Sawadeekaaa!
Wat?! Je zit toch in Myanmar?! Vanaf gisteren ben ik weer in Thailand! Vanaf Mandalay naar Bangkok gevlogen, van hieruit direct naar het treinstation en een nachttrein geboekt, hierna een bus en een ferry om op Koh Tao aan te komen. Vanaf morgen kan ik al starten met m’n divemaster!
En ben de eerste avond goed begonnen…
De tropische storm is voorbij, en hier heeft het eigenlijk alleen maar geregend..De zee was wel wat wilder, dus er zaten een aantal mensen om me heen te kotsen, waar ik zelf ook niet heel blij van werd.. maar ik heb m’n eten binnengehouden.. (had ook niet zoveel op haha) Ik zet alvast een blog online van de eerste week in Thailand. Hopelijk snel een volgend blog met héél veel foto’s!
Happy new year everybody! Hoop dat iedereen gezellige feestdagen heeft gehad! Die van mij waren super, hier over in één van de volgende blogs meer..
Ik ben naar Thailand gevlogen, omdat dit een stuk goedkoper was, dan naar Myanmar te vliegen. Mijn oorspronkelijke plan was om via de nationale parken in Thailand Myanmar in te komen. Hier had ik even wat verder onderzoek naar moeten doen want dit was niet mogelijk op de manier hoe ik het wilde doen.
De eerste dag in Bangkok doorgebracht. Joe en ik vonden de vorige keer een guesthouse aan de rivier die er super relaxed uit zag, Flapping Duck Guesthouse. Ik dacht daar kan ik tenminste rustig slapen. Helaas was mijn celblokje boven de bar en had ik voor dat celblok een ‘relaxarea’ dus voor 12 uur ging dat niet lukken.. De eerste nacht na m’n 2 lange vluchten baalde ik er van, maar de tweede nacht heb ik eigenlijk prima geslapen.
Ik ben de eerste dag al hele gezellige mensen tegengekomen. Ik hoorde mijn, nu zo bekende Afrikaanse taal, aan het tafeltje naast me en toen ik deze mensen in mijn beste Afrikaans aansprak, vond ze het fantastisch om hun eigen taal te horen. Een gezellige middag doorgebracht met dit gezellige Afrikaanse koppel!
Hierna nog een hele tijd zitten kletsen met een gezellige meid uit Zwitserland en toen ik terugkwam in het guesthouse, kwam Eddie, een NL-er op me af, waar ik gezellig mee heb zitten kletsen en met wie ik de volgende dag ook nog ontbeten heb (hij had geitenkaas en bruin brood bij zich en ik m’n lekkere zwarte koffie). Helaas geen foto’s van deze twee, maar een leuke avond gehad.
De volgende dag ben ik richting Kanchanaburi gereden, met behoorlijk wat vertraging omdat ik al wéér de goede bus niet kon vinden.. dat is toch wel een dingetje in Bangkok pff.. ik kwam dus te laat aan om gelijk richting het national park te vertrekken dus heb ik een nachtje in Nita rafthouse doorgebracht (gevonden met m’n hulplijn Joe uit Zuid Afrika hehe). Super vriendelijke mensen, een heerlijk goedkope kamer op het water met een prachtig uitzicht!
S’avonds er achter gekomen dat ik m’n foto’s niet op m’n laptop kon zetten want ik heb geen kabeltje.. dus ben een dagje langer gebleven dan de planning was, om een card reader te kopen. Ik dacht als ik dan toch langer moet blijven loop ik lekker naar de bridge over the river Kwai toe (in 2012 al gezien tijdens een tour maar nu kon ik m’n tijd er voor nemen). 2x per dag komt er een trein langs.. rara wie er op het spoor liep toen er een trein aankwam…Op de weg naar de brug nog een bijzondere markt opgelopen….
Onderweg kwam ik oh zo toevallig een coffeeshop tegen, met een gezellige meid (Pisacha, lijkt op Noem z’n echte naam toch Ing?!) die me uitnodigde om later op de dag roasted coffee te leren maken. Echt ontzettend aardige meid en super leuk om te doen. Ik ben er achter gekomen dat ik niet zo handig ben om de koffiebonen omhoog te gooien en dan weer op te vangen, oepss het lag bij de buurman aan de overkant! Van de fooi die ze krijgt gaat ze naar de markt, koopt een schildpadje die anders opgegeten wordt, en laat die vrij in het water.. super lief idee, dus daar betaalde ik graag aan mee! In de middag zat er ook nog een ontzettend schattig meisje dat graag bij me op schoot kroop..
Pisacha adviseerde me ook nog de ‘floating market’ waar ik s’avonds nog een hapje heb gegeten. Erg leuk en lekker, totdat er 3 druppels regen vielen en al de mensen als malloten alles inpakten. 10 min later was het weer droog hehe.
In de tussentijd ben ik bang geworden voor honden want hier kwamen ze allemaal grommend en blaffend op me af! Er gelukkig goed van afgekomen met hulp van de locals..
