Hallo allemaal!
Helaas.. we zijn weer thuis, boehoeee. We hebben anderhalve week van Frankrijk mogen genieten, maar toen we de grens over kwamen in Spanje moesten we al weer snel noodgedwongen terug naar huis. Een enorme teleurstelling voor ons, na zo lang wachten op Joe z’n vergunning, waren we blij dat we nu eindelijk op pad konden.
Zoals met zo veel dingen verpest Corona het hele verhaal, maarja, we hebben het geprobeerd! En we kunnen gelukkig weer terecht in m’n pa z’n huis! Aangezien we de komende anderhalve week geen contacten mogen hebben, heb ik ruim de tijd om een blog online te zetten. En de ontknoping van het spannende verhaal volgt op het eind, dus nog even geduld…
De beheerder van de site is bijna de hele dag bezig geweest om de foto’s nu goed online te kunnen zetten. Je kunt nu op de foto’s klikken en met de pijltjes naar de volgende… Volgens ons is het gelukt, fingers crossed! Het is dat de beheerder meer geduld heeft dan mij, want ik heb de laptop al een aantal keer bijna op de grond gegooid…
We zijn onderweg echt ontzettend veel mooie, oude kerken en andere bijzondere gebouwen tegengekomen dus die zullen her en der in t blog naar voren komen..
Korte tussenstop gemaakt in de havenstad Le Tréport
We hebben 2 nachtjes geslapen in Fécamp op onze eerste camping met een prachtig uitzicht over de zee. Mooie wandeling gemaakt boven de berg op naar de Notre Dame chapelle waar we een mooi uitzicht hadden over de stad. Het weer was hier ook nog goed, behalve de tweede nacht. Geen last van gehad omdat we lekker droog in de tent lagen, maar de volgende dag was het toch moeilijk om de grasheuvels op te klimmen naar de douches.. glibber glibber…
Joe trok op de vorige foto zo’n gekke kop en noemde zichzelf een ‘smurk’, dat ik niet kon stoppen met lachen. Toen ik de foto nu weer zag, heb ik zeker weer een half uur gelachen. Voor een goede prijs mag je de vorige foto zien… hehe
Onderweg naar de volgende plek weer een paar bijzondere gebouwen gezien..
een omweg gemaakt naar Le Havre, een havenstad. Dit vonden we allebei niet veel aan, erg lelijk moderne gebouwen. Tussendoor gelukkig nog wel wat mooie dingen gezien.
2 nachten gekampeerd bij een NL boer met een Franse vrouw en hun 11-jarige dochter. Leuk plekje en een mooi uitgangspunt voor de stranden van D-Day, waar de slag om Normandië is uitgevochten. De Amerikaanse begraafplaats, één van de stranden, Omaha Beach, en Pointe du Hoc (hoge klif bekend om een gewaagde Amerikaanse aanval) bezocht. Je ziet er de gaten nog waar bommen hebben ingeslagen, ze hebben veel intact gelaten zoals het vroeger was, bijvoorbeeld het prikkeldraad boven op de klif en de bunkers. Zeer indrukwekkend. Voor de filmliefhebbers, een aantal films zijn hier opgenomen, waaronder Saving Private Ryan. Je moest hier, ook in de buitenlucht, een mondkapje op, en aangezien dat mijn favoriete bezigheid is, heeft Joe er een foto van gemaakt.
Op het internet had ik gevonden dat onderweg richting de Spaanse grens het Parc Naturel régional d’Armorique lag, met prachtige kliffen. Was nogal een gedoe om hier in de buurt een camping te vinden die open was en uiteindelijk 1 gevonden die er een uur rijden vanaf lag. Het blijkt dus, dat heel veel ‘nationale parken’ in Frankrijk niet zo zijn als de nationale parken die wij gewend zijn. Dit zijn gewoon delen waar mensen wonen en er omheen is dan wat mooie natuur. De wandeling die we hebben gemaakt was echter wel mooi, met prachtige uitzichten over kliffen (en super veel wind). Ook veel bunkers overigens. Er zit nog een foto bij dat Joe iets probeert te verbergen, wat ik lelijk vond voor op de foto, wie kan deze ontdekken?
Onderweg naar de volgende plek de stad Nantes bezocht, dit was dan wel weer een gave stad. Het begon helaas met regenen toen we de Grand Élephant bezochten, maar we hebben ‘m wel zien lopen! Het is een cultureel, toeristisch project, een olifant van 12 m hoog, vervaardigd uit 45 ton staal en hout. Echt heel leuk gedaan, hij loopt als een echte olifant en plast ook, erg grappig. Wij vonden het prima om hem te bekijken vanaf de grond, het is niet al te goedkoop en we vonden het niet zo’n best idee om met zoveel mensen op 1 hoop te zitten ook al had iedereen een mondkapje op. Er worden jaarlijks kunstwerken geplaatst in het kader van de jaarlijkse kunstroute. Normaal zijn de kunstwerken voor een jaar te zien, maar sommige objecten hebben een permanente plek in de stad gevonden, waaronder dus de olifant en b.v. super grote ringen langs de rivier. Als je een hele dag hebt kun je de groene lijn volgen om de leukste bezienswaardigheden te zien. We hebben de lijn regelmatig gezien tijdens het lopen..
