw naar Inle Lake, door rijst/chili/groenten velden, dorpjes, jungles, dirt roads.. waaaauuuww wat een ervaring! En s’nachts sliepen we in homestays, bij mensen thuis die ons behandelden alsof we van het koningshuis kwamen, zulk heerlijk eten maakten ze. Vaak al s’middags begonnen, omdat ze maar 1 grote pan hadden op een vuurtje.. ongelooflijk hoeveel ze op tafel toverden. Je grote backpack werd al doorgestuurd naar het guesthouse in Nyaungshwe, de plek waar je heen loopt (dorpje bij Inle Lake) dus met maar weinig bagage op je rug, genoten van alles! En zoals beloofd, langs de medicijnman geweest, die zelf een beroerte heeft gehad, en 1 kant niet meer kan bewegen. Maar hij heeft wel een ketting ingezegend die ik bij hem heb gekocht voor omgerekend een euro. Hele bijzondere, mooie ervaring. Schattige kindjes onderweg tegengekomen en gelukkig bijna geen andere toeristen. We hebben ook de beetlenut geprobeerd, gatver, wat ranzig! Aangekomen bij Indein, hebben de NL meiden, Maddy en Vera, alvast een boottocht gemaakt omdat zij minder tijd hadden. Ik ben met het franse stel naar een tempel gegaan en met de ferry overgevaren naar Nyaungshwe, met een paar stops onderweg, waar ik snel een einde aan heb gemaakt, omdat je anders weer extra moest betalen, de fransen er geen zin in hadden en ik toch die boottocht nog ging doen.. werd direct geaccepteerd, dat zou in India toch iets anders gaan hehe

In Nyaungshwe op 24/12 in m’n hotel ingetrokken met een master bedroom en ontbijt in de zaal voor m’n kamer.. hoe blij kan je zijn met zo iets simpels. Ook m’n was kunnen doen en s’avonds wat gegeten met de NL meiden. Afgesproken om de volgende dag met z’n 3-en rond te gaan fietsen rondom het meer en naar de winery te gaan! Wat een kerstcadeautje mmm en het fietsen was ook top haha. Super leuke rit.. na ongeveer een half uur brak de ketting van Vera haar fiets af.. baluh! Dus ik bedacht dat we deze wel konden laten maken door een local. Een jongen van een klein zaakje hielp ons vriendelijk, maakte de ketting en was helemaal zwart erna.. we rijden de hoek om en de ketting breekt weer! Toen maar het hotel gebeld (waar ik verbleef hadden we de fietsen gehuurd) die vroeg of een local uit wilde leggen waar we precies stonden en een half uur later werd op een scooter de fiets gebracht, de jongen achterop had de fiets in zn nek liggen haha. Ergens halverwege zijn we met een ferry het meer overgestoken, was ook héél leuk en m’n afdingkwaliteiten kwamen daar weer goed van pas!

En daarna dan lekker wijn geproefd, lekkah! Omdat de shiraz zo lekker was, hebben we hier nog een flesje van gekocht en bij de zonsondergang opgedronken. Héérlijk! Helaas moesten de meiden net voor de zon onderging al weer weg, omdat ze de nachtbus naar Bagan hadden. Er zaten nog best wel wat mensen van de zonsondergang te genieten, waaronder een turkse jongen die de meiden overdag al tegen waren gekomen. Daar heb ik uiteindelijk wat mee gegeten en we zijn nog even naar de kerstparty geweest in 1 van de hostels. Hij zei dat het net leek alsof we onze dochter in de gaten aan het houden waren, zo’n kinderparty was het haha.

De volgende dag ben ik (ook door m’n hotel georganiseerd) met de boottocht meegegaan over Inle lake heen, speciaal georganiseerd voor mensen alleen of stellen. Was super toeristisch maar ook super leuk! Je ziet hoe de mensen in bootjes leven op het water, maar als toerist word je vooral naar de trekpleisters gebracht (sigaren/naaifabriek/long necks) om je maar wat te kunnen verkopen. Weer een tempeltje bezocht en de vissersmannen bekeken op het water. Speciaal voor de toeristen, roeien deze ‘beenroeiers’ over het meer heen en houden hun handen vrij van de visnetten. Wij hebben al snel gezien dat er op deze manier eigenlijk niet meer gevist wordt want de andere vissers zag je wat verderop de vis vangen met een net hihi. Maar wel leuk om te zien. Ik kwam op ons bootje in contact met Anna, een gezellige Amerikaanse, en we spraken af om s ’avonds een ‘kerstdiner’ te houden omdat het leuk klikte en we beide ons zelf zielig vonden als we geen partner hadden om mee te dineren haha. Lekker en gezellig gegeten!

