Hallo hoe gaan dit?!
Yes it’s true.. we zijn niet meer in Thailand, maar in Zuid Afrika! Omdat het werk vinden niet echt op schoot, hebben we besloten om een maand naar Joe z’n familie te gaan, om iedereen weer te zien, maar vooral ook om zijn ernstig zieke broer weer bij te kunnen staan…
We zijn er in Thailand ook achter gekomen dat Joe z’n visum voor NL vanaf 20/8 weer geldig is! Dus we zijn super blij dat hij met mij mee kan! Vanaf eind augustus zijn we dus 3 maanden samen in NL! Jippiee! Hopelijk zet die warme zomer een beetje door daaro, kunnen wij er ook nog even van genieten.. Het is hier winter en overdag is het hier héérlijk, lekker zonnetje, rond de 22 graden, maar zodra de zon ondergaat is het koud! Baie koud! Gelukkig slapen we dit keer bij Joe z’n oudste dochter, Ella en haar vriend Justin thuis en niet in een tent.. ik denk dat ik dan de ijspegeltjes al aan m’n neus had hangen…. De beestenboel bij Joe z’n broer heeft zich uitgebreid met een nieuw gezinslid..
TE cute, maar ze hangt wel in je tenen met dr scherpe tandjes haha
Verder gezellig samen zijn en iedereen verrassen.. veel familieleden wisten niet dat we kwamen, vond Joe wel een leuk idee om ook opeens voor ze te staan…
We zijn naar een rugbywedstrijd geweest van de Lions met een groep vanuit de pub van Joe z´n broer. Eerste keer in mijn leven dat ik naar zo´n wedstrijd ben geweest, was echt super gaaf!!
Toen we in Bangkok waren, hebben we besloten om naar Koh Samui te gaan. Hier kwamen de buurtjes ook heen en bestie had wat spulletjes voor me meegenomen via m’n pa.. daar over later meer.
Vanaf Bangkok hadden we een nachttrein geboekt (in de tussentijd zijn we er achter hoe we alles online zelf kunnen boeken, dan ben je een stuk goedkoper uit). Om bij het station te komen moesten we een aantal bussen nemen, en dat is nogal een dingetje om in de bussen te klimmen met flinke backpacks (Joe heeft 2 grote want die moest ook alles meenemen voor NL.. als we hadden geweten dat we weer terugkwamen, had hij wat spullen daar kunnen laten, maargoed dat wisten we toen nog niet..) We stonden een beetje te kibbelen want Joe zei een paar keer het treinstation en dan reden ze gewoon door.. dus ik zeg nee, we moeten naar chinatown. Nogal geïrriteerd hadden we alle spullen van onze ruggen afgegooid en toen kwam de juiste bus wel opeens… we moesten dus opeens inspringen. Alle bagage op ons rug gegooid en ingeklommen, ongeveer 50 paar grote ogen op je gericht omdat je als 2 blanken met zoveel spullen de bus in klimt.. Bij China Town aangekomen, stappen we uit en Joe zegt.. waar is m’n tas?! (kleine rugzak met paspoort, cash etc) dus wij stonden daar een partij te schelden, want z’n belangrijkste tas was weg! Joe is op de eerst volgende bus gesprongen en ik ben blijven zitten met alle bagage, waar ik ook ongeveer een uur ben aangestaard door iedereen die langs liep. Joe heeft in het Engels proberen duidelijk te maken in de bus dat z’n tas in de eerste bus daarvoor lag.. hij werd uiteraard niet begrepen.. tot een student hem te hulp schoot en het vertaalde.. het kwam er op neer, na wat communicatie tussen de bussen, dat zijn tas niet in de bus lag! Hij is weer afgesprongen en de student liep met hem mee.. die adviseerde om naar de politie te gaan.. Joe zei+ wat kunnen die er nou aan doen?, maar hij drong aan.. op bijna elke hoek van de straat heb je wel een politiepost.. en ze bleven allemaal discussiëren en Joe zei we moeten niet praten, we moeten iets doen! Omdat hij niet leek door te dringen, dacht hij aan m’n vaders wijze les: Denk aan je ellende!! Hij deed alsof hij aan het hyperventileren was en met tranen in z’n ogen maakte hij duidelijk dat die tas toch echt wel héél belangrijk was! De politieagenten hadden toen door dat het toch echt wel serieus was, 1 klom op de motor met Joe achterop, nog een motoragent ging mee met de student achterop en ze reden naar de plek waar wij op de bus waren geklommen, omdat de tas daar dan misschien zou zijn (met veel moeite had Joe ook duidelijk kunnen maken waar dit was) Tegen het verkeer in met ongeveer 100 km/uur in de drukte van Bangkok, zonder helm, achterop dacht Joe; zal dit wel goedkomen?! Ik zat in de tussentijd met al die tassen te bidden naar alles wat maar kan, dat het goed zou gaan komen.. Aangekomen bij de desbetreffende halte, stond een uur later, in het drukke Bangkok, nog steeds zijn tas op hetzelfde plekje tegen de boom waar hij hem had laten staan!! Al zijn cashgeld en paspoort zat er gelukkig nog in!! A lonely bag in Bangkok..
