Aaltje op reis

Posted on 20 februari 2019 by Alida

Mingala ba!!

Ik ben al weer anderhalve maand in Thailand, maar heb nog steeds geen blogs geschreven over Myanmar. In de tussentijd heb ik eindelijk m’n divemaster af kunnen ronden na bloed, zweet en véél tranen… Hierover in een ander blog meer..

Maar nu eerst; Myanmar, land of the smile!!

Wat?! Dat was toch Thailand?! Nou daar ben ik het niet mee eens! De meeste mensen in Myanmar zijn super vriendelijk, lachen super vaak naar je en roepen continu hellooo of mingalabaa! Ik vind het eigenlijk te vergelijken met India, maar de mensen zijn meer bescheiden. In India willen ze 30x per dag met je op de foto en in Myanmar 1x in de 3 dagen. En dan zijn het meestal jonge meiden, niet zoals de vieze mannetjes in India haha. Een aantal spreekt vrij goed Engels, maar er is nog wel wat verbetering in te brengen.. misschien kunnen we daar Engelse les gaan geven…! Een prachtig land, met duizenden pagodas en super veel boeddha’s, ik keek af en toe m’n ogen uit en dat voor iemand die al aardig wat Aziatische landen heeft bezocht! Ik vertel nu even (in het kort hihi) wat ik de eerste week heb meegemaakt in Myanmar. Ik verdeel de maand dec. maar even over meerdere blogs want anders is het echt teveel…

In Thailand had ik nog snel een vliegticket het land uitgeboekt, omdat ze hier moeilijk over zouden doen bij de grens. Nou nee hoor, het leek wel alsof ik op de koffie was hier, zo aardig waren ze. Je moet wel een foto maken, ze hebben nooit om het ticket gevraagd en ik kon zo verder lopen de brug over.. Dan stap je opeens een ander land binnen!

Ik vond het gelijk al India in het klein, mensen waren meteen heel vriendelijk en na een tijdje wachten (lees: anderhalf uur) konden we dan toch eindelijk naar Mawlamayine vertrekken, mijn eerste plek in Myanmar. Ik zat met een leuk stel in de shared taxi (normaal zit je daar met z’n 5-en in, maar hij kon geen andere mensen krijgen) en dat was maar goed ook, want die vent reed echt als een malloot! Waar je normaal 4,5 u over doet, hebben wij in 3 uur gedaan. Wow, a world record! zei de man in het guesthouse. En in die 3 uur heeft de chauffeur nog z’n beetlenut gekocht, paar kipsateetjes, aantal telefoongesprekken gevoerd en 3x gestopt waar ik mijn paspoort moest laten zien. Hij reed zo hard in de bergen, dat het meisje naast me moest spugen.. heb haar nog een keelsnoepje aangeboden, waar ze een uur later nog op zat te zuigen.. it’s delicious! Hehe. Het ging zo snel dat ik er niet eens over na hoefde te denken of ik misschien niet moest plassen.. elk nadeel heeft z’n voordeel! Toen ik onderweg zei, dat het net leek alsof ik in een racespelletje zat en hij de beste was, moest hij hard lachen. Toen ik hem vertelde dat hij de gekste chauffeur ooit was, lag hij helemaal in een deuk. Ik denk dat de beetlenut (vaak met opium, al zeggen veel locals dat het illegaal is) hem een tikkeltje gek maakt…

In Mawlamayine de eerste dag rondgelopen en wat pagodas bezocht. Hier nog uitgenodigd door een monnik die mij wel zijn monastery wilde laten zien. Één van de pagodas had zelfs een lift! Nog nooit meegemaakt! Diezelfde pagoda was, kort daarvoor, voor de helft ingestort, halve bovendek naar beneden gekomen…

Elke avond voor de deur een massage gehad van een Birmees, geboren in India, hij vond het uiterst interessant dat ik Hindi sprak, toen ik er echter achter kwam dat ik de eerste avond teveel had betaald, heb ik hem hier ook op aangesproken in het Hindi.. (was omgerekend gewoon 60 eurocent teveel!! Dat accepteer ik natuurlijk niet whahaha) en toen kreeg ik zelfs een gratis massage. Vond het de laatste dag toch wel weer zielig dus toen heb ik hem weer een beetje meer gegeven.. zo ben ik dan weer wel..

