Aaltje op reis

Posted on 13 oktober 2022 by Alida

Hallo allemaal!

We zijn weer even thuis. Omdat ik de vorige reis niet af heb gemaakt qua blogs, hier dan nu wel een blog van onze maand Zuid Afrika.

In tegenstelling tot wat veel mensen dachten op social media, zijn wij NIET getrouwd in Zuid Afrika hehe, maar Joe z’n dochter EINDELIJK wel!! Prachtige bruiloft geweest en een super gezellig feest s’avonds. Ik ben nog meer van Joe gaan houden dan ik al deed, omdat hij zo zenuwachtig was en met tranen in z’n ogen z’n dochter weg gaf, te cute! Officiële foto’s volgen nog, maar hier een paar uit eigen hand.

Vanaf de bruiloft hebben we een korte roadtrip gedaan. We zijn gestart in Pilanesberg, op zoek naar de leeuwen en het luipaard, maar die konden we helaas niet vinden. Wel veel mooie andere dieren, zie pics..

Verder gereden en om de lange rit een beetje te onderbreken hebben we 6 uur later in het dorpje Kameel overnacht. Niet eens een dorp te noemen, zo weinig mensen wonen er en je gaat echt terug in de tijd naar de paarden/ezelwagens. Het is een belangrijk dorp voor het opslaan van duizenden kilo’s graan in de graansilo’s. Lekker stukje hardgelopen hier!

Onderweg naar Augrabies bij een interessante padstal gestopt, waar de huisdieren meerkatten en honden zijn en het zijn ook nog is vrienden zijn van elkaar.

Van hieruit zijn we naar Augrabies gegaan, waar we op een camping-boerderij terecht kwamen. 1 groot zooitje, waar we naast de kippenhen een plekje aangewezen kregen. Ik zeg oh nee dan kan ik echt niet slapen naast hanen die om half 5 s’nachts al lawaai maken, wij een stukje verderop gaan staan, klom er binnen een paar seconde een pauw de boom in naast onze tent. Ik weet niet of je wel is dichtbij een pauw heb gestaan die z’n bek opentrekt… daar is een haan niks bij hahaha. En dat deed hij best wel vaak, OMG… De volgende dag heeft Joe de pauw de boom uit gejaagd, vanuit de andere boom hoorden we hem gelukkig iets minder hihi. S’morgens vroegen ze of ik het leuk vond om een baby geit een flesje te geven en om een geit te melken, natuurlijk leek me dit leuk. Hierna hebben we ook een beetje geitenmelk gedronken!

Een winetasting gedaan in de buurt en weer geluncht bij een gezellige padstal. Hier geholpen door de Griekwa mensen, afstammelingen van de Khoisan, de oorspronkelijke bewoners van Zuid Afrika, zo klein en schattig..

Na 2 nachten kamperen op de boerderij besloten we verder te gaan naar het Augrabies national park vlakbij waar je ook kan kamperen. Dat was een stukje rustiger. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, de Dassie-trail, die je inderdaad heel veel tegenkomt, echt leuke beesten om te zien. De volgende dag hebben we ook rondgereden door het park, weer op zoek naar mooie dieren. Genoten van de natuur en de mooie dieren. We waren van tevoren een Afrikaans stel tegengekomen die ons netjes hadden meegegeven die je over je hoofd kon trekken. En nodig dat dat was! Echt duizenden vliegjes om je gezicht heen tijdens het wandelen, NIET normaal. Je zou er maar wonen.. volgens mij krijg je dan dagelijks extra proteïne als je geen netje op je hoofd hebt! De watervallen zelf waren niet zo vol, maar nog steeds indrukwekkend. De Khoisan hebben de watervallen Aukoerebis genoemd, the place of great noise, waarin verwezen wordt naar de oranje rivier die 60 meter naar beneden dendert in een spectaculaire waterval. En dat hoorden we, ondanks dat er niet veel water was! Let op, soms zie je een struisvogel of een giraffe, goed kijken naar de foto’s…

Van hier uit zijn we richting Onseepkans gereden. Vanaf hier zouden we eigenlijk een 5 daagse kayaktocht hebben, maar die werd helaas geannuleerd toen we onderweg waren. We dachten, we zijn er nu toch in de buurt dus we gaan kijken wat we toch kunnen regelen. Hier aangekomen gingen ze de volgende dag met een groep scholieren de rivier op, waar we helaas niet bij konden aansluiten. We konden wel de volgende morgen een stukje peddelen met een gids die er voor zou zorgen dat we niet de verkeerde kant van de splitsing zouden nemen (omdat we anders 4 dagen verder pas opgehaald konden worden).