De volgende dag toen echt door naar Erawan national park. Op advies van Marita, de vrouw van het Afrikaanse koppel i.p.v. het andere park wat ik eigenlijk voor ogen had. Hier kon ik kamperen en dan kon je daar een tent huren. De ochtend zelf twijfelde ik want de hele nacht had het geregend (regen kwam de hele nacht toch met bakken de hemel uit), dus ik dacht dan is het niet zo fijn om te kamperen. Maar m’n guesthouse eigenaren zeiden dat het echt meeviel en dat het weer opentrok en ze lieten een app zien, waarin ik zelf zag dat het niet meer ging regenen.. ik weet niet wie Piet Paulusma in Thailand is, maar die geloof ik ook voor geen meter meer! Bij aankomst werd er gevraagd of ik een non-waterproof tent wilde of een waterproof voor de dubbele prijs.. de cheap dutchie in me kreeg toch weer de overhand, want t regende op dat moment niet (met de Thaise Piet Paulusma in m’n achterhoofd) dus ik dacht, ik probeer het wel… Totdat ik m’n tent opzette en het met bakken uit de hemel kwam!! Binnen 2 sec stond de hele tent onder water, dus die heb ik geïrriteerd teruggesleept. Ik zei: I changed my mind… Dus voor de dubbele prijs behoorlijk wat meer comfort en vooral droogte!
Tent 1..
Tent 2…
De watervallen in het Erawan National Park zijn echt fantastisch! Hele toeristische bende, maar het was zeker de moeite waard! Je moet 7 levels beklimmen om bij de top te komen, waarvan de eerste makkelijk aan te lopen zijn, maar de laatste 3 toch wel wat lastiger worden. Mensen die allemaal de schoenen uittrokken maar dan kan ik voor geen meter lopen.. dus m’n nieuwe mooie blauwe hardloopschoenen hadden toen al behoorlijk wat te verduren. In de tussentijd vraag ik me af of ze echt blauw waren toen ik ze kocht… oeepss..
Ik heb alleen geen oog dicht gedaan want een toerist die echt super hard snurkte, die ze op de hele camping hoorden, lag uiteraard in de tent naast me! You’re snorking.. very loud!! (hahaha.. ik weet dat iemand me thuis over een paar maanden in elkaar gaat slaan, toch Nan!.. ) Dus na 1 nachtje kamperen maar weer weggegaan, omdat ik hem hoorde zeggen tegen z’n Thaise vriendin dat ze de volgende dag naar de watervallen gingen.. ik dacht, nog zo’n nacht en ik draai door, dus ik ben vertrokken…
Als ik naar één van de andere parken wilde, moest ik weer terug naar Kanchanburi en dan weer terug naar de andere parken. En dit was het mooiste park, dus heb m’n plannen maar weer omgegooid. Toen toch weer een nachtje in nita rafthouse geslapen voordat ik een bus nam richting Mae Sot, naar de grens tussen Thailand en Myanmar. Helaas maar 1 nachtje in Mae Sot geweest omdat je van tevoren je guesthouse moet boeken in Myanmar en dat al vast stond. Ik hoorde later namelijk dat Mae Sot ook prachtige watervallen heeft. Maarja je kan niet alles hebben. De bus die het langste duurde had een toilet, dus dat kwam mooi uit voor mij… hierna met een kleiner busje richting de grens gereden. In Mae Sot nog gezellig gekletst met een NL stel, waarvan de man tropenarts is en de vrouw in Thailand zwanger is geweest en daar ook is bevallen. Het is goed gegaan, ze hebben een gezonde zoon Tycho, van 10 weken oud. Ze hebben hier geen verloskundigen, alleen gynaecologen en ze willen liever een keizersnede doen i.p.v. natuurlijk bevallen… Toen ze 10 cm ontsluiting had en je het hoofdje al kon zien, zei de gynaecoloog voor de 10e x dat het te lang duurde en dat ze misschien maar beter naar de OK konden gaan. Omdat de vader gelukkig arts is, heeft hij doorgezet en is ze toch natuurlijk gevallen.. pff gelukkig maar haha..
De volgende dag richting de songthaews gelopen die je naar de border brengen. Een tip van de goed Engels sprekende meid van het hotel (anders moet je een toeristenprijs betalen, lees: 10x zoveel.. ) Het klonk allemaal heel logisch, door de markt heen, rechtdoor en dan was je er… Aangezien m’n tas behoorlijk zwaar is dit keer, was het toch niet zo makkelijk. Wel m’n ogen uitgekeken op deze markt, toen ik langs schildpadden kwam die ze opeten en er voor m’n neus een zakje vol met levende padden werd neergezet! Ja, ze leefden echt nog!
Onderweg kwam er een man op me af met een soort bakje voorop z’n scooter, die vroeg waar ik heen wilde. Ik wist de prijs van de songthaew dus hij zei ja dat is goed.. hij bracht me weer helemaal de andere kant op waar ik vandaan was gelopen, reed een rondje en bracht me naar de plek waar ik uiteindelijk de songthaew kon nemen haha. Maar hij was super vriendelijk, ik vond het heerlijk om in dat bakkie te zitten in de frisse wind (aangezien ik al doorweekt was van het zweet van dat stukje lopen) en hij bracht m’n tas ook nog is naar de songthaew toe. Maar niet voordat ik een foto van hem had gemaakt uiteraard! In het vervoer keek ik m’n ogen uit en de Thaien staarden verrast naar mij! Een hele belevenis, en dan moest ik Myanmar nog in.
Volgende blog volgt hopelijk snel!! En niet héél onbelangrijk.. Joe komt me in Februari opzoeken op Koh Tao en vanaf Mei zijn we hopelijk weer 3 maanden te vinden in Nederland samen! Yeeeh zoo blij!!
Laa korn kaaaa!!