Kazachstan’s serene lakes and amazing mountains part 1

Zdrasvuyte!!

Uit te spreken als strasworthy!! De maand Augustus ben ik met Nina in Kazachstan geweest en heb nu pas tijd om deel 1 te schrijven van de afgelopen maand. Kazachstan is een super mooi land, vriendelijke mensen (vooral de Russen, want voor de meeste Kazach’s ben je een wandelende portemonnee), soms zeer moeilijk te bereizen en vooral niet toeristisch. In de hele maand zijn we 1 Duits meisje en een groepje van 4 Italianen tegen gekomen!

We zijn begonnen in Astana, de hoofdstad. Deze stad heet nu officieel Nur Sultan, naar de voormalige president, alleen de meeste locals die we hebben gesproken zijn het hier niet mee eens en noemen de stad nog steeds Astana. Hele bijzondere gebouwen, erg moderne stad, schoon en geen bedelaars. Volgens de locals ‘crazy buildings’, een shopping mall in de vorm van een piramide, zo hoog dat er kermisattracties in stonden, een soort kruik waar een muziek school in zat en ga zo maar door. Een rondleiding gehad in de Palace of Peace and Reconciliation en op de stoel van de president gezeten. We zijn hier twee dagen geweest omdat Nina haar backpack niet mee was gekomen in hetzelfde vliegtuig, 2 dagen later gelukkig wel. We hadden een astana pass op het vliegveld geregeld, dat je met korting veel musea etc in kan en met de hop on hop off bus mee kon rijden. Die is echter niet zo effectief als in andere landen, er is maar 1 bus die rondjes rijdt, dus als je m ergens mist moet je 2 uur wachten. We hebben dus veel gewandeld!

~IMG_1674 ~IMG_1687 ~IMG_1698 ~IMG_1712 ~IMG_1717 ~IMG_1719 ~IMG_1759 ~IMG_1797 ~IMG_1803 ~IMG_1822 ~IMG_1833 ~IMG_1840 ~IMG_1843 ~IMG_1852 ~IMG_1858 ~IMG_1869~IMG_2119

Vanaf hier zijn we met de trein naar Burabay vertrokken. Net zo’n soort trein als de sleepers in India, maar dan een compartiment met 4 bedden. Vreselijk warm en geen fans, pfff dacht dat ik flauw ging vallen van de hitte. In de bar in de trein kennis gemaakt met allemaal locals, waarvan er maar 1 een beetje engels sprak en alles vertaalde. Om 12 uur smiddags waren ze allemaal al dronken van de wodka..

De locals vinden Burabay erg toeristisch en duur, wij hebben het er naar ons zin gehad. In het huis van een local geslapen, een mooie wandeling gemaakt en heerlijk gezwommen in het meer. We dachten ook nog even koffie te drinken in het casino aan het einde van onze wandeling, maar de entree was 150 dollar.. whaaat? Ik kon niks meer uitbrengen en Nina zei: Oh, good to know whahaha

~IMG_1912 ~IMG_1915 ~IMG_1928 ~IMG_1931 ~IMG_1940~IMG_20190805_205116965 ~IMG_20190806_201339225

Van hieruit verder gegaan met een moderne trein naar Kokshetau omdat we hadden gelezen dat hier een mooi National park was. Er werden twee dorpjes aangeraden, Imantau en Ayirtau, dus wij dachten we gaan eerst naar Imantau. In Astana hadden we gehoord van een soort uber, Yandex. Omdat er geen transport gaat naar Imantau (90 km verderop) bestelden we de Yandex. Maar dan bellen ze je op waar je precies staat. Best lastig als je geen woord Russisch spreekt en zij geen woord Engels. Met google translate vertaalt aan een man of hij ons kon helpen en die heeft de chauffeur te woord gestaan. Deze man wilde gelijk geld, maar dat hebben we geweigerd.. maar hij bleef maar Imantau herhalen en aan iedereen de weg vragen. Hier uiteindelijk aangekomen, waren we echt in de middle of nowhere beland! Geen guesthouse, niks te zien.. oeps.. wij deze man overtuigd (met geld, want dat wilde hij graag) om ons dan maar naar Ayirtau te brengen. Daar aangekomen bleek dat we hadden kunnen kamperen en we hadden de tent en andere spullen op het treinstation gelaten in de luggage room en was er eigenlijk niks van een restaurantje of iets dergelijks. We konden er in een soort bungalow verblijven en de zoon van de eigenaar reed met ons naar een winkel een stuk verderop waar we wat eten konden halen. Resultaat; crackers met kaas en vis hehe. De volgende dag hebben we weer een prachtige wandeling gemaakt en genoten van één van de rustgevende mooie meren in Kazachstan.