De volgende dag kwam Martina, een meid uit Zwitserland naar me toe om samen een scootertje te huren en naar Ogre Island te gaan.. nou dat leek me wel wat.. super gezellig gehad en mooie dingen gezien. Een ‘pijpfabriek’ ja diegene waar je uit kan roken!, naar een hele grote reclining buddha geweest (180 meter lang en 30 meter hoog!) waar ze nog een nieuwe naast aan het bouwen waren. Je kon er ook in lopen, maar dat was heel apart, allemaal bloederige beelden van mensen die vermoord werden op de meest gruwelijke manieren. Daar zijn we maar weer snel weggegaan haha. Verder lekker rondgetoerd en vriendelijk begroet door alle locals. Voor omgerekend een euro een lekkere lunch gehad, het ging wel snel hoor met m’n geld daaro!

De volgende dag ging Martina met de bus naar Hpa-an (uit te spreken als Paa-an) maar ik wilde de boot nemen. Voor de zekerheid nagevraagd of er wel een toilet was op de boot, ja zeker weten die was er… eeehm nee!, dus heb ‘m behoorlijk zitten knijpen in een boottocht van 6 uur.! Gelukkig stopten we onderweg nog even bij een monastery en ben ik, aangekomen op de pier in Hpa-an, naar de overkant gerend en bij mensen thuis (ik dacht dat het een koffieshop was) naar de wc gegaan. Ze moesten er erg om lachen en ik heb een aantal keer diep gebogen om ze te bedanken! De boottocht was gelukkig prachtig, dus ik heb wel afleiding gehad!

In Hpa-an samen met Martina weer voor twee dagen een scootertje gehuurd. De eerste middag al naar twee grotten geweest, waarvan één de batcave. Heel gaaf, dan komen rond zonsondergang miljoenen vleermuizen de grot uit, om te gaan eten in de bergen. Heb zulk soort spektakels al eerder gezien, maar het blijft gaaf! En omdat de cave bij de brug in de buurt zit, waar behoorlijk wat verkeer overheen rijdt.. staan er een paar locals op grote plastic containers te slaan, zodat de vleermuizen niet richting de brug vliegen (om de vleermuizen maar ook de mensen te sparen!).

De volgende dag zijn we met de scooter richting Mt Zwegabin gereden, een berg met een klooster er boven op. Geadviseerd door een lokale gids en dit was meer dan de moeite waard! De berg is 725 meter hoog en te beklimmen door véle trappen te nemen… Vroeger mocht je nog in het klooster blijven slapen, maar omdat er één of andere toerist naar beneden is gesprongen van deze berg, mag dit niet meer… Wij hebben ‘m in anderhalf uur beklommen en erg genoten van het prachtige uitzicht!

Was alleen wel verboden voor Duitsers daar..hahaha

De volgende dag met de scooter naar andere grotten gereden, ontzettend leuk, door rijstvelden en door de prachtige natuur. Voor 1 grot, ging je via een schattig verlichte gang naar de andere kant en dan kon je aan het einde een bootje nemen, om via een omweg weer teruggebracht te worden naar de ingang. Niet geschikt voor de mensen met claustrofobie, want de grot waar we doorheen moesten met het bootje was niet héél ruim.. Nog naar een tempeltje geweest bovenop een hele bijzondere rots en een armbandje gekregen van een monnik, die ik drie dagen geleden pas afgeknipt heb omdat deze nu toch echt uit elkaar viel.. Paar gave dagen gehad!

Hier vandaan ben ik, dit keer met een busje, weer teruggereden naar Mawlamayine, omdat ik graag de slowtrain richting Yangon wilde nemen. Lees: sloooow! 10 uur durende treinrit over 300 km.. maar super gaaf! Op die manier zie je alles op je gemak, komen ze ongeveer elke tien minuten met heerlijk eten of drinken langs, wat ze met gemak op hun hoofd balanceren in de nogal ‘hobbelige’ trein en komen bij elk station kinderen aanrennen die met z’n allen duiken naar de snoepjes die de locals uit de trein gooien. Na 5 uur was het gedaan met de rust en stroomde de hele trein vol met super veel locals (Martina stapte daar ook op) die bij de golden rock vandaan kwamen. Ik heb er voor gekozen om daar niet heen te gaan omdat de accommodatie nogal duur was en je er als vrouw niet echt in de buurt kon komen (is heilig, omdat de rots overeind gehouden zou worden door een haar van boeddha, was volgens Martina wel erg interessant). Ik heb door de locals die binnenstroomden wel met gezellige lokale meiden kunnen kletsen, waarvan er 1tje goed engels sprak en we aan elkaar allemaal vragen hebben kunnen stellen over de verschillen in Myanmar en Nederland (dat zijn er uiteraard behoorlijk veel!). Kortom m’n ogen uitgekeken, super veel foto’s gemaakt en blij dat ik deze (langzame) rit gedaan heb.