Omdat ik het toch al gezellig had gehad met de kerst heb ik besloten om tweede kerstdag in de bus te spenderen. Ik ging op weg naar Hsipaw (spreek uit als: Siepaw) om alwéér ja ja, je raadt het al, een hike te doen. Deze bus bleek een kleine minivan te zijn waar ik doorheen geschud werd, was niet echt comfortabel om ong. 8 uur in te spenderen. Maargoed, de gezelligheid met kerst had ik toch al gehad haha. In de bus kwam ik Nicola tegen, een leuke engels vrouw, die ook wel mee wilde met de hike. We zaten beiden op een andere plek en hadden een ander budget, maar ze was wel blij dat ik het allemaal vrij goedkoop had kunnen regelen hehe. Hier dus weer een hike gedaan de bergen in. Dit keer wel maar 1 nacht, maar door een prachtige omgeving! De gids was dit keer een jonge jongen, die ons van het dorpje beneden naar het dorpje bracht waar zijn ouders nog wonen. Hier weer super gastvrij ontvangen en heerlijk gegeten. We kwamen precies op de dag aan dat alle bevolking uit het dorp bijeen was, omdat ze samen met de monniken de kwade geesten uit het dorp aan het verwijderen waren. Toch een veilig gevoel dat er die nacht geen geesten ronddwaalden hehe. En prachtig om alle mensen uit het dorp bij elkaar te zien in de traditionele kleding samen met alle kindjes! Er was ook een man mee uit Israël, een hele aparte man die er van overtuigd is dat iedereen op de wereld een hekel heeft aan zijn land en bewoners. Heb even duidelijk gemaakt dat deze bewoners zich ook soms wel erg aso gedragen in plekken als India en Nepal, zijn smoes was dat dit de moslims waren… ach tja. Ik heb hem geholpen met z’n guesthouse te boeken in Cambodja via agoda en daar was hij me eeuwig dankbaar voor. Denk niet dat het zijn idee veranderd heeft ben ik bang… De tweede dag liepen we naar beneden naar Hsipaw terug, onderweg nog heerlijk gezwommen in een mooie waterval.. super mooie tocht!

Omdat ik de vorige trein zo leuk vond heb ik er voor gekozen om weer een lange trein te nemen van Hsipaw naar Mandalay. Ik wilde ook wel een keer wat luxer, Nicola ging in de upperclass (had haar hotel voor haar geboekt maar kon dat helaas niet voor mij doen) en toen ik aankwam op het station was er helaas geen upperclass mee. Nou ja dan maar ordinary, ben wel wat gewend.. dacht ik! Jeeeetje daar ben ik echt door elkaar geschud! Bloedheet en echt gewoon minder comfortabel dan de vorige trein. En ik had vooral honger! Ze kwamen hier dus niet continu rondlopen met eten, de snacks raakten op.. dus ben af en toe uitgestapt bij een station om wat te eten te halen. Want veel weten wat er gebeurd als aaltje laag in haar bloedsuiker zit….. Maar met het treinkaartje had ik wel een levensverzekering aangeschaft voor ongeveer 10 eurocent hahaha. We zijn nog over het Gokteik viaduct heen gereden, bijna 700 meter lang, en de hoogste brug in Myanmar. Omdat we zo langzaam gingen, hadden we de tijd om foto’s te nemen. Vooral op het viaduct een prachtige omgeving!

Dit keer heb ik maar 1 nachtje geslapen in Mandalay omdat ik graag in Bagan oud en nieuw wilde vieren. Daarover in het volgende blog meer, heb nu weer een week beschreven. En niet te lang, toch?!

Twa me!!