Ik zat daar op dat hoekje en toen verschenen er opeens 2 politieagenten, 1 met Joe achterop, met zijn rugtas op!! We hebben samen staan janken! Ik ben bijna op m’n knieën gegaan om die politieagenten en jongen te bedanken, en toen we geld aanboden wilden ze beslist geen geld! Gelukkig zijn niet alle politieagenten in Thailand corrupt!
En we waren ook nog op tijd voor de trein, gelukkig! Met de nachttrein verder gegaan naar Sura Thani naar de pier met een bus en toen met de ferry naar Koh Samui.
Hier zijn we beland bij Lamai beach, en dit bleek ook nog om de hoek te zijn van Rodney en Abby! Super leuk om ze weer te zien en we hebben gezellig samen cocktails gedronken, ze hebben ons nog een keer mee uit eten genomen voor het Joe en Alida fonds en ik heb nog een paar keer met ze op t strand gezeten. Was super gezellig buurtjes!!
De eerste paar nachten sliepen we in een kleine bungalow vlakbij het strand..
Hierna hebben we besloten een maand een appartement te huren en op Koh Samui te blijven. Héérlijk om weer even een eigen plekje te hebben, je kleding in de kast neer te kunnen leggen, je eten in een koelkast te kunnen zetten en zelf te koken. Niet dat dat van harte ging, op een inductiekookplaatje met pannen die telkens aanbrandden, maargoed we hebben een aantal keer lekker kunnen koken en eten. Het werk zoeken is dus niet gelukt, ik heb wel een klein ventje van bijna 4 Engelse les mogen geven, waar we mee in contact kwamen, omdat Joe een laptop kocht bij z’n moeder. Super slim ventje en echt een schatje…
Verder goed geld kunnen verdienen dankzij Rob en Frans, dankjewel! En een betaald blog online kunnen zetten. Ik red het nog tot ik weer centjes mag gaan verdienen in t ziekenhuis in September…
We hebben ook een scooter gehuurd voor een maand en het hele eiland kunnen verkennen. Mooie wandelingen gemaakt naar de watervallen en om af te koelen natuurlijk in het koude water gezwommen, gave tempels gezien en héérlijk genoten op het mooie strand van Lamai. We hebben ons er van verzekerd, dat we echt elk plekje op het eiland gezien hebben…
Tijdens die scooterritjes kwamen we er achter dat binnenwegen echt supergaaf zijn door de bergen heen.
Één specifiek scooterritje blijft me echter het meest bij.. Joe had s ´morgens bedacht dat we weer een mooie binnenweg konden nemen. Dit bleek echter een 4×4 route! Dus Rod en Abby, wij hebben ook de 4×4 gedaan, maar dan op de scooter! Aaaii ik heb zitten zweten achterop.. Joe zegt maak je niet druk, het komt goed, ik weet hoe ik moet rijden.. ik zeg ja op een offroad motor en niet op zo´n scooter met dunne, gladde bandjes! We hebben hierdoor wel een aantal mooie uitkijkpunten gehad, waar we normaal niet zouden komen.. en toen ik op het einde een paar Thaien voorbij zag crossen op dezelfde soort scooters dacht ik okay.. misschien had Joe toch wel gelijk.. Maar ik loop de volgende keer echt terug in ieder geval haha (wat ik op een aantal stukken ook bijna heb gedaan, maargoed de terugweg zou nog erger zijn hihi)
Joe verbaast zich er nog steeds over dat de Thaien van alle rotsen die er een beetje bijzonder uitzien een toeristische attractie maken.. Overlap Stone, Hin Ta (Grandpa) en Hin Yai (Grandma) rocks..
We kwamen er ook snel achter dat we echt op het beste strand zaten, waar je heerlijk kon zwemmen in de zee, want de andere delen waar we zijn geweest waren niet lekker om te zwemmen, of een vieze zee of belachelijk druk, zoals het toeristische Chaweng.. niks voor ons..