~IMG_1964 ~IMG_1972~IMG_20190807_225153831_BURST000_COVER_TOP

Van hier uit zijn we weer terug gegaan naar Astana omdat we een privé tour hadden geboekt naar Korgalzhyn. Dit kwam ons beter uit omdat we anders tot het weekend moesten wachten en hier geen tijd voor hadden in ons drukke tijdschema! Expensive! Maar het was gaaf, een leuke gids Arjun, die ‘good enough english’ sprak naar eigen zeggen en ons met een 4×4 rond heeft gereden door de steppe, langs verschillende meren, waaronder een droog gevallen zout meer, op zoek naar flamingo’s, pelikanen, marmotten en saiga-antilopen. Nu bleek dat het seizoen mei is daar en dat er dan honderden flamingo’s rondlopen, nu hebben we er een stuk of 20 gezien, 1 pelikaan, de woningen van de marmotten, heel veel (roof)vogels en een aantal saiga antilopen in de verte (ziet er uit als een paard met een ronde neus). Deze zijn echter zeer verlegen dus ze liepen keihard weg. Gelukkig hebben we wel tientallen paarden gezien, welke trouwens gegeten worden door de locals… We hebben gegeten bij een Kazach vrouw die goed Duits sprak, heel lief vrouwtje, in haar guesthouse.

~IMG_1982 ~IMG_1988 ~IMG_1990 ~IMG_2015 ~IMG_2031 ~IMG_2059 ~IMG_2073 ~IMG_2088 ~IMG_2099 ~IMG_2114~IMG_20190809_170632303

Weer teruggebracht naar Astana en daar de volgende dag een trein genomen richting Karaganda, om Karkaraly te bezoeken. In Karaganda met moeite een shared taxi kunnen krijgen naar Karkaraly, aangezien de locals denken dat je duizenden euro’s bezit en een super hoge prijs vragen voor een normale taxi. Hier ook weer in een gastenverblijf terecht gekomen van een Duits sprekende vrouw en daar s’avonds de Banya, Russische sauna, kunnen gebruiken. Erg lekker! In dit gastenverblijf ook de enige toeristen ontmoet waar ik eerder over sprak. De volgende dag weer een prachtige wandeling gemaakt naar devil’s lake, wat helaas vervuild werd door de locals, marmotten en paarden gezien en hierna door het dorp gelopen.

~IMG_2128 ~IMG_2131 ~IMG_2136 ~IMG_2141 ~IMG_2150 ~IMG_2175

De volgende dag weer teruggereden naar Karaganda en vanaf daar het vliegtuig genomen naar Ust-Kamenogorsk/Öskemen. Een leuke stad waar een paar keer zijn terug geweest omdat het het startpunt was voor de verschillende plekken waar we heen gingen.

~IMG_2198

 

Hier bij een locale reisagente onze vergunningen opgehaald voor de bergen. We wilden eigenlijk naar Ridder, dus we hadden maar een paar spullen meegenomen en de rest bij die reisagente gelaten. Toen wij echter een indriver (dat is weer een andere uber) belden, kwamen we in contact met Ruslan, een aardige jongen die goed engels sprak. Wij vroegen hem ons naar het bureau te brengen van Rachmanov springs, omdat Nina had gelezen dat je dit van tevoren moest boeken. We kwamen bij een autodealer uit en wij dachten nou laat maar, dan regelen we dat later aan. Hij was alleen meer doortastend en hij zei laten we het vragen. Het ‘kantoor’ van Rachmanov springs was bij de autodealer aan de overkant! Hier kregen we te horen dat we de volgende dag hierheen konden met een grote 4×4 truck konden voor een goedkopere prijs. De plannen werden dus weer veranderd, we hadden alleen niet zoveel spullen bij ons. Nog hard teruggereden naar onze reisagente, maar helaas dat kantoor was gesloten. De volgende dag een hele dag in deze niet comfortabele truck (we zaten bijna op de achterbank) gezeten om bij Rachmanov springs uit te komen. Hier konden we kamperen, dat was meer binnen ons prijsbudget, maar we konden wel maaltijden bestellen savonds en lekker in de kroeg een biertje drinken. De volgende dag vonden we dat we wel mochten relaxen dus we hebben daar een massage genomen en in een radon bad gezeten. Heerlijk! S’middags samen met Anna, een kazach van oorsprong, maar woont al jaren in Canada de berg beklommen om alvast Mount Beloecha te kunnen zien. Helaas konden we dit niet vinden maar we hebben wel een prachtig uitzicht gehad op het meer van boven.

~IMG_2204 ~IMG_2207 ~IMG_2221 ~IMG_2231 ~IMG_20190815_173740877_HDR

De volgende dag was het dan zover, we gingen naar Lake Yazevoe lopen. Wij dachten dat dit ongeveer 20 km lopen was. De avond ervoor was het keihard gaan regenen en wij kampeerden, we hebben toen de tent onder een dakje neergezet voor een naar ons idee verlaten chalet. Daar konden we een beetje droog blijven. We begonnen dus laat aan onze wandeling en toen wij direct een lift aangeboden kregen van Alex, die in het park werkte, hebben we deze aangenomen. Het bleek dat de weg naar beneden al 18 km was, dus wij waren blij. Echter toen zijn chauffeur af moest draaien legde hij met google translate uit dat we onze vergunning nodig hadden voor dit meer. En die waren wij vergeten bij Rachmanov springs! Wij moesten dus dezelfde weg weer terug omhoog! Hier kregen we gelukkig weer een lift van 2 bergbeklimmers, tourgidsen, die een familie bij zich hadden. De tassen werden op het dak gehesen en we kwamen weer terug in Rachmanov springs.

