Goedemiddag 🙂
Zoals beloofd, schrijf ik nog even wat leuke dingen op, van de laatste anderhalve maand in India. Aangezien mijn laptop daar kapot is gevallen, deze wel gemaakt is, maar m’n dagboek nu precies weg is! #@aarrghh!!, heb ik diep moeten graven, maar heb ik nog wel wat leuke herinneringen en vooral een aantal hele mooie foto’s om te delen!
Van Aurangabad ben ik vertrokken naar de stad Pune. Hier en in de buurt heb ik weer wat mooie dingen bezocht; het Gandhi Memorial, verschillende forten in de heuvels met prachtige uitzichten en grottempels. Ik was blij dat ik hier was aangekomen, aangezien ze me ergens bij een stop vergeten waren! Ik was even naar het toilet, ik dacht; dat kan makkelijk, aangezien chauffeur en de controleur beide waren uitgestapt, kom ik terug.. is de bus weg! Dus ik wat kabaal gemaakt en gezegd dat ze de bus terug moesten bellen… maar toen kwamen ze opeens terug! Gelukkig was er een oplettende local die een paar km verderop had gezegd dat de ‘Amerikaanse’ niet meer in de bus zat 😛 hahaha
In de bus naar Nasik kwam ik Ganesh tegen, die me met wat gebarentaal, half Engels en half Hindi uitlegde dat hij me wel wilde helpen en rond wilde leiden. Dit aanbod ‘iets vertwijfeld’ aangenomen maar er geen spijt van gekregen. Hij heeft me alle leuke plekjes laten zien, we zijn samen naar een wijnproeverij geweest (Nasik is the city of grapes…. en de wijn is lekkerrr mmmmmm), bij z’n vrouw en familie gegeten en naar de plek geweest waar de guru ‘Sai Baba’ voor het eerst is verschenen..Shirdi. Hier staan mensen maar liefst 6 u in de rij om even de grafkist van Sai Baba aan te raken.. wij kregen voorrang omdat ik er bij was, dus ik heb 20 min in de rij gestaan.. dit vond ik eigenlijk al te lang.. das toch niet echt iets voor mij 😉
Voordat ik naar Shirdi ging, kreeg ik een appje of ik kennis wilde maken met Ganesh z’n leerlingen. Dan moest ik onderweg uitstappen… Nou leuk, dat leek me wel wat.. In the middle of nowhere aangekomen vroeg ik, alsof het zo moest zijn, de weg aan een journalist, die mij graag naar de school wilde brengen. Hier aangekomen werd ik ontvangen als de koningin en vroegen ze me waar ik met de leerlingen over wilde ‘discussiëren’… dus ik: eeeehm pardon? Ja want daarvoor kwam ik toch? Dus ik diep graven.. toen zegt iemand: Indiase cultuur? Ik zeg nou doe maar het verschil tussen de NL en Indiase cultuur dan.. nou Top! Alles werd klaargezet en ik hoorde steeds meer leerlingen praten.. dus ik vroeg; hoeveel kids zitten er op deze school? 455! Okay.. en komen die allemaal? 3 kinderen waren er niet.. whaaa 😛 met de burgemeester van het dorp werd ik voor de klas gezet met een microfoon en ging ik vertellen.. Rustig, en dan werd er vertaald in het Maharathi, de taal die daar wordt gesproken… toen ik op een gegeven moment uitgepraat was vroeg ik of de kids nog vragen hadden.. dan kwam er b.v. een mannetje naar voren rennen toen ik hem aanwees en die vroeg wat wij s’ochtends eten.. hihi Met rode wangen heb ik me er doorheen geslagen en hierna werd ik ook nog welkom geheten in het dorp bij de burgemeester, dan krijg je een kokosnoot aangereikt en een sjaal om en ook weer bij een aantal mensen koffie/chai gedronken.. je bent toch echt heel speciaal als blanke vrouw in India! En als klap op de vuurpijl plaatste de journalist natuurlijk een stuk in de local newspaper 🙂 Het is vertaald voor me want ik ben al blij dat ik een paar woorden Hindi kan lezen 😉
Vervolgens ben ik met o.a. de toytrain naar Matheran vertrokken, een heuveldorpje een aantal uur van Mumbai verwijderd…. Jeeeetje wat mooi daar!! Alleen de rit in de toytrain was al prachtig!! Nog twee gezellige avondjes gehad met wat local’s en een klein beetje alcohol 😛 Heel veel local’s worden daar rondgereden op paardjes. Deze paardjes hebben allemaal een Engelse naam, b.v. overtake, romance en een andere Wifi! In Matheran hadden ze hele slechte internetconnectie, dus ik ging naast het paard staan met m’n telefoon in m’n hand.. dus ik zeg tegen die gast: Oooh eindelijk, hier is wifi! Kijkt tie me aan.. zegt tie; Oooh no madam, sorry.. but that’s his name!!! Whoehaha dus ik heb maar in het Hindi geroepen dat ik m een hele mooie naam vond hebben en ben snel weggelopen voordat hij zag dat de tranen over m’n wangen rolden van het lachen 😛 En omdat ik een gezellig local stel had ontmoet, heb ik ook nog een rondje op een paardje gereden 🙂
 