In Yangon een paar nachten in een dorm geslapen omdat een privékamer daar erg duur was (accommodatie is een stukje duurder als eten en vervoer) en er voor de zoveelste keer achter gekomen dat in een dorm slapen ECHT niks voor mij is. Als ik andere backpackers sprak in de tijd erna moesten ze erg lachen als ik vertelde; I really hate dorms, from the bottom of my heart! Ik had expres een only female dorm uitgekozen (Martina lag in een mixed) omdat je dan minder kans hebt op snurkers. Nou helaas, vrouwen kunnen toch ook snurken! En toen er ook nog is een griet een vent had meegenomen midden in de nacht, was ik er echt klaar mee. Als je met je vingers knipt ben ik wakker, dus toen ik een mannenstem hoorde, heb ik er wat van gezegd en liep hij weg. De volgende morgen werd ik na ong. 2 uur slaap (omdat z’n vriendin continu de dorm in en uit liep) omdat er iemand keihard lag te snurken, en dat was géén vrouw! Die vent was dus teruggekomen! De volgende dag die griet er op aangesproken, toen ik haar vroeg of ze lekker had geslapen en ik haar vertelde ik dus NIET door haar en haar nachtelijke avontuurtjes… en ze zei dat het haar man was en ze het van het hostel geaccepteerd hadden… yeah right! en haar héél duidelijk heb gemaakt op een nette manier uiteraard (jullie kennen me…) dat hij de komende nachten niet zou blijven slapen en ik dan m’n mond zou houden. De dag erna kon ik echter ruim een uur de kamer niet meer in, want ze hadden mij geen sleutel gegeven en haar wel, dus ze had de deur op slot gedaan en moest super lang op haar wachten (ook geen reservesleutel aanwezig) dat was de druppel, toen heb ik toch maar even geklaagd bij het personeel, die met een open mond stond te kijken dat er s ’nachts een man geslapen zou hebben waar toestemming voor gegeven zou zijn.. eeehm nee, dat was uiteraard niet de bedoeling.. kl@#tewijf!

Ik ben drie nachten in Yangon gebleven, omdat ik op advies van een andere backpacker hier m’n visum voor Thailand voor 2 maanden aan kon vragen (dan hoefde ik hier niet weer naar Koh Samui en kwam qua prijs op t zelfde neer). Yangon is niet echt heel boeiend, nogal een drukke stad. Maar voor een paar dagen prima en veel gekletst met interessante mensen..

Ik ben hier weer een paar dagen opgetrokken met Martina, we waren nogal teleurgesteld in de Schwedagonpagoda, de grootste pagoda in Myanmar, omdat wij er binnen (na het betalen van 10 dollar, echt ubertoeristisch!) achter kwamen dat de pagoda onder constructie was. Martina kon niet zo goed over dit feit heenkomen, maar ik heb genoten van de locals om me heen, we hebben water gegoten over de boeddha van de dag dat je geboren bent, dat brengt geluk, dus heb me wel vermaakt.

We hebben ook de circulair trein genomen, een kleinere versie van de slowtrain, maar dan een rondje door de stad heen, met weer verkopers van, van alles en nog wat en waar je tegenover en tussen de locals zit op lange banken, ook erg leuk! De trein rijdt ook langs Downtown Yangon, super arm!

Ik heb ook nog een lokale kleermaker gesponsord die een vlagje van Myanmar op m’n backpack heeft genaaid (scheelt As weer werk in Nederland hihi). Die was zo blij dat we echt terugkwamen (al z’n vrienden waren aan het joelen toen er 2 meiden voor hem aankwamen) dat hij de vlagjes die wat losgelaten waren ook nog heeft vastgenaaid. Hij sprak geen woord Engels, maar was super schattig, met ook echt van die rode tanden van de beetlenut, die hij helaas niet laat zien op de foto.. Martina ging speciaal voor die lach mee terug haha

De derde dag heb ik m’n paspoort met 2 maanden visum voor Thailand op kunnen halen, dus dat was geregeld. Martina gedag gezegd en met de nachtbus richting Kalaw gegaan. Hierover in het volgende blog meer!

Sinds twee weken is Joe me komen vergezellen in Thailand.. we overbruggen nog anderhalve maand hier in Thailand en een paar weken in Laos. Daarna komen we weer voor drie maanden naar Nederland samen! Het geld begint echter op te raken, aangezien er geen inkomsten zijn, dus als jullie ons over anderhalve maand willen zien is het helpJoeenAlidadoorThailandenLaosfonds weer geopend! Gaarne te storten op NL68RABO0179923064 t.n.v. A.Batelaan Wordt zeer gewaardeerd hehe. Als dank nog twee mooie foto’s! Enneh Agneet, cocktails waren héérlijk! Nogmaals dank! XX

Twa me!!