We zijn er nog 1 keer ingetrapt om borden te volgen voor een waterval, toen we er achter kwamen dat we echt niet meer verder konden rijden zijn we gaan lopen, naar beneden. Dat is echt een toeristentrap, want als je daar hondsvermoeid aankomt, moet je een flinke entree betalen, die je wel betaalt omdat je nu zo ver hebt gelopen, en kan je wat extra betalen om een 4×4 ritje terug omhoog te krijgen. De omgeving was mooi en het 4×4 ritje was wel leuk, dat dan weer wel….
We zijn er ook helaas achter gekomen dat de Thaien echt niet altijd vriendelijk zijn, eigenlijk best onvriendelijk. Als je in de barretjes en restaurants bent, dan zijn ze uiteraard vriendelijk (heel veel personeel komt trouwens uit Myanmar) want dan kunnen ze geld aan je verdienen. Maar in de grotere supermarkten als de Makro en de Tesco waren ze zo onaardig! De 24 uurs winkeltjes als de 7 eleven, daar zijn ze nog onvriendelijker! Ik heb een aantal keer iemand aangesproken met de zin; I thought Thailand was the land of smile?! Sommigen gingen dan wel lachen of zeiden sorry, maar we voelden ons vaak echt wel gediscrimineerd, want tegen de Thai die voor ons in de rij stond, waren ze wel vriendelijk en aan het lachen! Terwijl Joe en ik echt wel ons best doen om ons aan te passen en een beetje de Thaise taal te spreken.. het maakte helaas geen verschil..
We zijn bijna elke zondag naar de markt geweest bij ons vlakbij, daar kan je lekkere hapjes proberen en daar spelen ze muziek. Leuke sfeer, super leuk aangekleed en lekker eten! Ik heb nog een keer heel hard moeten lachen om Joe, toen hij voorbij t kraampje kwam met vlees uit Duitsland/Oostenrijk.. hij zegt dit kan ik eten, want dan weet ik tenminste waar het vandaan komt… en hij was serieus hahaha
We hebben nog een krab gered die had weten te ontkomen vanaf de markt, door het touwtje waar hij in vast zat kapot te knippen!
Verder lekker gegeten, we wisten op een gegeven moment natuurlijk wel waar het lekkerste eten gemaakt werd! Een aantal WK wedstrijden kunnen zien in een gezellige cocktailbar, waar we ook cocktails hadden gedronken met de buurtjes.. Wij dronken meestal bier en hebben heerlijke viskoekjes gegeten daar mmm
Ook elke dag wel genoten van een verse mangojuice of een verse kokosnoot mmmm
En om niet te vergeten.. ik heb Joe elke avond flink ingemaakt met 4 op een rij!! Dan ziet hij er zo uit…
Hahaha
En voor degenen die bang zijn dat ik niks aan m´n conditie heb gedaan, ik heb een aantal keer lekker hardgelopen op het strand en ik ben een paar keer naar de yoga geweest, waaronder 1 keer krachtoefeningen.. ik voelde m´n spieren een week later nog.. hehe Joe is ook een keer mee gegaan naar de yoga… op de helft was hij het zat en heeft hij wat foto’s gemaakt…
Om de spieren weer soepel te krijgen, zijn we natuurlijk een aantal keer voor een héérlijke.. lees; stevige massage gegaan!
Joe zegt altijd.. boer maak ’n plan als je iets nodig hebt..
Dit was onze wasmachine..
En dit had hij gemaakt om een voetenbadje te nemen..
De laatste dag hebben we nog even in Bangkok rondgewandeld..
Joe had altijd lol met deze vrouwtjes, die kikkertjes verkochten die geluid maken. Hij deed dan net alsof hij bang was en dan lagen ze helemaal in een deuk. Uiteindelijk heeft hij er 1 voor z’n nicht gekocht, die het echt fantastisch vindt zo’n kikkertje!
Toen we teruggingen naar het treinstation om vervolgens naar het vliegveld te gaan, vond Joe dat we toch een keertje een tuktuk moesten pakken. Omdat we flink af hadden lopen dingen dacht hij, ik zal jullie krijgen en jullie vliegensvlug op dat station afgooien hahaha.. dat werd bijna ons laatste ritje.. wat een malloot! Toen ik uitstapte en blij was dat we het overleefd hadden, zei ik tegen hem: I really think it was a little bit slow! Hij kon er wel om lachen hehe
Tot weersiens! Baie vinnig!!