Gids piet snot heeft er voor gezorgd dat we die kant niet op gingen. Dat is ook het enige wat hij gedaan heeft. Wat een ongelooflijke eikel, ik denk dat hij stoned was want er kwam echt bijna niks uit. Hij heeft uiteraard geen cent fooi gehad. Maar dit mocht de pret niet drukken, wat Joe was jarig en we hebben er een gezellige ochtend kayakken van gemaakt. Lees: Joe heeft gepeddelt en ik heb foto’s en filmpjes gemaakt haha. De rivier op dat stukje was zo rustig dat we maar gewoon genoten hebben van de omgeving en elkaars gezelschap. S’middags kwam de groep scholieren aan en die gingen in de loop van de dag weg. Toen was het opeens doodstil. We bleven alleen met 1 chauffeur achter. Aan de overkant konden we Namibië zien, hier was ook 1 van de grensovergangen. Die nacht werd helaas Joe z’n telefoon gestolen en van mij een oplader en powerbank. Niet zo’n leuk verjaardagscadeau voor Joe helaas, maar gelukkig alleen materiële schade.

In plaats van de kayaktocht hebben we andere besluiten genomen. We zijn naar Verneukpan gereden! Ja, zo heet het echt haha. De pan is een opgedroogd meer en neemt je in de maling (verneukt) hoe groot het is en wat je op de pan ziet (het lijkt alsof er iemand loopt en het is b.v. een golfje van de hitte). Hier genoten van de zonsondergang, een vuurtje en lekker eten gekookt. De volgende morgen heb ik hardgelopen op de pan, Joe zag me vertrekken en ik werd steeds een kleiner stipje op de horizon tot ik verdwenen was. Kan jij mij vinden? In de verre omtrek geen levende ziel te bekennen, dat was echt heel vaag! 2 nadelen waren de steekvliegen die ons de volgende dag niet met rust wilden laten en de keiharde wind/storm waarbij we de tent in moesten pakken. Met z’n 2en en het gewicht van de tassen gebruikend (en van mij toen ik er boven op ging liggen) hebben we gelukkig de tent ingepakt gekregen. 1 nachtje was interessant, maar voor mij ook genoeg…

Het is nooit heel saai in Zuid Afrika, onderweg naar verneukpan kwamen we echt enorm veel vogelnesten tegen die de vogels gebouwd hadden op de elektriciteitsdraden. Deze zijn zo ontzettend zwaar dat de draden helemaal instorten. Hoop niet dat er nog iemand afhankelijk is van deze elektriciteit haha

Omdat we op het begin van onze roadtrip geen leeuwen en luipaarden hadden gezien in Pilanesberg had ik bedacht dat we nog een keer terug gingen. Weer 2 dagen rondgereden en qua leeuwen een aantal keer goed beloond (niet heel dichtbij maar wel heel gaaf) een super cute baby neushoorntje (die had ook nog z’n hoorn, want de hoornen worden afgehaald om poaching te voorkomen) en op het allerlaatste moment van de laatste dag, vlak voor zonsondergang, zag Joe opeens een luipaard aan de rechterkant van de auto lopen. Deze beauty ging nog even liggen, dus door de bosjes heen gelukkig wat foto’s kunnen maken. Yeah! Do you wanna see a leopard? We saw it again.. whoop whoop!! En niet met hordes andere toeristen maar met z’n 2tjes..

Thuis in Krugersdorp zijn we op het begin nog gezellig uit eten geweest met Joe z’n moeder en tante en aan het eind met vrienden van Joe, Fanus en Ronel. Beide super gezellig.

We zijn sinds afgelopen zaterdag thuis en blijven niet heel lang in Nederland. We hebben besloten om toch niet naar de Antillen te gaan, want dit werd erg duur, maar onze Europese reis door Portugal en Spanje, die in 2020 werd afgebroken, af te maken.

Zin in!! Cheers!!