Vervolgens ben ik vertrokken naar de Andaman Islands.. WAAAUUWW wat mooi! Zowel het parelwitte strand, de super blauwe zee maar vooral ook het onderwaterleven.. ik ben hier op de mooiste duikspot ever uitgekomen….: Dixon’s Pinnacle.. samen met Dixon natuurlijk J Dit was net een levend aquarium, heb nog nooit zo ontzettend veel vissen om me heen gehad! Op andere plekken nog veel moois gezien als schildpadden, haaien, slangen, murene, waarvan ik altijd heb geweten dat dit de moray eel was vertaald in het NL 😛 Ivo is 2 weken naar me toe gekomen en we hebben het super relaxed gehad… heerlijk vakantie gevierd, gekayakt, gedoken maar vooral veel gerelaxt, lekker gegeten en lekkere biertjes gedronken 😉
Om m’n blog van deze reis af te sluiten heb ik nog een leuk verhaal. Op Little Andaman kwam ik terecht bij het Blue Vieuw Guesthouse bij een super lieve man, Azaad. Azaad Baba, zoals hij graag genoemd werd (hij noemde iedereen zelf ook Baba, waar je respect mee toont). Hij kwam al, helemaal roze geschilderd van Holi, op me af rennen om me welkom te heten. Ik heb niet lang getwijfeld om hier te gaan logeren. Het was 1 grote beestenboel, waaronder een klein katje (Balou) en een hondje. De kleine pup liep achter z’n moeder aan en stond bij haar te drinken. De moeder heette Sally. Ik vroeg aan hem, hoe het kleintje heette en deze heette Harry… Dit bleek dus helemaal niet haar eigen pup te zijn! Ze was zwanger en heeft 2 dagen lopen janken en Azaad Baba heeft nooit kindjes zien komen.. 2 weken later werd de pup in z’n tuin ‘gegooid’ zoals hij dit zelf noemde.. en hij dacht: 1 en 1 is 2, ik leg de pup bij t vrouwtje neer.. en ja hoor! Hij ging drinken! En Sally accepteerde het! Dus Azaad vond het wel gepast om hem Harry te noemen… When Harry met Sally! Gaaaaf toch! Ik heb daar het hardlopen weer een beetje op kunnen pakken (lees: om 5 u s’ochtends anders was het echt TE heet!) en dan gingen de honden met me mee! Harry wilde ook mee, maar die liep nog niet zo hard, en die was de kleur van het zand.. maar Baba vroeg of ik het hem wilde leren, want een week later ging hij zelf ook terug naar de hoofdstad en dan moest hij de diertjes weer achter laten… behoorlijk wat keren het hondje over m’n schouder moeten gooien om verder te kunnen rennen… ach gos.. wat een schatjes.. ik mis ze…
In de hoofdstad ook kennis gemaakt met Baba z’n vrouw en zoon, ik heb echt nog nooit zo een vriendelijke guesthouse eigenaar meegemaakt!!
Wist je dat:
- Â Ik nog op een blitse motor gereden heb?!
- Ze op deze manier ook sugar cane juice maken?
- Ik een rondje mee moest lopen voordat ik een glas kreeg 😛
- Nasik staat voor neus (Nasika) omdat een broer het vroeger nodig vond om de neus van z’n zus af te hakken?!
- Ik me alweer heb aangepast aan de cultuur door met z’n 3-en op de scooter te zitten? (is nog weinig hoor!)
-  Deze mevrouw dacht dat ze zo niet op de foto stond 😛
- Â Ik toch nog een beetje Holi heb kunnen vieren op de eilanden?
- Ik door een guesthouse eigenaar 400 rupee girl werd genoemd?
- Ik een paar dagen ervoor flink had af lopen dingen op de kamer naar 400 rupee 😉
- Hij dit in het Hindi zei tegen iemand anders en hij ff vergeten was dat ik dit verstond?
- Donkere mensen ook kunnen blozen 😛
- We heel veel lekkere visjes hebben gegeten op de Andamans?
- We naar het uitzicht van de 20 rupee note zijn geweest?
- De koffie hier hartstikke goedkoop was:P
- Â Ze op de eilanden nog beter schrijven dan op t vasteland?
-  Ik bij dit loket ferry kaartjes moest ‘bemachtigen’?
-  Ik me er bewust van ben dat m’n voorhoofd op sommige foto’s roze is?
- Dit kwam door de helm van de scooter die ik op had op little Andaman?
- Â Het nog moeilijker is ferrykaartjes en dan treinkaartjes te krijgen?
- Ik Ivo wil bedanken voor een gezellige vakantie?
Doeiiii!!