~IMG_2255

Omdat we niet weer in de regen de tent wilde verplaatsen, kampeerden we voor dezelfde ‘verlaten’ chalet terwijl de mensen die ons een lift gaven gingen relaxen in de baden. Wij kwamen ze later weer tegen in de bar en 1 van de jongens vertelde ons dat we in hun voortuin kampeerden! Oepsss.. gelukkig konden ze er om lachen whaha. De volgende dag met vergunning weer vertrokken naar Lake Yazevoe en maar gelijk weer een lift geregeld. Vanaf de weg bleek het ongeveer 3 km lopen te zijn naar het beginpunt van onze wandeling. Hier werden onze vergunningen gecheckt en kwamen we direct in contact met een aantal locals die naar het meer gingen voor een dagje weg. Wij begonnen met onze wandeling. Na een paar km kwam er een auto voorbij en die man bood ons weer een lift aan. Bleek dat onze ’20 km’ vanaf Rachmanov springs helemaal niet klopte want het was nog is 20 km naar het meer toe. Blij met deze lift (ook nog bij de watervallen gestopt) kwamen we nu echt eindelijk bij het meer aan.

~IMG_2281 ~IMG_2286

 

Hier kwamen we in contact met iemand van de beveiliging en die vond het niet zo’n goed idee dat wij alleen gingen lopen, omdat de weg slecht zou zijn, we zo Rusland konden binnenstappen zonder het door te hebben en er beren rondliepen. We hebben duidelijk gemaakt dat het allemaal wel ging lukken (we hadden gelezen dat je deze wandeling wel zonder gids kon maken) en na veel over en weer getranslate te hebben lieten ze ons gaan.

~IMG_2305

Hier hebben we een wandeling gedaan van vier dagen, waarvan het twee dagen geregend heeft. Soms tot onze knieën in de modder, door een soort van moeras heen gelopen, rivieren over gestoken, bergen op en af, gekampeerd in de regen, koud gehad, van nat hout vuur gemaakt (altijd handig zo’n pyromaan bij je te hebben.. oh dat ben ik dus.. hehe) tot aan het eindpunt Kokkol gelopen, de base van Mount Beloecha. Helaas waren veel van de bergen ook in de wolken en hebben we Mount Beloecha niet heel goed kunnen zien, maar het was prachtig! De hele reeks van het West Altai gebergte grenst aan vier landen, Kazachstan, Rusland, Mongolië en China. Vanaf hier hebben we alleen Rusland kunnen zien en ik denk dat we per ongeluk ook in Rusland terecht zijn gekomen… niet opgepakt en geen beren gezien! Dezelfde weg weer teruggelopen en we hoopten via een andere weg weer terug te gaan naar Rachmanov springs maar dit was onmogelijk zonder paarden. De prijs voor de paarden werd weer belachelijk hoog door de gierige Kazachstan mensen dus we zijn toch maar dezelfde weg terug gelopen. Toen wij na vier dagen weer terug waren in lake Yazevoe werden we door een groep Russen uitgenodigd om met ze mee te eten. Vanavond eten we vegetarisch.. oh wat jammer nou haha. Heerlijk gegeten, naar gitaar muziek en gezang geluisterd en dezelfde avond helaas weer gekampeerd in de regen! Geniet van de foto’s!

~IMG_2279 ~IMG_2311~IMG_2321 ~IMG_2324 ~IMG_2335 ~IMG_2358 ~IMG_2375 ~IMG_2381 ~IMG_2402 ~IMG_2412 ~IMG_2425 ~IMG_2436 ~IMG_2443 ~IMG_2472 ~IMG_2476 ~IMG_2482 ~IMG_2490 ~IMG_2520 ~IMG_2523 ~IMG_2530 ~IMG_2544

Volgende keer vertel ik over de laatste anderhalve week in Kazachstan!

Maar nu ben ik lekker aan het genieten bij m’n lieffie in Zuid Afrika!!! Baie bly ek is hier!

~IMG_20190901_003911935

Proshchay!!

 

4 comments

  1. Henk schreef:

    Heel leuk mooi en weer spannend geweest op naar het volgende avontuur

  2. Broertje schreef:

    Kijk, now we’re talking. Nu krijgen we een kleine beetje dat echte survivallen. Dat zit in de genen. Je vader deed dat al in Vietnam en ik in Eritrea, Congo en later Laos. Stoeien met tijgers en geinen met gorilla’s, als we niet midden in de strijd zaten natuurlijk. Trots dat jij dat nou na al die jaren ook oppakt.

    Mooi verhaal, leuke foto’s. Veel plezier in ZA!

  3. Marianne schreef:

    Hoi Alida, eindelijk je blog kunnen lezen…. Fantastich verhaal en natuurlijk weer prachtige foto’s!!! Nog nooit van verlegen antilopen gehoord

  4. Marianne schreef:

    Ik had een heel verhaal geschreven…..staat er maar 1 zin, heel vreemd

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *