Namaste!
Ik wil dit blog beginnen met aan Margo te denken. Lieve, warme Margo die niet meer in ons midden mag zijn. Zo vreselijk oneerlijk en onverwacht…. Vanuit hier wil ik mijn kracht en troost toezenden naar Wim, Opa, Marije, Rosanne, Justin en Jasmijn. Ik denk aan jullie!!
En ja, het klopt.. ik ben op het moment de Everest niet aan het bewandelen! Ik heb even pas op de plaats moeten nemen en in plaats van dat ik het vliegtuig naar Lukla nam, zat ik op de SEH met (ALWEEEER!!) darmproblemen. In de tussentijd ben ik gelukkig eindelijk goed opgeknapt, na 2 antibioticakuren. Toch een flinke bacterie geweest. Hoop (en ik ga er vanuit!) dat het nu dan eindelijk echt over is. Wel weer grappig hoe dat er aan toe gaat op zo’n SEH, totaal geen privacy, lig je achter een gordijntje om nagekeken te worden door de dokter, staan er 4 volgende patiënten om de hoek van dat gordijntje te kijken. Kom je daar met koorts, wordt er geen temperatuur opgemeten, maar 2x je bloeddruk. De gids, genaamd Dipendra, bij wie ik de wandeling had geboekt kwam me nog redden s’ochtends.. was sowieso een hele vage vent, maar ik lag op bed in het hotel en toen ging hij m’n pols opmeten.. nou hij heeft overal gevoeld behalve waar je je pols kan voelen.. whoehaha..hierna werd ik door hem en z’n vrouw naar het ziekenhuis gebracht alsof ik een klein kind en echt vreselijk ziek was.. Chris en ik hebben hier later vreselijk om gelachen: ‘Dipendra, saving the day!!’… 😛
Helaas kon ik de Everest niet gaan lopen samen met Chris en heb ik rust genomen in de altijd zo drukke hoofdstad…
De eerste dag wel zitten wachten op het vliegveld om te vertrekken naar Lukla, werelds gevaarlijkste vliegveld.. dit kon niet i.v.m. het weer.. nou laten we dan maar een dagje wachten.. 😉 Dus een dagje vliegveld erbij gepakt.. de volgende dag hoefden we niet eens richting vliegveld en de dag erna lag ik dus op de SEH. Kostte me wel geld om alles te annuleren, maarja als dat alles is 😉
2x in de garden of dreams geweest, een kleine tuin met hoge muren er omheen, erg rustgevend nadat je het hysterische getoeter en de bedelende mensen achter je hebt gelaten.. en leuk fotomateriaal 😛
De 2e dag dat we niet konden vertrekken, zijn we richting Patan gegaan, waar Johannes ook heen kwam. Patan was erg leuk.. mooie, oude tempels. Het komt hier regelmatig voor dat mensen zitten te zingen/bidden, dit gebeurde hier ook in een mooie gouden tempel.. erg speciaal om te zien. Nog spelletjes gespeeld met de lokale kindjes, erg leuk!
Hierna 2 dagen rust genomen op doktersadvies.. (inclusief een heerlijke massage :P) 2 dagen vond ik wel weer genoeg, dus ben ik samen met Johannes en 3 Engelsen vertrokken naar Bodnath (ook wel Boudha genoemd) om de grootste tempel uit Azië te bekijken.. erg leuk om te zien, vooral de omgeving waar jonge monniken in verschillende tempels muziek aan het maken waren..
Met twee locals, Johannes en 2 engelse meiden naar Chobar gefietst! Ja echt waar, in deze krankzinnige hoofdstad op de fiets gezeten! Echt super gaaf, heel mooi uitzicht over Kathmandu.. me eigen wel de pestpokken gefietst, sommige stukken zelfs moeten lopen omdat het zo steil was! En tja ik ben natuurlijk super goed in fietsen…
Ik heb Nirajan ontmoet, wie ik door Sophia geadviseerd heb gekregen. Echt een super aardige jongen, die al veel voor me geregeld heeft. Via hem ga ik over een paar dagen de Annapurna Base Camp doen, de berg die ik in eerste instantie wilde beklimmen voor de Everest plannen om de hoek kwamen (om eerst even in te komen voordat ik de Everest ga doen ;)). Eerst had hij een meditatiecentrum geregeld waar ik 10 dagen heen zou gaan om bij te komen na het slechte nieuws van thuis en rust te nemen. Na 1 dag ben ik echter weer vertrokken! Was even nog niet de tijd om te zitten en niks te doen met de wetenschap dat er nog zoveel moois op me wacht.. Ik kon me ook niet aan de regels houden omdat ik s’avonds wel iets moest eten voor m’n antibiotica.. ik dacht dit doe ik wel als ik er echt aan toe ben 😉 Zie hieronder het programma en waarom ik hier dus echt niet meer wilde zijn 😛 😛
Nirajan heeft een tour geregeld naar het Chitwan national park, waar ik 2 dagen ben geweest. De rit naar het park was al prachtig! Echt een super mooie rit door de bergen heen (duurde 6,5 uur maar dan heb je ook wat ;). Op het park zelf allemaal toeristische dingen gedaan, maar wel heel leuk.. we zijn eerst naar de Tharu people geweest, om te zien hoe deze mensen leven.. ja het kindje heeft echt een tepel in haar mond 😛 s’ avonds naar een show geweest met traditionele muziek en dans.. ik heb vooral moeten lachen om degene die het presenteerde, die jongen deed z’n uiterste best om zo bekakt mogelijk Engels te praten haha. En er zijn op het moment heel veel Chinezen, kunnen behoorlijk vervelend zijn maar ook heel grappig om te zien hoe ze zich misdragen als ze mogen dansen op het podium :). De volgende dag in een kano gezeten en een stukje door het park gevaren, hierna een stuk gewandeld.. mooie natuur, weinig dieren gezien. Het gras staat op het moment erg hoog dus zelfs als ze er zijn kunnen ze zich goed verstoppen.. s’middags op een olifant gezeten die op commando water over je heen gooit met z’n slurf..erg leuk en heerlijk verfrissend, aangezien het daar bloedheet is! S’middags in zo’n bakje op een olifant gezeten, omdat het zo warm was had ik m’n broek afgeritst (ja ik heb een afritsbroek aan :P) maar daar had ik aan het einde behoorlijk spijt van, aangezien de olifant zich een weg baant door alle bomen/takken en zich door weinig laat tegenhouden 😉 En ik zat uiteraard voorop dus eigen schuld dikke bult ik had behoorlijk wat schrammetjes 😉 Maar het was het waard!! Ik heb een neushoorn gezien! Met baby! Ze lagen lekker te badderen.. erg leuk om te zien! Deze tour gedaan met 2 Chinese meiden en een jongen uit India.. de meiden representeerden wel echt mijn idee over Chinezen (hello kitty truitjes en lekker kinderachtig ;)) maar ze waren wel echt heeel aardig!
Ik ben een dag langer in de hoofdstad gebleven om de Kumari te zien, de levende godin. Hier had ik al over gelezen en wilde dit heel graag meemaken. Ze komt 1 week per jaar naar buiten en dat was deze week, dus lucky me 😉 Voor de geïnteresseerden, zie wikipedialesje 🙂 http://en.wikipedia.org/wiki/Kumari_(children) ik heb me in de waanzinnige menigte gemengd om een glimp op te vangen van deze prinses en vooral foto’s van haar te maken.. en het is me gelukt.. ik ben bovenop de kar geklommen waar ze in zat en ja hoor.. ik heb m’n foto 🙂
Hierna ben ik 2 dagen naar Bhaktapur geweest en hier kwam ik terecht in een homestay. Erg leuk en lekker primitief.. het bed was een soort van kast met een deken erop.. dit had ik ook bij de meditatie.. ik begin er steeds meer aan te wennen, aan die harde bedden 🙂 Gekeken hoe die jongen z’n moeder voor me ging koken en geleerd met een bepaald mes frietjes te maken.. Hierna het spektakel mogen aanschouwen hoe ze in die zelfde keuken 4 ratten gingen wegjagen en daarna gedouched in een soort van grot hahaha
Bhaktapur zelf is erg leuk, je moet een dure entree betalen maar zoals bij nog een paar andere plekken kan je je entreekaartje gratis laten verlengen als je pasfoto’s hebt en een kopie van je paspoort en je visum, deze was mooi, geplastificeerd, die anderen vallen als vodjes uiteen 🙂 Mooie tempels hier, schattige kindjes en mooie oude gerimpelde mensen die het prachtig doen op de foto 😉
De tweede dag ben ik nog ‘even’ een heuvel opgeklommen, genaamd Changu.. dit zou een uur lopen zijn.. doe dit maal 2 met een brandend hete zon op m’n schouders en je begrijpt hoe ik me voelde 😉 Maar het was het uitzicht meer dan waard!
Voordat ik het vergeet.. het Alida fonds is nog steeds geopend! Het heet nu helpAlidahaarannuleringskostenvoordeMountEveresttebetalenfonds!! Gelieve te storten op rekeningnummer 179923064 t.n.v. A.Batelaan, reizend door Nepal 😉 😛
Ik ben jaloers op deze mensen! Die kunnen gewoon overal slapen 😛
Wist je dat:
Dit verhaal zo lang is dat ik geen zin meer heb in de wistjedatjes :p
Namaste!