In de tussentijd werd t steeds slechter weer en bleef het maar regenen, zelfs Joe was er toen klaar mee. Ik heb toen voor een nachtje een betaalbaar hotel gezocht dichtbij La Rochelle. De volgende dag een paar uur in La Rochelle rondgelopen en 1 van te torens beklommen (we wilden er 3, maar de andere 2 sloten i.v.m. lunchtijd en wij moesten verder om het op tijd te redden naar de volgende plek. Super geïrriteerd hierom, want we hadden er wel voor betaald, maar op t laatste moment gelukkig een ouder stel uit Frankrijk blij kunnen maken door hen de kaartjes te geven. We zijn nog een paar andere backpackers tegengekomen, zie pic..
Hierna verder gereden naar Casteljaloux, meer in de buurt van de Spaanse grens. Hier lekker goedkoop kunnen kamperen, daar houden we van! We kregen wel een Franse les omdat de eigenaresse vond dat we beter Frans moesten spreken. Helemaal mee eens, dus heb m’n 6 jaar Frans un petit peu opgehaald.. Een stuk verderop een wandeling gemaakt van Roquefort naar Sarbazan, zowel de dorpjes als de natuur waren mooi om doorheen te lopen. Joe heeft weer nieuwe vrienden gemaakt met de ezels onderweg, echt te grappig als hij z’n dierengeluiden gaat maken en gaat praten met ze. Als Joe z’n stem een paar octaven omhoog gaat weet ik dat er een dier in de buurt is…
En dan nu, het moment waar iedereen op gewacht heeft, waarom zijn we nu al weer terug in Nederland?! Op weg richting Spanje vroeg Joe aan mij wanneer we voor het laatst op het internet hadden gekeken voor de situatie daaro. Dat had ik een paar dagen geleden voor het laatst gedaan. Shit! We zagen dat er meerdere regio’s gesloten waren.. waarvan degene waar wij heen reden op het moment en alle omliggende regio’s ook! Dus ik schoot vol in de stress, Joe kan dan wat rustiger blijven, wij bedachten dat het handiger was als ik de douane zou passeren, omdat mijn rijbewijs sneller geaccepteerd wordt, dan de ZA van Joe. De grens passeerden we eigenlijk zonder problemen. Toen we het land echter in kwamen stond er echt overal politie! Echt op alle hoeken van de straat. Ik werd steeds nerveuzer en Joe was maar op me in aan het praten dat ik rustig moest blijven. Wat ik nog niet verteld heb, is dat ik vanaf camping 1 al een gejaagd gevoel heb gehad, waarvan ik niet thuis kon brengen waar dit nu precies vandaan kwam, soort van aangevoeld denk ik.. Meerdere politieagenten kunnen omzeilen, omdat we in de stroom mee konden rijden.. voelde met net een crimineel! Totdat we nog geen 10 minuten van de camping af waren en we moesten stoppen op de rotonde van de politie! Oeps! Gebaren dat we ons mondkapje op moesten doen en toen stonden er 2 mannen bij het raam. Die verstonden we niet en toen kwam de vrouwelijke politieagente erbij die goed Engels kon. Dat wij dit deel NIET in mochten. We mochten wel verder rijden naar een regio die wel ‘geel’ was en ook doorrijden naar Portugal, maar deze regio’s mochten we echt niet verder! Streng, maar wel vriendelijk, stond ze ons te woord. Totdat Joe probeerde haar om te praten! Met z’n mooie ogen knipperde hij een paar keer en vroeg; Can’t you make an exception? Eeehm.. toen werd ze iets minder vriendelijk.. I just explained to you why NOT….. met best wel grote ogen boven haar mondkapje.. ooookay sorry we will gooooo. Dus tja.. 10 minuten vanaf onze eerste bestemming in Spanje sta je dan op straat! We wilden geen overhaaste beslissingen nemen dus gingen op zoek naar een andere camping in de buurt om daar verder te beslissen. Hier zijn we naar toe gereden maar hier was niemand meer bij de receptie. Een man legde uit in Spaans en handen en voeten werk dat we daar wel onze tent neer mochten zetten en dan de volgende dag konden betalen. Daar even rondgekeken maar het leek wel een opvang voor daklozen, had direct geen goed gevoel hier en Joe ook niet. Toen zijn we.. je raad het nooit! Naar de Mac Donalds gereden omdat we omkwamen van de honger! Gadver, dit is nog steeds ranzig! Hier uitgezocht dat we toch het beste terug konden rijden naar Frankrijk, Spanje ging alle regio’s sluiten en Portugal werd nu ook meer oranje, vooral het deel waar wij een adresje hadden waar we heen zouden gaan. Snik snik.. toch maar terug.. Onderweg bedacht dat we dan anders maar in Frankrijk een work away gingen doen totdat de situatie in Spanje wat minder gespannen zou worden. Daar kregen we echter te horen van de Nederlandse bij wie we kampeerden dat Frankrijk binnen 2 dagen in lockdown ging. Mijn god, het heeft gewoon echt niet zo mogen zijn. En dit terwijl het de volgende dag stralend weer was, eindelijk! En er niet eens van kunnen genieten! Zo zuur…. Bij deze camping in het Zuiden van Frankrijk kunnen we echter wel een keer terug voor een work away.
Ernstig teleurgesteld hebben we ervoor gekozen om terug te rijden naar Nederland. Dit via dure tolroutes, overnacht in een louche hotel, om maar een beetje op tijd terug te zijn voordat we te grote problemen kregen. Race tegen de klok omdat we buiten de avondklok aankwamen, stresssss!
Boehoee. Super jammer, maar niets gebeurd zonder reden, ik denk dat er nog extra verdiend moet worden voor dat jacht op St Tropez… We hebben het geprobeerd!
Tot snel!!